تحقیق چشم انداز جامعه اطلاعاتی ۲۳ ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۸ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏چشم‌انداز جهانی جامعه‌ی اطلاعاتی
‏از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، با پیشرفت و گسترش شبکه‏ها و بزرگراه‏های ‏اطلاعاتی جدید الکترونی و افزایش کاربرد تکنولوژی‏های نوین ارتباطی در سراسر جهان، ‏مسائل بین‏المللی ناشی از آن‏ها، اهمیت خاصی پیدا کرده‏اند. به همین جهت، در ‏سال‏های اخیر، به موازات توسعه‌ی استفاده از شبکه‏های اطلاعاتی و به ویژه شبکه‌ی «‏اینترنت» ، توجه به این مسائل بیشتر شده است. به طوری که علاوه بر تصمیم‏ها و ‏اقدام‏های تازه‏ای که در بعضی از کشورهای پیشرفته‌ی صنعتی درباره‌ی چگونگی کاربرد ‏ارتباطات و اطلاعات الکترونی و ایجاد جامعه‌ی اطلاعاتی صورت گرفته‏اند، برخی ‏سازمان‏های بین‏المللی و منطقه‏ای، مانند «سازمان همکاری و توسعه‌ی اقتصادی»‏، «‏شورای اروپا»، «اتحادیه‌ی اروپایی» و گروه «۸ کشور بزرگ صنعتی» نیز به ارزیابی و ‏تصمیم‏گیری در زمینه‏های مختلف کاربرد این گونه ارتباطات و اطلاعات و مسائل جامعه‌ی ‏اطلاعاتی آینده، پرداخته‏اند. برای شناخت عوامل و شرایط زمینه‏ساز فعالیت‏ها و ‏برنامه‏های جدید کشورها، سازمان‏ها و نهادهای مذکور، یادآوری چگونگی پیدائی و ‏پیشرفت تکنولوژی شبکه‌ی اطلاعاتی «اینترنت» در ایالات متحده‌ی آمریکا و سیاست‏ها و ‏برنامه‏های مهم این کشور و سایر کشورهای بزرگ غربی درباره‌ی بزرگراه‏ها و ‏زیرساخت‏های اطلاعاتی و جامعه‌ی اطلاعاتی طرف توجه آ‏ن‏ها، ضروری است. ۱- «اینترنت» ‏و «‌جامعه‌ی‌ اطلاعاتی» پیدائی و پیشرفت «اینترنت»،‌ در ایجاد شرایط ‏گذر از «‏جامعه‌ی صنعتی»، به «جامعه‌ی اطلاعاتی» جایگاه برجسته‏ای پیدا کرده است. شبکه‌ی «‏اینترنت»، که اکنون به قول برخی از محققان ارتباطی ، ستون فقرات ارتباطات اطلاعاتی ‏سراسری کره‌ی زمین و به عبارت دیگر، «شبکه شبکه‏های اطلاع‏رسانی» جهان شناخته ‏می‏شود، معرف ساختار تحول یافته‌ی یک شبکه‌ی اطلاعاتی نظامی است. این شبکه، در ‏اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ به دنبال پرتاب نخستین قمرهای مصنوعی اتحاد جماهیر شوروی به فضای ‏ماوراء جو زمین و افزایش نگرانی ایالات متحده‌ی آمریکا از خطرات حملات هسته‏ای آن ‏کشور، به منظور حفظ و حراست اسرار نظامی ارتش آمریکا در شرایط بسیار مخوف جنگ ‏هسته‏ای، از طرف «آژانس طرح‏های پژوهشی پیشرفته‌» (‌آرپا)۱، در وزارت دفاع ایالات
‏متحده، پایه‏گذاری شد. شبکه‌ی یاد شده، که بر اساس سیستم تکنولوژی کلیدهای ارتباطی ‏مستقل و مرتبط به بسته‏های اطلاعاتی جداگانه، استوار گردیده بود، به منظور جلوگیری ‏از هدف قرار گرفتن آن‏ها در یک جنگ هسته‏ای احتمالی، از دسترسی مراکز فرماندهی و ‏کنترل نظامی برکنار گذاشته شده بود. به گونه‏ای که هر مجموعه‌ی اطلاعاتی، مسیر خاص ‏خود را در میان مدارهای ارتباطی مختلف شبکه‌ی موردنظر،‌ به صورت افقی طرح می‏کرد و ‏در عین حال، امکان گردآوری تمام آن‏ها، از هر واحد خاص نیز وجود داشت. مدتی بعد، ‏تحت تأثیر پیشرفت تکنولوژی دیجیتال، امکان جمع‏آوری و بسته‏بندی هرگونه پیام و از ‏جمله اصوات، تصویرها و داده‏ها و ایجاد شبکه‏های اطلاعاتی منتقل‏کننده‌ی انواع ‏نمادها، بدون نیاز به هرگونه مزکر کنترل، پدید آمد و به این ترتیب، با استفاده از ‏فراگیری بسیار گسترده‌ی زبان دیجیتال و شبکه‏بندی نظام ارتباطی، شالوده‌ی تکنولوژیک ‏ارتباطات افقی جهانی، فراهم شد. نخستین شبکه‌ی اطلاعاتی از این نوع، که به عنوان ‏قدردانی از مؤسسه‌ی بنیانگذار آن، «آرپانت»۲ نامگذاری گردید، در سال ۱۹۶۹، به روی ‏مراکز تحقیقاتی همکاری کنند‌ه با وزارت دفاع ایالات متحده‌ی آمریکا و از جمله ‏دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه هاروارد، گشوده شد و در پی آن، پژوهشگران برای برقراری ‏ارتباط علمی متقابل با یکدیگر، از این شبکه به بهره‏برداری پرداختند. در سال ۱۹۸۳، ‏برای جدا ساختن کامل کاربردهای نظامی و غیرنظامی شبکه‌ی مذکور، در کنار «آرپانت»‏، ‏که از آن پس منحصراً به وسیله‌ی محققان دانشگاهی و مراکز علمی مورد استفاده قرار ‏می‏گرفت، شبکه‌ی مستقلی موسوم به «میل‏نت»۳، برای پژوهشگران نظامی، تأسیس گردید. در ‏طول سال‏های بعد دهه‌ی ۱۹۸۰،‌ «بنیاد ملّی علوم» ایالات متحده نیز به تقـویت و ‏توسعه‌ی شبکه‌ی «آرپانت» کمک کرد و علاوه بر ایجاد یک شبکه‌ی خاص علمی۴، شبکه‌ی ‏دیگری با همکاری کمپانی مشهور «ای. بی‏. ام»۵ ، به نام «بیت نت»۶ ، برای استفاده‌ی ‏‌محققان زمینه‏های غیرعلمی،‌ تأسیس نمود. با توجه به آن که تمام شبکه‏های مذکور،‌ ‏در فعالیت‏ها و تماس‏های ارتباطی خود، از سیستم اطلاعات «آرپانت» بهره‏مند می‏شدند، ‏مدتی نام این شبکه‌ی میان شبکه‏ای، ( آرپا ـ اینترنت)۷ گفته می‏شد و سرانجام، به «‏اینترنت» ۸، موسوم گردید. به موازات این تحولات و برای پاسخگوئی به رشد فعالیت‏های
‏ارتباطی از طریق شبکه‏های اطلاعاتی و به ویژه «اینترنت»، تکنولوژی کامپیوتری نیز رو ‏به تکامل و توسعه گذاشت. به این معنا، که از یک طرف، دستگاه‏های «کامپیوتر شخصی»۹ ، ‏به بازار آمدند و امکان گسترش شبکه‏ها را افرایش دادند و از طرف دیگر، توانائی‏های ‏فنی کامپیوتری نیز بالا رفتند. شبکه‌ی «آرپانت» در سال‏های دهه‌ی ۱۹۷۰ ، از ‏ارتباط‏های دارای ۵۶ هزار بیت۱۰ در ثانیه استفاده می‏کرد. در سال ۱۹۸۷، خطوط ‏ارتباطی این شبکه، از توانائی انتقال، ۵/۱ میلیون بیت در ثانیه برخوردار شدند. سرعت ‏انتقال پیام‏های «اینترنت»، در سال ۱۹۹۲، به ۴۵ میلیون بیت در ثانیه ـ معادل ۵ هزار ‏صفحه در ثانیه ـ افزایش یافت و درسال ۱۹۹۵، تکنولوژی کامپیوتری مورد استفاده‌ی «‏اینترنت»، به حد بسیار فوق‏العاده‏ای از پیشرفت رسید. به طوری که برای آن، امکان ‏انتقال اطلاعاتی معادل مجموعه‌ی ده‏ها میلیون کتاب‏ها و نشریات کتابخانه‌ی کنگره‌ی ‏ایالات متحده‌ی آمریکا در هر دقیقه، فراهم گردید. درعین حال، افزایش توانائی فنی ‏انتقال پیام‏های ارتباطی از طریق «اینترنت»، به تنهائی برای گسترش شبکه‏‏های ‏اطلاع‏رسانی در سطح جهانی کافی نبود و به این منظور، ارتباط متقابل رایانه‏ها نیز ‏ضرورت داشت. به همین لحاظ، برای از میان بردن این مانع، از سیستم ارتباطی ویژه‏ای ‏معروف به «یونیکس»۱۱، که در سال ۱۹۶۹در آزمایشگاه‏های کمپانی معروف «بل»۱۲ اختراع ‏گردیده بود، کمک گرفته شد. کاربرد سیستم «یونیکس»، از سال ۱۹۸۳، که کوشش‏های محققان ‏دانشگاه کالیفرنیا در «برکلی»، با مساعدت مالی «آژانس طرح‏های پژوهشی پیشرفته» ‏وزارت دفاع آمریکا، برای انطباق مجموعه‏ای از پروتکل‏های علمی، موسوم به «پروتکل ‏کنترل انتقال بر پروتکل ارتباط متقابل»۱۳ با این سیستم، به موفقیت رسیدند، رو به ‏گسترش گذاشت و به این ترتیب، رایانه‏ها امکان یافتند که علاوه برایجاد ارتباط ‏متقابل با یکدیگر، به رمزگذاری و رمزگشائی مجموعه‏های داده‏های مورد انتقال بسیار ‏سریع در شبکه‌ی «اینترنت» نیز اقدام کنند. از آن زمان،‌ شبکه‏های اطلاعاتی محلی و ‏منطقه‏ای، توانائی پیدا کردند با هم ارتباط متقابل برقرار سازند و داده‏ها و ‏پیام‏های خود را به هر کجا که خطوط تلفنی و رایانه‏های مجهز به دستگاه «مودم»۱۴ ـ ‏برای اتصال رایانه به تلفن ـ وجود دارند، انتقال دهند. به این گونه، شبکه‏سازی‏های
‏اطلاعاتی در سراسر جهان توسعه یافتند و مقدمات استفاده از «بزرگراه‏های اطلاعاتی» ‏نیز فراهم گردیدند. باید یادآور شد که از اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰، همراه با پیشرفت و ‏گسترش تکنولوژی رایانه‏ای «اینترنت»، کاربرد آن بیشتر به سه زمینه‌ی خاص، شامل «پست ‏الکترونی»۱۵، سرویس‏های اطلاعات درخواستی و بر روی خط۱۶، مانند سرویس «تار عنکبوت ‏گسترده‌ی جهانی»۱۷ و «گروه‏های مباحثه‏ای و خبری»۱۸ معطوف گردیده است. توسعه‌ی ‏استفاده از شبکه‌ی «اینترنت»، در دوره‌ی کوتاه فعالیت آن، بسیار چشم‏گیر بوده است. ‏در سال ۱۹۷۳، شبکه‌ی مذکور تنها ۲۵ رایانه را در برمی‏گرفت و تا پایان دهه‌ی ۱۹۷۰ ‏نیز نمی‏توانست سالانه بیش از ۲۵۶ رایانه را در کنار خود داشته باشد. در اوایل ‏دهه‌ی ۱۹۸۰ و به دنبال تحولات فنی مختلف، هنوز بیش از ۲۵ شبکه، با حدود چند صد ‏رایانه‌ی اصلی و چند هزار نفر کاربران آن‏ها، امکان استفاده از آن را دارا نبودند. ‏در حالی که در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، در سراسر جهان ۴۴ هزار شبکه‌ی اطلاعاتی،‌ شامل‏ ۲/۳ ‏میلیون دستگاه رایانه و ۲۵ میلیون نفر کاربران آن‏ها، از طریق «اینترنت»، امکان ‏ارتباط متقابل پیدا کرده بودند. در این میان، بر مبنای تحقیقی که در اوت ۱۹۹۵ صورت ‏گرفته بود، مشخص می‏شد که ۲۴ میلیون نفر آمریکائی از «اینترنت» استفاده می‏کنند و ۳۶ ‏میلیون نفر هم امکان دسترسی به آن را دارا هستند. تحقیقات بعدی هم نشان داده‏اند ‏که استفاده‏کنندگان این شبکه در آمریکا، هر سال نسبت به سال پیش، دو برابر می‏شوند، ‏از لحاظ عده‌ی کاربران «اینترنت» در سطح جهانی هم، اکنون با توجه به توانائی‏های ‏بالقوه‌ی این شبکه، پیش‏بینی می‏گردد که در اواسط دهه‌ی اول قرن بیست و یکم، صدها ‏میلیون نفر در سراسر دنیا، از آن بهره‏مند خواهند شد. همچنین به نظر کارشناسان، «‏اینترنت» زمانی خواهد توانست ۶۰۰ میلیون شبکه‌ی رایانه‏ای را به هم متصل سازد. در ‏مورد عوامل پیشرفت و گسترش شبکه‌ی «اینترنت»، می‏توان از دو گونه عناصر متضاد، نام ‏برد. باید خاطر نشان ساخت که در این زمینه، از یک سو برنامه‏های امنیت‏اندیشی وزارت ‏دفاع ایالات متحده و همکاری‏های علمی برخی از دانشگاه‏های مشهور آمریکا در ایجاد ‏شرایط فنی کاربردی کردن یک انقلاب جدید در تکنولوژی‏های ارتباطی، تأثیر گذاشتند و ‏از سوی دیگر، مظاهر فرهنگ آزاداندیشی و اعتراض‏گری مراکز دانشگاهی آمریکائی، که در