دانلود مقاله در مورد راز نماز

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۴ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏اى‏ ‏مهربان‏ ‏خداى‏
‏اى‏ ‏مهربان‏ ‏خداى‏:
‏گم‏ ‏گشته‏‏‏ام‏ ‏تو‏ ‏بودى‏ ‏و‏ ‏کردم‏ ‏چو‏ ‏دیده‏ ‏باز‏
‏دیدم‏ ‏به‏ ‏آسمان‏ ‏و‏ ‏زمین‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏بام‏ ‏و‏ ‏در‏
‏تابنده‏ ‏نور‏ ‏توست‏
‏هر‏ ‏جا‏ ‏ظهور‏ ‏توست‏
‏دیدم‏‏‏به‏ ‏هیچ‏ ‏نقطه‏ ‏تهى‏ ‏نیست‏ ‏جاى‏ ‏تو‏
‏خوش‏ ‏مى‏‏‏درخشد‏ ‏از‏ ‏همه‏ ‏سو‏ ‏جلوه‏‏‏هاى‏ ‏تو‏
‏اى‏ ‏مبدأ‏ ‏وجود‏!
‏از‏ ‏کثرت‏ ‏ظهور،‏ ‏نهان‏ ‏شد‏ ‏که‏ ‏کیستى‏
‏از‏ ‏هر‏ ‏چه‏ ‏ظاهر‏ ‏است،‏ ‏تویى‏ ‏آشکارتر‏ … ‏مستور‏ ‏نیستى‏
‏نزدیک‏‏‏تر‏ ‏ز‏ ‏من‏ ‏به‏ ‏منى،‏ ‏دور‏ ‏نیستى‏
‏تو‏ ‏آشکاره‏‏‏اى‏ … ‏من‏ ‏زین‏ ‏میان‏ ‏گُمم‏
‏کور‏ ‏ار‏ ‏نبیند،‏ ‏این‏ ‏گنه‏ ‏آفتاب‏ ‏نیست‏
‏نقص‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏است،‏ ‏ورنه‏ ‏رُخت‏ ‏را‏ ‏حجاب‏ ‏نیست‏.
‏اى‏ ‏مهربان‏ ‏خداى‏!
‏در‏ ‏قلب‏ ‏من‏ ‏تبى‏ ‏است‏ ‏گدازان‏ ‏و‏ ‏دردناک‏
‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کنم‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏کانون‏ ‏جانِ‏ ‏من‏
‏سوزنده‏ ‏آتشى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏سر‏ ‏مى‏‏‏کشد‏ ‏به‏ ‏اوج‏
‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کنم‏ ‏عطشى‏ ‏مست‏ ‏و‏ ‏بى‏ ‏قرار‏
‏اندر‏ ‏فضاى‏ ‏هستى‏ ‏من‏ ‏مى‏‏‏دود‏ ‏چو‏ ‏موج‏
‏این‏ ‏سوز‏ ‏عشق‏ ‏توست،‏
‏در‏ ‏من،‏ ‏چو‏ ‏جان‏ ‏نهان‏
‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کنم،‏
‏درمان‏ ‏نسازد‏ ‏این‏ ‏تبِ‏ ‏من‏ ‏جز‏ ‏دواى‏ ‏تو‏
‏زائل‏ ‏نسازد‏ ‏این‏ ‏عطش،‏ ‏الاّ‏ ‏لقاى‏ ‏تو‏
‏اى‏ ‏مهربان‏ ‏خداى‏!
‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کنم‏ ‏خلائى‏ ‏در‏ ‏وجود‏ ‏خویش‏
‏کان‏ ‏را‏ ‏نمى‏‏‏برد‏ ‏ز‏ ‏میان،‏ ‏جز‏ ‏پرستشت
‏اى‏ ‏نازنین‏ ‏خداى‏!
‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کنم‏ ‏که‏ ‏بود‏ ‏در‏ ‏سرشتِ‏ ‏من‏
‏سوزنده،‏ ‏یک‏ ‏نیاز‏
‏داغ‏ ‏نیاز‏ ‏را‏ ‏نزداید‏ ‏ز‏ ‏سینه‏‏‏ام‏
‏جز‏ ‏لذّت‏ ‏پرستش‏ ‏و‏ ‏جز‏ ‏نشئه‏ ‏وصال‏
‏مخمورى‏ ‏مرا‏ ‏به‏ ‏جز‏ ‏این‏ ‏مى،‏ ‏علاج‏ ‏نیست‏
‏مطلب‏ ‏عیان‏ ‏بود،‏ ‏به‏ ‏بیان‏ ‏احتیاج‏ ‏نیست‏
‏اى‏ ‏مهربان‏ ‏خداى‏!‏
‏تو،‏ ‏راز‏ ‏جان‏ ‏و‏ ‏مایه‏ ‏سرمستى‏ ‏منى‏
‏تو‏ ‏هستى‏ ‏منى‏
‏در‏ ‏عمق‏ ‏فکر‏ ‏و‏ ‏پرده‏ ‏جانم‏ ‏تویى،‏ ‏تویى‏
‏آرام‏ ‏دل،‏ ‏فروغ‏ ‏روانم‏ ‏تویى،‏ ‏تویى‏
‏هر‏ ‏جا‏ ‏نگاه‏ ‏مى‏‏‏دود،‏ ‏آنجا‏ ‏نشان‏ ‏توست‏
‏روشنگر‏ ‏وجود،‏ ‏رخِ‏ ‏دلستان‏ ‏توست‏.‏ ‏(۱)
‏نماز،‏ ‏عبادتى‏ ‏بزرگ
‏شناخت‏ ‏معبود‏ ‏و‏ ‏آفریدگار،‏ ‏محبّت‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دل‏ ‏ایجاد‏ ‏مى‏‏‏کند‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏محبّت،‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏پرستش‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏و‏ ‏اظهار‏ ‏کوچکى‏ ‏و‏ ‏تواضع‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏عظمت‏ ‏او‏ ‏وا‏ ‏مى‏‏‏دارد‏.
‏نماز،‏ ‏جلوه‏‏‏اى‏ ‏از‏ ‏بندگى‏ ‏انسان‏ ‏در‏ ‏پیشگاه‏ ‏خدا‏ ‏و‏ ‏مظهر‏ ‏عبودیّت‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏است‏. ‏آنکه‏ ‏«‏بنده‏»‏ ‏آفریدگار‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏بندگى‏ ‏را‏ ‏احساس‏ ‏مى‏‏‏کند‏ ‏و‏ ‏مى‏‏‏داند‏ ‏و‏ ‏باور‏ ‏دارد،‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏او،‏ ‏مطیع‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏پیشگاهش‏ ‏سر‏ ‏بر‏ ‏خاک‏ ‏مى‏‏‏نهد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏سجده‏ ‏مى‏‏‏افتد‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏وى‏ ‏راز‏ ‏مى‏‏‏گوید‏ ‏و‏ ‏نیاز‏ ‏مى‏‏‏طلبد‏ ‏و‏ ‏آن‏ ‏خالق‏ ‏یگانه‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏سر‏ ‏رشته‏ ‏دارِ‏ ‏اوست،‏ ‏به‏ ‏عظمت‏ ‏و‏ ‏پاکى‏ ‏مى‏‏‏ستاید‏.
‏چرا‏ ‏عبادت؟
‏فلسفه‏ ‏آفرینش‏ ‏انسان،‏ ‏بندگى‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏و‏ ‏عبودیّت‏ ‏است‏. ‏این‏ ‏صریح‏ ‏کلام‏ ‏الهى‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏کریم‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مى‏‏‏فرماید‏:
‏«‏وَمَا‏ ‏خَلَقْتُ‏ ‏الْجِنَّ‏ ‏وَالْإِنسَ‏ ‏إِلَّا‏ ‏لِیَعْبُدُونِ‏»‏ ‏(۲)‏
‏جن‏ ‏و‏ ‏انس‏ ‏را،‏ ‏جز‏ ‏براى‏ ‏پرستش‏ ‏و‏ ‏بندگى‏ ‏خود‏ ‏نیافریدم‏.
‏این‏ ‏حکمت‏ ‏و‏ ‏هدف‏ ‏والا،‏ ‏سرلوحه‏ ‏همه‏ ‏رسولان‏ ‏الهى‏ ‏نیز‏ ‏بوده‏ ‏است‏. ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مى‏‏‏خوانیم‏: ‏«‏وَ‏ ‏لَقَدْ‏ ‏بَعَثْنا‏ ‏فِى
‏ ‏کُلِّ‏ ‏اُمَّهٍ‏ ‏رَسُولاً‏ ‏اَنِ‏ ‏اعْبُدُوا‏ ‏اللّهَ‏ ‏وَاجْتَنِبُوا‏ ‏الطّاغُوت‏»‏ ‏(۳)
‏در‏ ‏هرامّتى‏ ‏پیامبرى‏ ‏برانگیختم‏ ‏که‏ (‏به‏ ‏مردم‏ ‏بگویند‏:) ‏بنده‏ ‏خدا‏ ‏باشید‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏طاغوت‏ ‏بپرهیزید‏.
‏ناگفته‏ ‏نماند‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏بندگى‏ ‏کردن،‏ ‏سودى‏ ‏به‏ ‏خدا‏ ‏نمى‏‏‏رساند‏ ‏بلکه‏ ‏مایه‏ ‏عزّت‏ ‏و‏ ‏سعادت‏ ‏خود‏ ‏انسان‏ ‏است‏ ‏وگرنه‏ ‏خداوند‏ ‏بى‏ ‏نیاز‏ ‏مطلق‏ ‏است‏:
‏من‏ ‏نکردم‏ ‏خلق‏ ‏تا‏ ‏سودى‏ ‏کنم
‏بلکه‏ ‏تا‏ ‏بر‏ ‏بندگان‏ ‏جودى‏ ‏کنم
‏اگر‏ ‏معلّم‏ ‏به‏ ‏شاگردانش‏ ‏مى‏‏‏گوید‏: ‏درس‏ ‏بخوانید،‏ ‏نفع‏ ‏این‏ ‏درس‏ ‏خواندن‏ ‏به‏ ‏خود‏ ‏آنان‏ ‏بر‏ ‏مى‏‏‏گردد‏ ‏و‏ ‏براى‏ ‏معلّم‏ ‏سودى‏ ‏ندارد‏.
‏ریشه‏‏‏هاى‏ ‏عبادت
‏عظمت‏ ‏خدا
‏برخورد‏ ‏با‏ ‏یک‏ ‏شخصیت‏ ‏برجسته،‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏تواضع‏ ‏وا‏ ‏مى‏‏‏دارد،‏ ‏دیدار‏ ‏با‏ ‏یک‏ ‏دانشمند‏ ‏بزرگ،‏ ‏آدمى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏تکریم‏ ‏و‏ ‏احترام‏ ‏وا‏ ‏مى‏‏‏دارد،‏ ‏چون‏ ‏که‏ ‏انسان‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏عظمت‏ ‏و‏ ‏دانش‏ ‏آن‏ ‏شخصیت‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏دانشمند،‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏کوچک‏ ‏و‏ ‏کم‏ ‏سواد‏ ‏مى‏‏‏بیند‏. ‏خداوند،‏ ‏مبدأ‏ ‏همه‏ ‏عظمت‏‏‏ها‏ ‏و‏ ‏جلال‏‏‏هاست‏. ‏شناخت‏ ‏خدا‏ ‏به‏ ‏عظمت‏ ‏وبزرگى،‏ ‏انسان‏ ‏ناتوان‏ ‏وحقیر‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏کُرنش‏ ‏وتعظیم‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏او‏ ‏وامى‏‏‏دارد‏.
‏احساس‏ ‏نیاز‏ ‏و‏ ‏وابستگى
‏انسان،‏ ‏عاجز،‏ ‏نیازمند‏ ‏و‏ ‏ناتوان‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏خداوند،‏ ‏در‏ ‏اوج‏ ‏بى‏ ‏نیازى‏ ‏و‏ ‏غناى‏ ‏مطلق،‏ ‏و‏ ‏سر‏ ‏رشته‏ ‏دار‏ ‏امور‏ ‏انسان‏‏‏هاست‏. ‏این‏ ‏هم‏ ‏عاملى‏ ‏است،‏ ‏تا‏ ‏انسان‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏خداوند‏ ‏«‏بندگى‏»‏ ‏کند‏.
‏سپاس‏ ‏نعمت
‏توجه‏ ‏به‏ ‏نعمت‏‏‏هاى‏ ‏بى‏ ‏حساب‏ ‏و‏ ‏فراوانى‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏هر‏ ‏سو‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏زمینه‏ ‏ما‏ ‏را‏ ‏احاطه‏ ‏کرده،‏ ‏قوى‏‏‏ترین‏ ‏انگیزه‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏پرستش‏ ‏پروردگار‏ ‏ایجاد‏ ‏مى‏‏‏کند‏. ‏نعمت‏‏‏هایى‏ ‏که‏ ‏حتّى‏ ‏پیش‏ ‏از‏ ‏تولّد‏ ‏شروع‏ ‏مى‏‏‏شود‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏طول‏ ‏زندگى‏ ‏همراه‏ ‏ماست‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏آخرت‏ ‏هم‏ (‏اگر‏ ‏شایستگى‏ ‏داشته‏ ‏باشیم‏) ‏از‏ ‏آن‏ ‏بهره‏‏‏مند‏ ‏خواهیم‏ ‏شد‏. ‏قرآن‏ ‏به‏ ‏این‏ ‏نکته‏ ‏اشاره‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏مردم‏ ‏زمان‏ ‏پیامبر‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏وآله‏ ‏مى‏‏‏فرماید‏:
‏«‏فَلْیَعْبُدُواْ‏ ‏رَبَّ‏ ‏هَذَا‏ ‏الْبَیْتِ‏ ‏الَّذِى‏ ‏أَطْعَمَهُم‏ ‏مِّن‏ ‏جُوعٍ‏ ‏وَءَامَنَهُم‏ ‏مِّنْ‏ ‏خَوْف‏»‏ ‏(۴)‏ ‏باید‏ ‏خداى‏ ‏کعبه‏ ‏را‏ ‏عبادت‏ ‏کنند،‏ ‏خدایى‏ ‏که‏ ‏آنان‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏گرسنگى‏ ‏نجات‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏ترس،‏ ‏ایمن‏ ‏ساخت‏.
‏فطرت
‏در‏ ‏سرشت‏ ‏انسان،‏ ‏پرستش‏ ‏و‏ ‏نیایش‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏. ‏اگر‏ ‏به‏ ‏معبود‏ ‏حقیقى‏ ‏دست‏ ‏یافت،‏ ‏که‏ ‏کمال‏ ‏مطلوب‏ ‏همین‏ ‏است،‏ ‏و‏ ‏اگر‏ ‏به‏ ‏انحراف‏ ‏و‏ ‏بیراهه‏ ‏دچار‏ ‏شد،‏ ‏به‏ ‏پرستش‏ ‏معبودهاى‏ ‏بدلى‏ ‏و‏ ‏باطل‏ ‏مى‏‏‏پردازد‏. ‏بت‏ ‏پرستى،‏ ‏ماه‏ ‏و‏ ‏خورشید‏ ‏پرستى،‏ ‏گوساله‏ ‏و‏ ‏گاو‏ ‏پرستى،‏ ‏نمونه‏‏‏هایى‏ ‏انحرافى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏وجود‏ ‏دارد،‏ ‏کسانى‏ ‏هم‏ ‏پول‏ ‏و‏ ‏مقام‏ ‏و‏ ‏همسر‏ ‏و‏ ‏ماشین‏ ‏و‏ ‏مدال‏ ‏و‏ … ‏را‏ ‏مى‏‏‏پرستند‏.
‏انبیا‏ ‏آمده‏‏‏اند‏ ‏تا‏ ‏فطرت‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏مسیر‏ ‏حق،‏ ‏هدایت‏ ‏کنند‏ ‏و‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏عبادت‏‏‏هاى‏ ‏عوضى‏ ‏نجات‏ ‏بخشند‏. ‏حضرت‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏بعثت‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏وآله‏ ‏مى‏‏‏فرماید‏:
‏«‏فَبَعَثَ‏ ‏اللّهُ‏ ‏مُحَمَّداً‏ ‏بِالْحَقَّ‏ ‏لِیُخرِجَ‏ ‏عِبادَهُ‏ ‏مِنْ‏ ‏عِبادَهِ‏ ‏الاوثانِ‏ ‏اِلى‏‏‏ ‏عِبادَتِهِ‏ …‏»‏ ‏(۵)‏ ‏خداوند‏ ‏حضرت‏ ‏محمّد‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏وآله‏ ‏را‏ ‏برانگیخت،‏ ‏تا‏ ‏بندگانش‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏«‏بت‏‏‏پرستى‏»‏ ‏به‏ ‏«‏خدا‏ ‏پرستى‏»‏ ‏دعوت‏ ‏کند‏.
‏روحِ‏ ‏عبادت‏ ‏در‏ ‏فطرت‏ ‏انسان‏ ‏نهفته‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏اگر‏ ‏درست‏ ‏رهبرى‏ ‏نشود‏ ‏به‏ ‏عبادت‏ ‏بت‏ ‏و‏ ‏طاغوت‏ ‏مى‏‏‏گراید‏. ‏مثل‏ ‏میل‏ ‏به‏ ‏غذا‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏کودکى‏ ‏هست،‏ ‏ولى‏ ‏اگر‏ ‏راهنمایى‏ ‏نشود،‏ ‏کودک‏ ‏خاک‏ ‏مى‏‏‏خورد‏ ‏و‏ ‏لذّت‏ ‏هم‏ ‏مى‏‏‏برد‏. ‏بدون‏ ‏هدایت‏ ‏صحیحِ‏ ‏این‏ ‏گرایش‏ ‏فطرى‏ ‏نیز،‏ ‏انسان‏ ‏به‏ ‏عشق‏‏‏هاى‏ ‏زودگذر‏ ‏پوچ‏ ‏یا‏ ‏پرستش‏‏‏هاى‏ ‏بى‏ ‏محتواى‏ ‏انحرافى‏ ‏دچار‏ ‏مى‏‏‏شود‏.
‏
‏چگونه‏ ‏عبادت‏ ‏کنیم؟
‏مگر‏ ‏نه‏ ‏اینکه‏ ‏نشانى‏ ‏هر‏ ‏خانه‏ ‏را‏ ‏باید‏ ‏از‏ ‏صاحب‏ ‏خانه‏ ‏گرفت؟‏ ‏و‏ ‏مگر‏ ‏نه‏ ‏اینکه‏ ‏در‏ ‏هر‏ ‏ضیافت‏ ‏و‏ ‏مهمانى،‏ ‏باید‏ ‏نظر‏ ‏میزبان‏ ‏را‏ ‏مراعات‏ ‏کرد؟
‏عبادت،‏ ‏حضور‏ ‏در‏ ‏برابر‏ ‏آفریدگار‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏نشستن‏ ‏بر‏ ‏سر‏ ‏مائده‏‏‏هاى‏ ‏معنوى‏ ‏که‏ ‏او‏ ‏براى‏ ‏«‏بندگان‏»‏ ‏خود‏ ‏فراهم‏ ‏کرده‏ ‏است‏.
‏پس،‏ ‏چگونگى‏ ‏عبادت‏ ‏را‏ ‏هم‏ ‏از‏ ‏او‏ ‏باید‏ ‏فراگرفت‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏دستور‏ ‏او‏ ‏عمل‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏دید‏ ‏که‏ ‏او‏ ‏چه‏ ‏چیز‏ ‏را‏ ‏عبادت‏ ‏دانسته‏ ‏و‏ ‏عبادت‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏چه‏ ‏صورت‏ ‏از‏ ‏ما‏ ‏طلبیده‏ ‏است؟
‏غیر‏ ‏از‏ ‏شکل‏ ‏ظاهرى‏ ‏عبادات،‏ ‏به‏ ‏خصوص‏ ‏نماز‏ ‏که‏ ‏بیشتر‏ ‏در‏ ‏چگونگى‏ ‏آن‏ ‏سخن‏ ‏خواهیم‏ ‏گفت،‏ ‏محتواى‏ ‏عبادت‏ ‏را‏ ‏باید‏ ‏از‏ ‏دید‏ ‏اولیاى‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏متن‏ ‏مکتب‏ ‏شناخت‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏کار‏ ‏بست‏.
‏بهترین‏ ‏عبادت‏‏‏ها‏ ‏آن‏ ‏است‏ ‏که‏:
‏آگاهانه‏ ‏باشد‏.