تحقیق تابعیت ایرانی ۱۳ ص (قابل ویرایش)
تحقیق تابعیت ایرانی ۱۳ ص (قابل ویرایش)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۵ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
ثبت احوال در ایران: تحلیلی از وضعیت قوانین مربوطه
ژوئیه ۲۰۰۵
۱۳
مجموعه اطلاعاتی یونیسف ایران- سال ۲۰۰۵
ثبت تولد در ایران
تحلیلی از وضعیت قوانین مربوطه
یونیسف بهداشت، آموزش، برابری و پشتیبانی برای هر کودک
پیشرفت انسانیت
For every child
Health, Education, Equality, Protection
ADVANCE HUMANITY
ثبت احوال در ایران: تحلیلی از وضعیت قوانین مربوطه
ژوئیه ۲۰۰۵
۲
تعریف:
”ثبت ولادت” به معنی ثبت رسمی تولد یک کودک در یک فرایند اداری دولتی است که شاخه‌ای خاص از دولت هماهنگ‌کننده آن می‌باشد. این مدرکی دائمی و رسمی از وجود یک کودک است.
مقدمه
چرا ثبت احوال؟
ثبت ولادت یکی از حقوق اصلی انسانی و وسیله‌ای ضروری برای حفاظت از حق هویت هر کودک است.
در سال ۲۰۰۰ میلادی، حدود ۵۰ میلیون کودک در سراسر جهان- بیش از دو پنجم متولدان- ثبت نشده بودند. در ایران در سال ۱۹۹۷ میلادی آمارگیری خوشه‌ای شاخص چندگانه (MICS, MOH-UNICEF) نشان داد که ۱۳ درصد تولدها به ثبت نمیرسند.
ثبت احوال، برکنار از اینکه اولین نشانه پذیرش قانونی وجود یک کودک است، پایه و اساس تحقق شماری از حقوق و یک نیاز عملی نیز می‌باشد. از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
تضمین دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی؛
تضمین دسترسی به ایمن‌سازی و واکسیناسیون؛
تضمین ثبت نام کودک در مدرسه در سن مناسب؛
اجرای قوانین مربوط به حداقل سن اشتغال، که منجر به ناکام ماندن تلاش‌ها برای جلوگیری از کار کودکان می‌شود؛
مقابله موثر با مشکل ازدواج اجباری دختران قبل از رسیدن به سن قانونی و بدون ارائه مدرک اثبات سن؛
تضمین حمایت ویژه از کودکانی که با قانون در تعارض هستند تا قانونا و عملا با آنها به عنوان یک فرد بزرگسال رفتار نشود؛
حمایت از افراد جوان در مقابل انجام خدمت نظام و مشمولیت نظام وظیفه قبل از رسیدن به سن قانونی؛
تضمین حق تابعیت کودک، در هنگام تولد و در سن‌های بالاتر؛
حمایت از کودکانی که بطور غیر قانونی جابجا شده‌اند و حمایت از آن کودکانی که مجددا به خانواده باز میگردند؛
گرفتن گذرنامه، بازکردن حساب بانکی، گرفتن اعتبار بانکی، رای دادن و یافتن اشتغال.
اگر چه ثبت احوال تضمینی برای آموزش، بهداشت، حمایت و مشارکت نیست، اما نبود آن باعث می‌گردد تا حاشیه‌نشینان اجتماعی از این حقوق اساسی محروم شوند.
ثبت احوال در ایران: تحلیلی از وضعیت قوانین مربوطه
ژوئیه ۲۰۰۵
۳
یک نظام ثبت احوال فعال، علاوه بر موارد مربوط به حمایت از کودکان، به هر کشور امکان می‌دهد تا یک بانک اطلاعاتی به روز و مطمئن برای برنامه ریزی داشته باشد. این هم برای نظام برنامه ریزی دولتی خوب است و هم برای نهادهای اداری محلی که مسئول برقراری خدمات اجتماعی از قبیل آموزش، بهداشت و غیره هستند.
ایران در سال ۱۳۵۵ قانون ثبت احوال را به تصویب رساند. قانون صراحت دارد که تمام ولادت‌ها باید ظرف ۱۵ روز به ثبت برسد. وزارتخانه‌های کشور، دادگستری و امور خارجه عهده‌دار اجرای این قانون هستند. تعداد مطلق ثبت ولادت‌ها در سال ۲۰۰۳ میلادی در جدول زیر آمده است.
جدول ۱: تعداد ولادت‌های ثبت شده در سال ۲۰۰۳ میلادی
شهری
روستایی
کل
۷۶۸۸۴۵
۴۰۲۷۲۸
۱۱۷۱۵۷۳
اگرچه آمارگیری خوشه‌ای شاخص چندگانه (MICS) نشان می‌دهد که نرخ ثبت ولادت ۸۷% است، اما ارزیابی کشوری متداول سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۳ میلادی ناهمگونی‌های گسترده‌ای را در بین مناطق مختلف نشان می‌دهد. نظام ثبت احوال در مناطق دور افتاده روستایی هنوز با مشکلات بسیاری روبرو است. حل مشکلاتی که از عدم ثبت کودکان پیش می‌آید از توان یک سازمان واحد خارج است. در مناطق دور دست مادران و پدران خود از مزایای شهروندی بی خبرند چه رسد به منافعی که از ثبت ولادت کودکانشان نصیب آنها می‌شود. با این همه، یک برنامه سیار دو ماهه در پنج شهرستان سیستان و بلوچستان در سال ۲۰۰۴ میلادی میزان ثبت ولادت را به سه برابر همان مدت در سال ۲۰۰۳ میلادی افزایش داد.
ثبت احوال در ایران: تحلیلی از وضعیت قوانین مربوطه
ژوئیه ۲۰۰۵
۴
جدول ۲: ثبت ولادت در ۵ شهرستان از استان سیستان و بلوچستان
نام شهرستان
تعداد ثبت ولادت در یک دوره دوماهه سال ۲۰۰۳ میلادی
تعداد ثبت ولادت در همان دوره دوماهه در سال ۲۰۰۴
۱
سراوان
۱۰۴۰
۲۰۲۴
۲
چابهار
۱۲۷۰
۴۹۷۹
۳
ایرانشهر
۱۳۵۵
۲۹۱۷
۴
نیکشهر
۱۱۰۹
۱۹۰۸
۵
سرباز
۸۴۰
۳۶۱۱
کل
۵۶۱۴
۱۵۴۵۵
مشخص شده که عدم ثبت ولادت‌ها هم به عدم ثبت ازدواج‌ها (به ویژه در میان قبیله‌های کوچ‌نشین) و هم به عدم دسترسی به ادارات ثبت احوال در مناطق دور دست و دشوار روستایی مربوط می‌شود. برای مثال، در استان سیستان و بلوچستان که دارای ۳۶ شهرستان است، ۱۶ شهرستان فاقد ادارات ثبت احوال هستند. موانع قانونی کودکانی که پدران غیر ایرانی دارند، هزینه ثبت احوال و محدودیت‌های فرهنگی مربوط به نامگذاری زود هنگام کودک از دیگر مشکلات ثبت ولادت هستند. برنامه سیار بخاطر تمرکززدایی و در دسترس قرار دادن امکانات ثبت احوال در مناطق دور دست روستایی توانست برنامه موفقی باشد.
سابقه پیمان نامه حقوق کودک در ایران
ماده ۷ پیمان نامه حقوق کودک چنین می‌گوید:
تولد کودک بلافاصله پس از به دنیا آمدن ثبت می‌شود و از حقوقی مانند حق داشتن نام، کسب تابعیت و در صورت امکان شناسایی والدین و قرار گرفتن تحت سرپرستی آنها برخوردار می‌باشد.
کشورهای طرف پیمان نامه این حقوق را مطابق با قوانین ملی و تعهدات خود طبق اسناد بینالمللی مربوطه در این زمینه، خصوصا در مواردی که کودک در صورت عدم اجرای آنها آواره محسوب گردد، لازم الاجرا تلقی خواهند کرد.
پیمان نامه حقوق کودک در ۱۴ شهریور ۱۳۷۰ توسط نمایندگان دولت جمهوری اسلامی ایران امضا شد و در اسفند ۱۳۷۲ با ملاحظاتی کلی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. ایران این حق را برای خود محفوظ دانست تا از اجرای مفاد یا بندهایی از پیمان نامه حقوق کودک که با قوانین محلی و استانداردهای اسلامی مغایرت دارد خودداری نماید. در ۲۵ خرداد ۱۳۷۳ جمهوری اسلامی ایران به پیمان نامه حقوق کودک پیوست و پیمان نامه از تاریخ ۲۱ مرداد سال ۱۳۷۳ لازم الاجرا شد.
ماهیت کلی این ملاحظات به این معنی است که ایران میتواند از پیمان نامه پیروی کند بدون آنکه قوانین و سیاستهای ملی موجود را که در ارتباط با کودکان است تغییر یا تحکیم نماید. اما از آنجایی که دولت ایران به بقا، پیشرفت، پشتیبانی و مشارکت کودکان متعهد است، مدتهاست که تصمیم گرفته این ملاحظات را مورد بازنگری و بازنویسی قرار دهد.
