دانلود مقاله خطبه های نهج البلاغه ۲۰ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۰ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

۲۰
۱
‏خطبه های نهج البلاغه
‏طرق‏ ‏الوقایه‏ ‏من‏ ‏الفتن
‏ایها‏ ‏الناس‏،‏ ‏شقوا‏ ‏امواج‏ ‏الفتن‏ ‏بسفن‏ ‏النجاه‏،‏ ‏و‏ ‏عرجوا‏ ‏عن‏ ‏طریق‏ ‏المنافره‏،‏ و ضعوا‏ ‏تیجان‏ ‏المفاخره‏.‏ افلح‏ ‏من‏ ‏نهض ب‏جناح‏،‏ ‏او‏ ‏استسلم‏ ‏فاراح‏.‏ هذا‏ ‏ماء‏ ‏آجن‏،‏ و لقمه‏ ‏یغ‏ص‏ ‏بها آ‏کلها ‏.‏ ‏و‏ ‏مجتنی‏ ‏الثمره‏ ‏لغیر‏ ‏وقت‏ ‏ایناعها‏ ‏کالزارع‏ ‏بغیر‏ ‏ارضه‏.
‏حکمه السکوت
‏فان اقل‏ ‏یقولوا‏ ‏:‏ ‏حرص‏ ‏علی‏ ‏الملک‏،‏ ‏و‏ ‏ان‏ ‏اسکت‏ ‏یقولوا‏ ‏:‏ ‏جزع‏ ‏من‏ ‏الموت !‏ ‏هیهات بعد اللتیا والتی ! والله لابن ابی طالب انس‏ بالموت من الطفل بثدی‏ امه‏،‏ بل اندمجت‏ ‏علی‏ ‏مکنون‏ ‏علم‏ ‏لو‏ ‏بحت‏ ‏به‏ ‏لا‏ ‏ضطربتم‏ ‏اضطراب‏ ‏الارشیه‏ ‏فی‏ ‏الطوی البعیده !
‏راه های پرهیز از فتنه ها
‏ای مردم‏،‏ امواج فتنه ها را با کشتی های نجات‏ ‏در هم بشکنید‏،‏ و از راه اختلاف و پراکندگی بپرهیزید‏،‏ و تاج های فخر و برتری جویی را بر زمین نهید‏،‏ رستگار شد آن کس که با یاران به پا خاست‏،‏ یا کناره گیری نمود و مردم را آسوده گذاشت‏.
‏این گونه زمامداری‏،‏ چون آبی بد مزه‏،‏ و لقمه ای گلوگیر است‏،‏ و آن کس که میوه را کال و نارس بچیند‏،‏ مانند کشاورزی است که در زمین دیگری بکارد‏.
‏مواقف طلحه والزبیر
‏و قد ارعدوا‏ ‏و‏ ‏ابرقوا‏،‏ ‏و‏ ‏مع‏ ‏هذین‏ ‏الامرین‏ ‏الفشل ؛ و لسنا نرعد حتی نوقع‏،‏ و لا نسیل‏ ‏حتی‏ ‏نمطر.
‏شناخت طلح و زبیر ‏( و اصحاب جمل )
‏چون رعد خروشیدند و چون برق درخشیدند‏،‏ اما کاری از پیش نبردند و سرانجام سست گردیدند !
‏ولی مااین گونه نیستیم‏،‏ تا عمل نکنیم‏،‏ رعد و برقی نداریم‏،‏ و تا نبازیم سیل جاری نمی سازیم.
‏بلاغه‏ ‏اهل‏ ‏البیت‏ ‏علیه‏ ‏السلام
‏الا‏ ‏وان اللسان‏ ‏بضعه‏ ‏من‏ ‏الانسان‏،‏ فلا یسعده القول‏ ‏اذا‏ ‏امتنع‏،‏ ‏و لا ی‏ ‏م‏هله‏ ‏النطق‏ ‏اذا اتسع‏،‏ و انا‏ ‏لامراء‏ ‏ا‏لکلام‏،‏ ‏و‏ ‏فینا‏ ‏تنشبت‏ ‏عروقه‏،‏ و علینا‏ ‏تهدلت‏ ‏غصونه‏.
‏اسباب‏ ‏الغشل‏ ‏و‏ ‏الهزیمه
۲
۱
‏و‏ ‏اعلموا‏ ‏رحمکم‏ ‏الله‏ ‏انکم‏ ‏فی‏ ‏زمان‏ ‏القائل‏ ‏فیه‏ ‏بالحق‏ ‏قلیل‏،‏ و اللسان عن الصدق کلیل‏،‏ و اللازم للحق ذلیل‏،‏ اهله معتکفون علی العصیان،‏ ‏مصطلحون علی الادهان‏،‏ فتاهم‏ ‏عارم‏،‏ وشائبهم‏ ‏آثم‏،‏ و عالمهم‏ ‏منافق‏،‏ و قارنهم مماذق‏،‏ لا ی‏عظم صغیر هم کبیرهم‏،‏ و لا یعول‏ ‏غنیهم‏ ‏فقیرهم‏.
‏فصاحت و بلاغت اهل بیت علیه السلام
‏آگاه باشید‏،‏ همانا‏ زبان‏،‏ پاره ای از وجود انسان‏ ‏است‏،‏ ‏اگر آمادگی نداشته باشد سخن نمی گوید، و به‏ ‏هنگام آمادگی‏،‏ گفتار او را مهلت نمی دهد‏،‏ ‏همانا ما‏ ‏امیران‏ ‏سخن‏ می‏‌‏باشیم‏،‏ درخت سخن در ‏ما ریشه دوانده، و شاخه های آن بر ما سایه افکند ه است‏.
‏علل سقوط جامعه انسانی
‏خدا شما را رحمت کند‏،‏ بد‏ا‏نید که همانا شما در روزگاری هستید که گوینده حق اندک، و زبان از راستگویی عاجز‏،‏ و حق طلبان بی ارزشمند‏،‏ مردم گرفتار گناه‏،‏ و به سازشکاری همداستانند، جوانانشان بد اخلاق‏،‏ و پیر مردانشان گنهکار‏،‏ و عالمشان دو رو، و نزدیکانشان سود جویند‏،‏ نه خردسالانشان بزرگان را احترام‏ می‏‌‏کنند و نه توانگرانشان دست مستمندان را‏ می‏‌‏گیرند‏.
‏الاخلاق‏ ‏فی‏ ‏الحرب
‏انی‏ ‏اکره‏ ‏لکم‏ ‏ان‏ ‏تکونوا‏ ‏سبابین‏،‏ ‏و‏ ‏لکنکم‏ ‏لو‏ ‏و‏ ‏صفتم‏ ‏اعمالهم‏،‏ ‏و‏ ‏ذکر تم حالهم‏،‏ کان‏ ‏اصوب‏ ‏فی‏ ‏القول‏،‏ و ابلغ‏ ‏فی‏ ‏العذر،‏ ‏و قلتم‏ ‏مکان‏ ‏سبکم‏ ‏ایاهم : اللهم احقن‏ ‏دماء نا‏ ‏ودماء هم‏،‏ و‏ ‏اصلح‏ ‏ذات بیننا و بینهم‏،‏ و اهدهم من ضلالتهم‏،‏ حتی یعرف‏ ‏الحق من‏ ‏جهله‏،‏ و یر عوی‏ ‏عن الغی و العدوان‏ ‏من‏ ‏لهج‏ ‏به‏.
‏اخلاق در جنگ
‏من خوش ندارم که شما دشنام دهنده باشید‏،‏ اما اگر کردارشان را تعریف‏،‏ و حالات آنان را بازگو‏ می‏‌‏کردید به سخن راست نزدیک تر‏،‏ و عذرپذیر تر بود. خوب بود بجای دشنام آنان‏ می‏‌‏گفتید : خدایا ! خون ما و آنها را حفظ کن‏،‏ بین ما و آنان اصلاح فرما، و آنان را‏ از گمراهی به راه راست هدایت کن‏،‏ تا آنان که جاهلند‏،‏ حق را بشناسند‏،‏ و آنان که با حق‏ می‏‌‏ستیزند پشیمان شده به حق باز گردند‏.
‏التوجیه‏ ‏المعنوی‏ ‏فی‏ ‏الحرب
‏و‏ ‏ای‏ ‏امری‏ ‏منکم‏ ‏احس‏ ‏من‏ ‏نفسه‏ ‏رباطه‏ ‏جاش عند اللقاء،‏ ‏و رای من احد من اخوانه‏ ‏فشلا‏ ‏فلیذب (‏فلیذبب‏ )‏ ‏عن‏ ‏اخیه‏ ‏بفضل‏ ‏نجدته‏ ‏التی‏ ‏فضل‏ ‏بها‏ ‏علیه‏ ‏کما یذب‏ ‏عن‏ ‏نفسه‏،‏ ‏فلو‏ ‏شاء‏ ‏الله‏ ‏لجعله‏ ‏مثله،‏ ‏ان‏ ‏الموت‏ ‏طالب‏ ‏حثیث‏ ‏لا‏ ‏یفوته‏ ‏المقیم‏،‏ و لا یعجزه الهارب‏،‏ ‏ان‏ ‏اکرم‏ ‏الموت‏ ‏القتل !‏ ‏والذی‏ ‏نفس‏ ‏ابن‏ ‏ابی طالب بیده‏،‏ ‏لالف‏ ‏ضربه‏ ‏بالسیف‏ ‏اهون‏ ‏علی‏ ‏من‏ ‏میته‏ ‏علی‏ ‏الفراش فی‏ ‏غیر‏ ‏طاعه‏ ‏الله !