مقاله در مورد علی و فاطمه
مقاله در مورد علی و فاطمه
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۱ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
امام محمدباقر در حدیث بسیار جالبی خطاب به جابر می فرماید: «آنکه اداعای تشیع می کند، آیا باید به همین که قائل به محبت ما اهل بیت است اکتفا کند؟به خدا سوگند جز آنان که از خدا بترسند و اطاعت او را به جا می آوردند پیرو ما نیستند و اینان جز با فروتنی در برابر خداوند، امانت و درستکاری ، بسیار به یاد خداوند بودن، روزه، نماز، نیکی به پدر و مادر، جویای حال نیازمندان از همسایگان، و قرض داران و ایتام، راستگویی و خواندن قرآن و… باز شناخته نمی شوند.» جابر می گوید: عرض کردم: ای پسر رسول خدا(ص)، ما کسانی را بدین صفات نمی شناسیم. امام (ع) فرمود: «ای جابر به راه باطل نلغزی، آیا کافی است که مردمی بگویند: من علی (ع) را و پیرو او هستم و فعال نباشد؟ پس اگر بگوید رسول خدا (ص) را که از علی (ع) بهتر است دوست دارم و از روش او پیروی نکند و به سنت او عمل ننماید، دوستی آن گرامی، برایش هیچ سودی نخواهد داشت، پس از خدا بترسید و برای رسیدن به آنچه نزد اوست تلاش کنید، بین خدا و هیچ کس رابطه قوم و خویشی وجود ندارد. محبوب ترین بندگان نزد خداوند بزرگ کسی است که پرهیزگارتر باشد و هیچ کس بر خدا حجتی ندارد. هر که مطیع خداست او ولی و دوست ماست و هرکه نافرمانی خدا کند، در حقیقت با رفتار و کرداری که دارد، دشمن ما است، به ولایت ما جز با عمل و ورع نمی توان رسید.»۲ اصول کافی، جلد ۲، صفحه ی ۷۴.
محبت و عشق به امام همچون رشته ی محکمی است که پیوند امت را با امام معنا و عمق می بخشد و این پیوند را از یک پیوند فرمایشی و ؟؟؟؟ خشک خارج می سازد.
محبت و عشق به امام همچون جویباری است که با شناوری در آن می توان تا اقیانوس پر براکت و حیات بخش وجود امام به حرکت درآمد و به اتصال و پیوند به امام، وجود خود را در خدا محو، ساخت و از این محو شدن بقا و حیات یافت.
بدون آنکه نقش عوامل دیگر را درجانبازی های پیروان ائمه فراموش کنیم، آیا می توان نقش عمده و اساسی محبت و عشق ورزیدن به امامان را چه در زمان حیاتشان و چه در مان غیبت آخرین آن ها – حضرت مهدی (عج) در بقای دین و حفظ خط انقلاب راستین پیامبران در طول تاریخ یعنی تشیع نادیده گرفت؟ آیا این جز اثر عشق و محبت به امام و حقیقت اوست که میثم تمار، آنچنان بر روی چوبه ی دار درختان خرما به سخن وا می دارد و آنچنان از مونسی و محبت خود ستایش می کند که عبدالله بن زیاد پلید مجبود می گردد بر دهان او دهان بندی زده و بالاخره زبانش را از حلق بیرون کشد و شهیدش کند. و آیا این جز عشق و محبت است که یاران باوفای امام حسین (ع) را وا می دارد تا آنچنان بر پای او و حق خون دهند که سرخی خونشان تا ابد مستضعفان هر جامعه سیاه کفر زده و شرک آلودی را، آن چنان توان بخشد که بر خروشند و از میان سیاهی با سرخی خون خود به روشنایی ایمان و توحید و اسلام دست یابند.
و اگر نبود این عشق و محبت چگونه می توانست این ندای توحید ابراهیمی از میان شب سراسر ظلم وبیداد طاغوتیان گذر کند تا روشنی بخش امروز ما و انسان وامانده ی این عصر گردد و فرداها را تا سلوع کامل حق و عدل و تباهی و نابودی ظلم و جور روشن گرداند.
و اگر نبود این عشق و محبت به قافله سالاران کاروان حق و خون، چگونه ممکن بود که پس از قرن ها تاریکی و ظلمت و استبداد خفقان ملتی به ندای امام خود آن روح خدا – خمینی کبیر – و آن امام بتشکن از تبار ابراهیمیان، لبیک گوید و در جای سرزمین خونبارش کربلای حسینی بر پا کند. براستی آن که مغزشکافته ی برادر ایمانی اش را که در حمله دژخیمان طاغوت صفت پهلوی در حرم پام هشتمین امام که از جمجمه اش بیرون زده بر دست می گیرد و ایثار او را هدیه ی صاحب عصر و زمان بقیه الله الاعظم (عج) می کند و آن خواهر معصومی که با چادر خود عفتش را به دوش کشیده و کربلای شهدا را در ۱۷ شهریور تهران به پا می کند و آن برادر سرباز و پاسدار و جانبازی که در غرب و جنوب این کشور و با خون خود راه ابراهیم وحسین (ع) را رنگین تر کرده و تداوم می بخشد، جز در اثر عشق و محبت به اهل بین و امامان هدی است؟ آیا جز در اثر عشق شیفتگی به حق و صاحبان آن که همین امامان پاک باشند و جز درلبیک گفتن به ندای بت شکافانه ی نائب دوازدهمین امام، می توان از راه دیگری این ایثار ها و فداکاری ها را بدست آورد؟ این همان رمز جاودان پویایی و حیات تشیع در تمامی قرون است و این همان رمزی است که امام صادق (ع) برای برقراری آن مجالس سوگواری تشکیل می دهد و می فرماید آنکس که بر سوگ حسین (ع) دیگران را بگریاند و آنکس که بگرید و آنکس که خود را به گریه کردن بزند بر همه جنت خدا واجب است، یعنی اینکه باید شمع این عشق و محبت ر تاریکترین خفقان ترین زمان ها نیز خاموش نگردد تا گم گشتگان راه هایت عبور کنند تا فردای فجر، حق و عدل انسان را از استکبار نجات و رهایی بخشند.
