تحقیق امامت و ختم نبوت ۲۱ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۷ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏نبوت‏……………………‏…………………………………………..‏………‏…………. &‏ ۱
‏امامت و ختم نبوت
‏بگو‏ ‏اى‏ ‏مردم‏ ‏من‏ ‏فرستاده‏ ‏خدا‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏همگى‏ ‏شمایم‏. (‏اعراف‏ ۱۵۸(
‏همانا‏ ‏از‏ ‏جانب‏ ‏خداوند‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏کتابى‏ ‏آشکار‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏شما‏ ‏آمد‏ ‏که‏ ‏خداوند‏ ‏به‏ ‏واسطه‏ ‏آنها،‏ ‏هر‏ ‏کس‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏پى‏ ‏خشنودى‏ ‏او‏ ‏باشد،‏ ‏به‏ ‏راه‏ ‏هاى‏ ‏ایمنى‏ ‏هدایت‏ ‏مى‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏ایشان‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خواست‏ ‏خود‏ ‏از‏ ‏تاریکى‏ ‏ها‏ ‏به‏ ‏روشنایى‏ ‏بیرون‏ ‏مى‏ ‏برد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏سوى‏ ‏راه‏ ‏راست‏ ‏هدایتشان‏ ‏مى‏ ‏فرماید‏. (‏مائده‏ ۱۵ ‏و‏ ۱۶(
‏پیامبر‏ ‏اکرم‏ (‏ص‏) ‏با‏ ‏آیینى‏ ‏که‏ ‏نور‏ ‏و‏ ‏هدایت‏ ‏است‏ ‏برانگیخته‏ ‏شد‏ ‏تا‏ ‏بشر‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏راه‏ ‏هاى‏ ‏امن‏ ‏و‏ ‏سلامت‏ ‏در‏ ‏دنیا‏ ‏و‏ ‏آخرت‏ ‏رهنمون‏ ‏گردد‏. ‏این‏ ‏سفیر‏ ‏هدایت‏ ‏و‏ ‏امنیت‏ ‏لاجرم‏ ‏به‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏الهى‏ ‏پشتیبانى‏ ‏شده‏ ‏بود‏ ‏تا‏ ‏متکى‏ ‏بر‏ ‏این‏ ‏دو،‏ ‏بتواند‏ ‏پیام‏ ‏عظیم‏ ‏پروردگار‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏خیل‏ ‏گسترده‏ ‏بشر‏ ‏تا‏ ‏قیام‏ ‏قیامت‏ ‏به‏ ‏ارمغان‏ ‏آورد‏.
‏اندکى‏ ‏تأمل‏ ‏در‏ ‏ابعاد‏ ‏این‏ ‏رسالت‏ ‏بزرگ،‏ ‏عظمت‏ ‏زایدالوصف‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏آشکار‏ ‏مى‏ ‏سازد‏: «‏هدایت‏ ‏براى‏ ‏همه‏ ‏بشریت‏»‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏میان،‏ ‏قرآن‏ ‏کریم‏ ‏به‏ ‏عنوان‏ ‏سند‏ ‏رسالت‏ ‏نبوى،‏ ‏به‏ ‏تعبیرى‏ ‏که‏ ‏در‏ : «‏روشنگر‏ ‏همه‏ ‏چیز‏»‏ (‏نحل‏ ۸۹) ‏مى‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏دیگر‏ ‏در‏ ‏آیات‏ ‏متعددى،‏ ‏رسول‏ ‏اکرم‏(‏ص‏) ‏را‏ ‏مفسر‏ ‏و‏ ‏تبیین‏
‏نبوت‏……………………‏…………………………………………..‏………‏…………. &‏ ۲
‏کننده‏ ‏آیات‏ ‏معرفى‏ ‏مى‏ ‏کند،‏ ‏از‏ ‏جمله‏ ‏مى‏ ‏فرماید‏: «‏و‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏تو‏ ‏فروفرستادیم‏ ‏تا‏ ‏براى‏ ‏مردم،‏ ‏آنچه‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏آنها‏ ‏نازل‏ ‏شده‏ ‏توضیح‏ ‏دهى‏»‏ (‏نحل‏۴۴)
‏اکنون‏ ‏این‏ ‏سؤال‏ ‏به‏ ‏ذهن‏ ‏مى‏ ‏آید‏ ‏که‏ ‏اگر‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏همه‏ ‏هدایت‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏همه‏ ‏بشر‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏دستمایه‏ ‏این‏ ‏هدایت‏ ‏قرآنى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏مفسر‏ ‏آن‏ ‏نیز‏ ‏شخص‏ ‏رسول‏ ‏گرامى‏(‏ص‏) ‏است،‏ ‏جایگاه‏ ‏امامت‏ ‏چیست؟
‏به‏ ‏تعبیر‏ ‏دیگر‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏شیعه‏ ‏معتقد‏ ‏است‏: «‏امامت،‏ ‏ادامه‏ ‏شأن‏ ‏هدایتگرى‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏است‏»‏ ‏با‏ ‏مبانى‏ ‏فوق‏ ‏چگونه‏ ‏جمع‏ ‏مى‏ ‏شود؟‏ ‏به‏ ‏عبارت‏ ‏دیگر‏ ‏آیا‏ ‏آن‏ ‏چه‏ ‏شیعه‏ ‏درباره‏ ‏امامت‏ ‏عقیده‏ ‏دارد،‏ ‏با‏ ‏مسأله‏ «‏ختم‏ ‏نبوت‏»‏ ‏چگونه‏ ‏جمع‏ ‏مى‏ ‏شود‏ ‏و‏ ‏نیاز‏ ‏به‏ ‏امام،‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏و‏ ‏با‏ ‏وجود‏ ‏بقاى‏ ‏قرآن‏ ‏کریم‏ ‏در‏ ‏چیست؟
‏پاسخ‏ ‏را‏ ‏ابتدا‏ ‏از‏ ‏بیان‏ «‏شکافنده‏ ‏علوم‏»‏ ‏امام‏ ‏باقر‏(‏ع‏) ‏مى‏ ‏شنویم‏: ‏راوى‏ ‏در‏ ‏ضمن‏ ‏گفت‏ ‏وگویى‏ ‏در‏ ‏باب‏ ‏نیاز‏ ‏امت‏ ‏به‏ ‏امام‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏مى‏ ‏پرسند‏: «‏آیا‏ ‏قرآن‏ ‏براى‏ ‏امت‏ ‏کافى‏ ‏نیست؟‏»‏ ‏امام‏ ‏مى‏ ‏فرمایند‏: «‏بله‏ ‏کافى‏ ‏است‏»‏. ‏چنان‏ ‏چه‏ ‏تفسیرکننده‏ ‏اى‏ (‏که‏ ‏حقایق‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏وز‏ ‏حدس‏ ‏و‏ ‏گمان‏ ‏خویش‏ ‏را‏ ‏بیان‏ ‏نماید‏) ‏بیایند‏.»
‏راوى‏ ‏مجدداً‏ ‏مى‏ ‏پرسد‏: «‏آیا‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏ (‏ص‏) ‏قرآن‏ ‏را‏ ‏تفسیر‏ ‏ننمودند؟‏»‏ ‏امام‏ ‏پاسخ‏ ‏مى‏ ‏دهند‏: «‏بله‏ ‏قرآن‏ ‏را‏ (‏به‏ ‏طور‏ ‏کامل‏) ‏براى‏ ‏یک‏ ‏نفر‏ ‏تفسیر‏
‏نبوت‏……………………‏…………………………………………..‏………‏…………. &‏ ۳
‏فرمود‏ ‏و‏ ‏مقام‏ ‏آن‏ ‏شخص‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏امت‏ ‏معرفى‏ ‏نمود‏ ‏که‏ ‏او‏ ‏على‏ ‏ابن‏ ‏ابى‏ ‏طالب‏(‏ع‏) ‏است‏.»
‏بنابراین‏ ‏امامت‏ ‏به‏ ‏معنى‏ ‏آن‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏شخصى‏ ‏در‏ ‏حد‏ ‏و‏ ‏اندازه‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏علومى‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏جانب‏ ‏خداوند‏ ‏بر‏ ‏سینه‏ ‏دریایى‏ ‏رسول‏(‏ص‏) ‏فرود‏ ‏آمده،‏ ‏از‏ ‏اینان‏ ‏دریافت‏ ‏کند‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏مرور،‏ ‏در‏ ‏حد‏ ‏ظرفیت‏ ‏مخاطبان‏ ‏و‏ ‏اقتضاى‏ ‏شرایط‏ ‏به‏ ‏آنان‏ ‏منتقل‏ ‏فرماید‏.
‏به‏ ‏پشتوانه‏ ‏این‏ ‏علم‏ ‏عظیم‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏امیر‏ ‏المؤمنین‏(‏ع‏) ‏کراراً‏ ‏فریاد‏ ‏مى‏ ‏زد‏: «‏قبل‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏که‏ ‏مرا‏ ‏از‏ ‏دست‏ ‏دهید،‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏بپرسید‏»‏ ‏و‏ ‏هرگز‏ ‏دامنه‏ ‏سؤال‏ ‏را‏ ‏محدود‏ ‏نساخت،‏ ‏اما‏ ‏این‏ ‏مردمان‏ «‏على‏ ‏ناشناس‏»‏ ‏آن‏ ‏دوران‏ ‏بودند‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏فتنه‏ ‏ها‏ ‏دچار‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏على‏(‏ع‏) ‏را‏ ‏خانه‏ ‏نشین‏ ‏ساختند‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏کنار‏ ‏دریا،‏ ‏لب‏ ‏تشنه‏ ‏جان‏ ‏دادند‏.
‏با‏ ‏این‏ ‏وصف‏ ‏امامت‏ «‏ادامه‏ ‏هدایتگرى‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏با‏ ‏پشتوانه‏ ‏علم‏ ‏دریافتى‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏حضرت‏ ‏و‏ ‏متکى‏ ‏به‏ ‏حفظ‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏الهى‏»‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏تعارضى‏ ‏با‏ ‏ختم‏ ‏نبوت‏ ‏ندارد‏.
‏به‏ ‏دیگر‏ ‏سخن،‏ ‏تمام‏ ‏محتواى‏ ‏عظیم‏ ‏رسالت‏ ‏الهى‏ ‏بر‏ ‏سینه‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏نازل‏ ‏گردید‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏تعبیر‏ ‏امیرالمؤمنین‏(‏ع‏) ‏خطاب‏ ‏به‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏پس‏ ‏از‏ ‏رحلت‏ ‏آن‏ ‏بزرگوار‏: «‏پدر‏ ‏و‏ ‏مادرم‏ ‏به‏ ‏فدایت،‏ ‏همانا‏ ‏با‏ ‏مرگ‏ ‏شما‏ ‏امرى‏ ‏قطع‏ ‏شد‏ ‏که‏ ‏با‏ ‏مرگ‏ ‏هیچ‏ ‏کس‏ ‏قطع‏ ‏نشده‏ ‏بود،‏ ‏یعنى‏ ‏نبوت‏»‏ (‏نهج‎‏/‏خطبه‏۲۳۵) ‏اما‏ ‏آن‏ ‏چه‏ ‏از‏ ‏آسمان‏ ‏بر‏ ‏قلب‏ ‏پیامبر‏(‏ص‏) ‏فرود‏ ‏آمد،‏ ‏پس‏ ‏از‏
‏نبوت‏……………………‏…………………………………………..‏………‏…………. &‏ ۴
‏حضرت‏ ‏توسط‏ «‏در‏ ‏شهر‏ ‏علم‏ ‏او‏»‏ ‏یعنى‏ ‏على‏(‏ع‏) ‏به‏ ‏مردم‏ ‏مى‏ ‏رسید،‏ ‏با‏ ‏همان‏ ‏صیانت‏ ‏الهى‏ ‏که‏ ‏تضمین‏ ‏کننده‏ ‏سلامت‏ ‏پیام‏ ‏و‏ ‏ابلاغ‏ ‏صحیح‏ ‏و‏ ‏کامل‏ ‏آن‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏یعنى‏ ‏علم‏ ‏و‏ ‏عصمت‏ ‏امام‏. ‏این‏ ‏است‏ ‏رمز‏ ‏آن‏ ‏که‏ ‏غدیر‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مایه‏ ‏کمال‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏تمام‏ ‏نعمت‏ ‏الهى‏ ‏شمرده‏ ‏شده‏ ‏و‏ ‏هموزن‏ ‏تمام‏ ‏رسالت‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏محسوب‏ ‏گردیده،‏ ‏زیرا‏ ‏غدیر‏ ‏ضامن‏ ‏ادامه‏ ‏ابلاغ‏ ‏رسالت‏ ‏است‏. ‏ما‏ ‏در‏ ‏ادامه‏ ‏فرازهایى‏ ‏از‏ ‏خطابه‏ ‏سرنوشت‏ ‏ساز‏ ‏و‏ ‏خطیر‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏(‏ص‏) ‏در‏ ‏غدیر‏ ‏خم‏ ‏را‏ ‏که‏ ‏روشنگر‏ ‏مطالب‏ ‏پیش‏ ‏گفته‏ ‏است،‏ ‏ذکر‏ ‏مى‏ ‏کنیم‏:
‏رسول‏ ‏خدا‏ (‏ص‏) ‏در‏ ‏فرازى‏ ‏از‏ ‏خطابه‏ ‏فرمود‏:
‏خداوند‏ ‏چنین‏ ‏وحى‏ ‏ام‏ ‏فرستاد‏: «‏به‏ ‏نام‏ ‏خداوند‏ ‏همه‏ ‏مهر‏ ‏مهرورز‏. ‏اى‏ ‏فرستاده‏ ‏ما‏! ‏آنچه‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏پروردگارت‏ ‏درباره‏ ‏على‏ ‏و‏ ‏خلافت‏ ‏او‏ ‏بر‏ ‏تو‏ ‏فرود‏ ‏آمده،‏ ‏بر‏ ‏مردم‏ ‏ابلاغ‏ ‏کن‏ ‏وگرنه‏ ‏رسالت‏ ‏خداوندى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏نرسانده‏ ‏اى‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏تو‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏آسیب‏ ‏مردمان‏ ‏نگاه‏ ‏مى‏ ‏دارد‏.»
‏هان‏ ‏مردمان‏! ‏آنچه‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏فرود‏ ‏آمده‏ ‏در‏ ‏تبلیغ‏ ‏آن‏ ‏کوتاهى‏ ‏نکرده‏ ‏ام‏ ‏و‏ ‏حال‏ ‏برایتان‏ ‏سبب‏ ‏نزول‏ ‏آیه‏ ‏را‏ ‏بیان‏ ‏مى‏ ‏کنم‏: ‏همانا‏ ‏جبرئیل‏ ‏سه‏ ‏مرتبه‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏فرود‏ ‏آمد‏ ‏از‏ ‏سوى‏ ‏سلام،‏ ‏پروردگارم‏ – ‏که‏ ‏تنها‏ ‏او‏ ‏سلام‏ ‏است‏ – ‏فرمانى‏ ‏آورد‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏مکان‏ ‏به‏ ‏پا‏ ‏خیزم‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏هر‏ ‏سفید‏ ‏و‏ ‏سیاهى‏ ‏اعلام‏ ‏کنم‏ ‏که‏ ‏على‏ ‏بن‏ ‏ابى‏ ‏طالب،‏ ‏برادر،‏ ‏وصى‏ ‏و‏ ‏جانشین‏ ‏من‏ ‏در‏ ‏میان‏ ‏امت‏ ‏و‏ ‏امام‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏من‏ ‏بوده‏. ‏جایگاه‏ ‏او‏ ‏نسبت‏ ‏به‏