تحقیق تفسیر جزء یک ۲۳۰ ص ( ورد)
تحقیق تفسیر جزء یک ۲۳۰ ص ( ورد)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۳۶ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
تفسیر قران کریم
جزء اول
مسلمانان حکومتى تشکیل نداده بودند.
اما پس از ورود پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) به مدینه ، نخستین پایه
حکومت اسلامى گذارده شد، و پس از پیروزى در جنگ بدر، این مساءله آشکارتر گشت
، یعنى رسما حکومت و دولتى کوچک اما قابل رشد تشکیل گردید.
اینجا بود که منافع بسیارى از سردمداران مدینه مخصوصا یهود که در آن زمان
مورد احترام عربها بودند به خطر افتاد، احترام یهود در آن زمان بیشتر به خاطر
این بود که اهل کتاب و مردمى نسبه با سواد، و از نظر وضع اقتصادى پیشرفته
بودند، و همانها بودند که پیش از ظهور پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم )
بشارت چنین ظهورى را مى دادند.
افراد دیگرى هم در مدینه بودند که داعیه ریاست و رهبرى مردم داشتند ولى با
هجرت رسولخدا حسابها به هم خورد، سران ظالم و خودکامه و اطرافیان غارتگر آنها
دیدند توده هاى مردم به سرعت به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم ) ایمان
مى آورند، حتى خویشاوندان خودشان آنها بعد از مدتى مقاومت دیدند چاره اى نیست
جز اینکه ظاهرا مسلمان شوند، زیرا نواختن کوس مخالفت و قرار گرفتن در جبهه
مقابل ، علاوه بر مشکلات جنگ و صدمه هاى اقتصادى ، خطر نابودى آنها را در
برداشت به ویژه اینکه عرب تمام قدرتش قبیله او بود و قبیله هاى آنها غالبا از
آنان جدا شده بودند.
روى این اصل راه سومى انتخاب کردند، و آن اینکه ظاهرا مسلمان شوند و در خفیه
نقشه در هم شکستن اسلام را طرح ریزى کنند.
کوتاه سخن اینکه بروز نفاق در یک اجتماع معمولا معلول یکى از دو چیز است :
نخست پیروزى و قدرت آئین انقلابى موجود و تسلط آن بر اجتماع .
و دیگر ضعف روحیه و فقدان شخصیت و شهامت کافى براى رویاروئى با حوادث سخت .
۲- لزوم شناخت منافقین در هر جامعه
بدون شک نفاق و منافق ، مخصوص عصر پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلم )
نبوده است و در هر جامعه اى این برنامه و گروه وجود دارند، منتها باید بر
اساس معیارهاى حساب شده اى که قرآن براى آنها بدست مى دهد شناسائى شوند، تا
نتوانند زیان و یا خطرى ایجاد کنند، در آیات گذشته و همچنین سوره منافقین و
روایات اسلامى نشانه هاى مختلفى براى آنها ذکر شده است از جمله :
۱ هیاهوى بسیار و ادعاهاى بزرگ و خلاصه گفتار زیاد و عمل کم و ناهماهنگ .
۲ در هر محیطى رنگ آن محیط را گرفتن و با هر جمعیتى مطابق مذاق آنان حرف زدن
، با مؤ منان آمنا گفتن و با مخالفان انا معکم !
۳ حساب خود را از مردم جدا کردن و تشکیل انجمنهاى سرى ، و مرموز دادن با نقشه
هاى حساب شده .
۴ خدعه و نیرنگ و فریب و دروغ و تملق و چاپلوسى ، پیمان شکنى و خیانت .
۵ خود برتربینى ، و مردم را ناآگاه ، سفیه و ابله قلمداد کردن و خود را عاقل
و هوشیار دانستن .
خلاصه دوگانگى شخصیت و تضاد برون و درون که صفت بارز منافقان است پدیده هاى
گوناگونى در عمل و گفتار و رفتار فردى و اجتماعى آنها دارد که به خوبى مى
توان آن را شناخت .
چه تعبیر زیبائى دارد قرآن در آیاتى که خواندیم مى گوید: فى قلوبهم مرض :
آنها دلهاى بیمار دارند چه بیمارى از دوگانگى ظاهر و باطن بدتر؟ و چه بیمارى
از خود برتربینى و یا نداشتن شهامت براى رویاروئى با حوادث دردناکتر؟
ولى همان گونه که بیمارى قلبى را هر چند پنهان است نمى توان به کلى مخفى کرد
بلکه نشانه هاى آن در چهره انسان و تمام اعضاى بدن آشکار مى شود، بیمارى نفاق
نیز همین گونه است که با تظاهرات مختلف قابل شناخت مى باشد.
در تفسیر نمونه ذیل آیات ۱۴۱ تا ۱۴۳ سوره نساء نیز درباره صفات منافقان بحث
کرده ایم (جلد چهارم صفحه ۱۷۴ تا ۱۷۸).
و نیز در ذیل آیات ۴۹ تا ۵۷ سوره توبه بحث مشروحى در این زمینه داریم (تفسیر
نمونه جلد ۷ صفحه ۴۳۸ تا ۴۵۰).
در سوره توبه ذیل آیات ۶۲ تا ۸۵ نیز بحثهاى فراوانى در این زمینه مطالعه
خواهید فرمود (تفسیر نمونه جلد هشتم صفحه ۱۹ تا ۷۲).
۳- وسعت معنى نفاق
گرچه نفاق به مفهوم خاصش ، صفت افراد بى ایمانى است که ظاهرا در صف
مسلمانانند، اما باطنا دل در گرو کفر دارند، ولى نفاق معنى وسیعى دارد که هر
گونه دوگانگى ظاهر و باطن ، گفتار و عمل را شامل مى شود هر چند در افراد مؤ
من باشد که ما از آن به عنوان رگه هاى نفاق نام مى بریم .
مثلا در حدیثى مى خوانیم : ثلاث من کن فیه کان منافقا و ان صام و صلى و زعم
انه مسلم ، من اذا ائتمن خان ، و اذا حدث کذب ، و اذا وعد اخلف سه صفت است در
هر کس باشد منافق است هر چند روزه بگیرد و نماز بخواند و خود را مسلمان
بداند: کسى که در امانت خیانت مى کند، و کسى که به هنگام سخن گفتن دروغ مى
گوید، و کسى که وعده مى دهد و خلف وعده مى کند. مسلما این گونه افراد منافق
به معنى خاص نیستند ولى رگه هائى از نفاق در وجود آنها هست ، مخصوصا درباره
ریاکاران از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم
که فرمود: الریاء شجره لا تثمر الا الشرک الخفى ، و اصلها النفاق !: ریا و
ظاهر سازى ، درخت (شوم و تلخى ) است که میوه اى جز شرک خفى ندارد و اصل و
ریشه آن نفاق است .
در اینجا توجه شما را به سخنى از امیر مؤ منان على (علیه السلام ) درباره
منافقان جلب مى کنیم :
اى بندگان خدا شما را به تقوا و پرهیزکارى سفارش مى کنم ، و از منافقان بر
حذر مى دارم ، زیرا آنها گمراه و گمراه کننده اند، خطاکار و به خطا اندازند،
به رنگهاى گوناگون در مى آیند، به قیافه و زبانهاى متعدد خودنمائى مى کنند از
هر وسیله اى براى فریفتن و در هم شکستن شما استفاده مى کنند، و در هر
کمینگاهى به کمین شما مى نشینند، بد باطن و خوش ظاهرند، و در نهان براى
فریب مردم گام بر مى دارند، از بیراهه ها حرکت مى کنند، و گفتارشان به ظاهر
شفا بخش ، اما کردارشان دردى است درمان ناپذیر، به رفاه و آسایش مردم حسد مى
ورزند و (اگر به کسى بلائى وارد شود خوشحالند، امیدواران را ماءیوس مى کنند،
