تحقیق تاریخچه کشتی
تحقیق تاریخچه کشتی
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۷ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
۱
تاریخچه کشتی:
پیدایش ورزش کشتی را به (( تئو سیوس)) پادشاه آتن و قهرمان
(( آتیکا)) و پسر او ((اوژیوس)) نسبت داده اند و به این ترتیب یکی از قدیمی ترین ورزشها به شمار می رود. کتیبه های دهکده بنی حسن در مصر نشان می دهد که این ورزش در پنج هزار سال پیش در مصر متداول بوده است . این ورزش جزئی از ورزشهای پنجگانه پنتاتلون می باشد و در المپیاد قدیم روم انجام می شده است . بطوری که در کتابها دیده می شود کشتی در سال ۱۲۲۲ در انگلستان تمرین می شده لکن تاریخ دقیق برگزاری و انجام مسابقات در این کشور سال ۱۵۲۰ میلادی می باشد. در این سال (( هانری هشتم )) در یک مسابقه کشتی در مقابل (( فرانسیس اول )) پادشاه فرانسه قرار گرفت و مغلوب وی شد. قوانین اولیه این ورزش به روش
(( کامبراندووست مورلند )) بوده که بر طبق آن دستها به اطراف بدن زده می شد و کشتی گیری که هر قسمت از بدن غیر از پاهایش با زمین برخورد کند بازنده ومحسوب می شد. کشتی ورزشی است که شاید به درازای تاریخ قدمت داشته و بخصوص که در تاریخ ایران با یکی از سنن قدیم یعنی آئین کشتی بستن پیوند می یابد این قرابت از آنجاست که نام کشتی از نام کمربند مخصوص زردشتیان می آید که اصل آن در زبان پهلوی (( کستیک )) و در زبان فارسی دری کشتی بوده است.
در نهج الفصاحه آمده است : فرشتگان از بازیهای شما جز در اسب دوانی و کشتی حضور نمی یابند .
۲
کشتی یکی از ورزشهای مبارزه ای بسیار قدیمی است که از خلقت جهان تا کنون متداول بوده است . اشعار هومر در کتاب ایلیاد نشاندهنده اهمیت این ورزش در ۲۰۰۰سال قبل از میلاد است . کشتی به عنوان یک ورزش اصلی در هجدهمین دوره مسابقات المپیک یونان (۷۰۴ سال قبل از میلاد) شناخته شده است . افلاطون فیلسوف مشهور یونانی دو بار در مسابقات کشتی با احراز مقام به دریافت جایزه نایل آمد . می گویند نام افلاطون(=چهارشانه) را معلم کشتی او به وی داده بود ونام اصلی او اریستوکلس بود. آثار باستانی به دست آمده نشاندهنده این است که مصر و ژاپن و چین هم مانند ایران دارای سابقه طولانی در کشتی هستند .
کشتی از دوران صفویه به سبب آنکه روح سلحشوری و پهلوانی واقعی را در انسان به وجود می آورد به عنوان یکی از ورزشهای ملی و اسلامی در
زورخانه ها و میادین ورزشی متدال گشت و می توان گفت که کشتی باستانی امروزی از آن دوران سرچشمه می گیرد . پهلوانان بزرگی نظیر پهلوان اکبر خراسانی- یزدی – حاج محمد صادق – حاج سید حسن رزاز و در دوران معاصر شادروان غلامرضا تختی چهره هایی از ورزش کشتی و پهلوانی به معنی واقعی کلمه بوده اند .
کشتی در قدیم بین دو نفر با هر وزنی تا شکست حریف (ضربه فنی) انجام می گرفت . اما امروزه تحولاتی صورت گرفته است . هدف از ورزش کشتی اجرای فنون مختلف و رسانیدن قسمت بالای پشت حریف (دو کتف) به زمین یا تشک است .
۳
درباره کشتی بیشتر بدانیم!
ورزش کشتی یکی از با سابقه ترین رشته های ورزشی است که از دوران باستان به اشکالی در نقاط مختلف ایران رواج داشته است. آن چه بیش از هر چیز بر کشتی در سرتاسر ایران حکمفرما بوده نه صرفا” جنبه ی بدنی و ورزشی آن بلکه بیشتر از آن به جهت روح جوانمردی و سلحشوری و انگیزه ای برای آمادگی بدنی در مقابل حوادث گوناگون از جمله جنگ های تن به تن و دفاع از کیان و مملکت و ایستادگی در مقابل زورمندان بوده است.
کشتی های محلی ایران به نام های گوناگون مشهور بوده و هر کدام برای خود لطف و منزلتی ویژه دارند و مشهورترین آن ها عبارتند از :
کشتی پهلوانی، این کشتی در زورخانه ها متداول است.
کشتی آشیرما ، این کشتی در اغلب مناطق آذربایجان رواج دارد.
۴
کشتی گرش ، در مناطق ترکمن نشین .
کشتی لوچو ، در روستاهای مازندران.
کشتی باچوخه ، این کشتی در بعضی از مناطق خراسان اجرا می شود.
کشتی زوران پاتوله ، کشتی سنتی و محلی کردستان .
کشتی پهلوانی: کشتی پهلوانی از انواع کشتی است که در آن هر یک از دو نفر تلاش می کنند با زور و فن پشت دیگری را به زمین برساند و یا با اجرای فنّ مناسب خاصّ این کشتی امتیاز لازم را کسب کند .
هدف اصلی ورزشکاران در زورخانه این است که با پرداختن به انواع حرکات و عملیات ورزشی رفته رفته جسم و روح خود را قوی کنند و خود را به مقام پهلوانی که از دو جنبه ی جسمی و معنوی حائز اهمیت است برسانند. از انواع کشتی های پهلوانی نیز باید به این موارد اشاره کرد:
کشتی دوستانه: این نوع کشتی بیشتر به خاطر تمرین و مرور فن صورت
می گیرد و با اجازه میداندار یا پیشکسوت ترین فرد حاضر اجرا می شود.
کشتی خصمانه: به تقاضای قبلی یکی از دو حریف و موافقت پیشکسوت یا پهلوان انجام می گیرد تا معلوم شود چه کسی برتر و زورمندتر است.
کشتی دوره ای: در زورخانه های قدیم چنین رسم بود که پس از خاتمه ی ورزش و مراسم دعا، کسی که به قدرت خود اطمینان کافی داشت، دست خود را به طرف یکایک حاضران دراز می کرد تا هر کس که مایل است به وسط گود بیاید و با او کشتی بگیرد. کشتی گرفتن با چند حریف کاری بسیار مشکل است و از عهده ی هر کس برنمی آید.
