دانلود مقاله واقعه غدیر ۲۷ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۷ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏واقعه غدیر
‏از نظر محاسبات اجتماعی, پیامبر (‏ص) احتمال می داد که در طریق انجام این مأموریت ممکن است از جانب مردم آسیبی به او ‏برسد و خداوند برای تقویت اراده او می فرماید: «و الله یعصمک من‏ ‏»‏ ‏ ‏الناس
● ‏حجه‏ٔ‏ الوداع
‏پیامبر گرامی (ص) در سال ‏دهم هجرت برای انجام فریضه و تعلیم مراسم حج به مکه عزیمت کرد. این بار انجام این ‏فریضه با آخرین سال عمر پیامبر عزیز مصادف شد و از این جهت آن را «حجه‏ٔ‏ الوداع» ‏نامیدند. افرادی که به شوق همسفری و یا آموختن مراسم حج همراه آن حضرت بودند تا صد ‏و بیست هزار تخمین زده شده اند. ….
‏مراسم حج به پایان رسید و پیامبر اکرم (ص) ‏راه مدینه را, در حالی که گروهی انبوه او را بدرقه می کردند و جزکسانی که در مکه به ‏او پیوسته بودند همگی در رکاب او بودند, در پیش گرفت. چون کاروان به پهنه بی آبی به ‏نام «غدیرخم» رسید که در سه میلی«جحفه» قرار دارد, پیک وحی فرود آمد و به پیامبر ‏فرمان توقف داد.پیامبر نیز دستور داد که همه از حرکت باز ایستند و بازماندگان فرا ‏رسند.
‏کاروانیان از توقف ناگهانی و به ظاهر بی موقع پیامبر در این منطقه بی آب, ‏آن هم در نیمروزی گرم که حرارت آفتاب بسیار سوزنده و زمین تفتیده بود, درشگفت ‏ماندند. مردم با خود می گفتند: فرمان بزرگی از جانب خدا رسیده است ودر اهمیت فرمان ‏همین بس که به پیامبر مأموریت داده است که در این موقع نامساعد همه را از حرکت باز ‏دارد و فرمان خدا را ابلاغ کند.
‏فرمان خدا به رسول گرامی طی آیه زیر نازل شد:
‏یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله ‏یعصمک من الناس (مائده: ‏۶۷)
«‏ای پیامبر, آنچه را از پروردگارت بر تو فرود آمده ‏است به مردم برسان و اگر نرسانی رسالت خدای را بجا نیاورده ای ; و خداوند تو را از ‏گزند مردم حفظ می کند.
‏دقت در مضمون آیه ما را به نکات زیر هدایت می کند:
▪ ‏اولاً: فرمانی که پیامبر (ص) برای ابلاغ آن مأمور شده بود آنچنان خطیر و عظیم بود ‏که هرگاه پیامبر (بر فرض محال) در رساندن آن ترسی به خود راه می داد و آن را ابلاغ ‏نمی کرد رسالت الهی خود را انجام نداده بود, بلکه با انجام این مأموریت رسالت وی ‏تکمیل می شد.
‏به عبارتی دیگر, هرگز مقصود از «ما انزل الیک» مجموع آیات قرآن و ‏دستورهای اسلامی نیست. زیر ناگفته پیداست که هرگاه پیامبر (ص) مجموع دستورهای الهی ‏را ابلاغ نکند رسالت خود را انجام نداده است و یک چنین امربدیهی نیاز به نزول آیه ‏ندارد. بلکه مقصود از آن, ابلاغ امر خاصی است که ابلاغ آن مکمل رسالت شمرده می شود ‏و تاابلاغ نشود وظیفه خطیر رسالت رنگ کمال به خود نمی گیرد. ینابراین, باید مورد ‏مأموریت یکی از اصول مهم اسلامی باشد که با دیگر اصول و فروع اسلامی پیوستگی داشته ‏پس از یگانگی خدا و رسالت پیامبر مهمترین مسئله شمرده شود.
▪ ‏ثانیاً: از نظر ‏محاسبات اجتماعی, پیامبر (ص) احتمال می داد که در طریق انجام این مأموریت ممکن است
‏از جانب مردم آسیبی به او برسد و خداوند برای تقویت اراده او می فرماید: «و الله ‏یعصمک من الناس».
‏اکنون باید دید از میان احتمالاتی که مفسران اسلامی در تعیین ‏موضوع مأموریت داده اند کدام به مضمون آن نزدیکتر است.
‏محدثان شیعه و همچنین سی ‏تن از محدثان بزرگ اهل تسنن بر آنند که آیه در غدیر خم نازل شده است و طی آن خدا به ‏پیامبر (ص) مأموریت داده که حضرت علی (ع) را به عنوان «مولای مؤمنان» معرفی کند.
‏ولایت و جانشینی امام پس از پیامبر از موضوعات خطیر و پر اهمیتی بود که جا داشت ‏ابلاغ آن مکمل رسالت باشد و خودداری از بیان آن, مایه نقص در امر رسالت شمرده شود.
‏همچنین جا داشت که پیامبر گرامی, از نظر محاسبات اجتماعی و سیاسی, به خود خوف و ‏رعبی راه دهد, زیراوصایت و جانشینی شخصی مانند حضرت علی (ع) که بیش از سی و سه سال ‏از عمر او نگذشته بود بر گروهی که ازنظر سن و سال از او به مراتب بالاتر بودند ‏بسیار گران بود. گذشته از این, خود بسیار از بستگان همین افراد که دور پیامبر (ص) ‏را گرفته بودند در صحنه های نبرد به دست حضرت علی (ع) ریخته شده بود و حکومت چنین ‏فردی برمردمی کینه توز بسیار سخت خواهد بود.
‏به علاوه, حضرت علی (ع) پسر عمو و ‏داماد پیامبر (ص) بود و تعیین چنین فردی برای خلافت در نظر افراد کوته بین به یک ‏نوع تعصب فامیلی حمل می شده است.
‏ولی به رغم این زمینه های نامساعد, اراده ‏حکیمانه خداوند بر این تعلق گرفت که پایداری نهضت را با نصب حضرت علی (ع) تضمین کند ‏و رسالت جهانی پیامبر خویش را با تعیین رهبر و راهنمای پس از او تکمیل سازد.
● ‏شرح واقعه ‏غدیر
‏آفتاب داغ نیمروز هجدهم ماه ذی الحجه بر سرزمین غدیر خم به ‏شدت می تابید و گروه انبوهی که تاریخ تعداد آنهارا از هفتاد هزار تا صد و بیست هزار ‏ضبط کرده است در آن محل به فرمان پیامبر خدا فرود آمده بودند و در انتظارحادثه ‏تاریخی آن روز به سر می بردند, در حالی که از شدت گرما رداها را به دو نیم کرده, ‏نیمی بر سر و نیم دیگر را زیرپا انداخته بودند.
‏در آن لحظات حساس, طنین اذان ‏ظهر سراسر بیابان را فرا گرفت و ندای تکبیر مؤذن بلند شد. مردم خود را برای ادای ‏نماز ظهر آماده کردند و پیامبر نماز ظهر را با آن اجتماع پرشکوه, که سرزمین غدیر ‏نظیر آن را هرگز به خاطرنداشت, بجا آورد و سپس به میان جمعیت آمد و بر منبر بلندی ‏که از جهاز شتران ترتیب یافته بود قرار گرفت و باصدای بلند خطبه ای به شرح زیر ‏ایراد کرد:
«‏ستایش از آن خداست. از او یاری می خواهیم و به او ایمان داریم و بر ‏او توکل می کنیم و از شر نفسهای خویش وبدی کردارهایمان به خدایی پناه می بریم که جز ‏او برای گمراهان هادی و راهنمایی نیست ; خدایی که هر کس راهدایت کرد برای او گمراه ‏کننده ای نیست. گواهی می دهیم که خدایی جز او نیست و محمد بنده خدا و فرستادهء ‏اوست.
‏هان ای مردم, نزدیک است که من دعوت حق را لبیک گویم و از میان شما بروم