تحقیق رادیو، طنز و شوخ طبعی در رسانه
تحقیق رادیو، طنز و شوخ طبعی در رسانه
تحقیق رادیو، طنز و شوخ طبعی در رسانه، در قالب فایل word و در ۲۹ صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن:
مطالعات رادیویی به‌دلیل قدمت رادیو سن‌وسال دارد، اما به پیرمردی ضعیف می‌ماند! مطالعات رادیویی در کشور ما به دو دورۀ گسسته تقسیم میشود: دورۀ نخست، دوران ترجمه‌های قلیلیست که اهالی ارتباطات از متنهای مربوط به رادیو در تحقیقات غربی در دهه‌های قبلی کردهاند و سپس دورهای که از اوایل دهۀ نود شمسی به‌اهتمام مرکز تحقیق و توسعۀ صدا، به‌عنوان ناشر رادیو انحصاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، همراه با انتشارات سروش تألیفها و ترجمه‌های جدید دربارۀ رادیو منتشر شده است.
البته عجیب هم نیست؛ وقتی فقط نهادی حکومتی رادیو و تلویزیون را در انحصار دارد، تنها خود او متولی اصلی انتشار مطالعات این دو رسانه است. اگرچه جای پرسش است که چرا محافل دانشگاهی ما اصولاً با وجود تأثیر انکارناپذیر و فاصلۀ زیاد این دو رسانه با دیگر رسانهها، از نظر گسترۀ مخاطب، چندان به این امر اهتمام نورزیدهاند.
از همین‌رو نظریات مربوط به رادیو چندان نظریات و تجربیات گستردهای نیست؛ چه رسد به تبلیغات در رادیو و، مهم‌تر و فقیرتر از آنها، طنز در رادیو.
رادیو
در سال ۱۸۶۰ میلادی جیمز کلارک ماکس‌دل، فیزیک‌دان و ریاضی‌دان اسکاتلندی، تئوری امواج الکترومغناطیسی را برای اولین بار عرضه کرد.
در سال ۱۸۸۷ هنریشن هرتز، مهندس و فیزیک‌دان آلمانی، نظریۀ ماکس‌دل را تأیید کرد. او موفق شد از نوسانات الکترونیکی برای انتقال امواج از محلی به محل دیگر بدون سیم استفاده کند. وی برای اولین بار موفق شد امواج رادیویی را در آزمایشگاه تولید کند. نام «هرتز» به‌صورت واژه‌ای بین‌المللی برای بیان فرکانس‌های رادیویی به‌کار می‌رود. پس از او برانلی فرانسوی در سال ۱۸۹۰ آزمایش‌هایی در این زمینه انجام داد و بالأخره دانشمندی روسی به‌نام الکساندر پوپوف موجی را با دستگاهی که شبیه دستگاه هرتز و برانلی بود اختراع کرد و آنتن را به‌وجود آورد و به‌این صورت دستگاه تلگراف مرس ایجاد نمود. در مارس ۱۸۹۶ پوپوف اولین پیغام تلگرافی را به مسافت ۲۵۰ متری فرستاد.
اولین کسی که متوجه شد می‌توان از بی‌سیم به‌عنوان وسیلۀ ارتباطی استفاده کرد، مارکونی ایتالیایی بود که بعدها به‌نام مخترع رادیو معروف شد. وی در سال ۱۸۹۵ اولین خبر رادیویی خود را به‌وسیلۀ بی‌سیم به فاصلۀ ۳ کیلومتری فرستاد.
در ژوئن سال ۱۸۹۶ در لندن اولین ایستگاه تلگرافی بدون سیم به‌کمک امواج الکترونیکی نمایش داده شد.
در سال ۱۸۹۷ به ایتالیا برگشت و ارتباطی بی‌سیم بین دو کشتی جنگی در مسافت ۱۲ کیلومتری ایجاد کرد و بالأخره در سال ۱۹۰۱ در تکمیل اختراع خود موفق شد علائم بی‌سیم را از یک طرف اقیانوس اطلس، یعنی از شهر پلدو در انگلستان، به آن طرف اقیانوس اطلس، شهر سن‌ژان امریکا، بفرستد.
مردم از اختراع مارکونی چنان به‌شور و هیجان آمده بودند که خواستار پخش صدای انسان از رادیو شدند، اما چون لامپ‌های رادیو ضعیف بود، سازندگان رادیو باید فکر بهتری می‌کردند. به‌همین منظور در سال ۱۹۰۶ فیزیک‌دان امریکایی به‌نام دو فورست لامپ سه الکترونی را اختراع کرد که برای رادیو الکتریسیته قابل استفاده بود. بعد از آن روبرت فون‌لیئن موفق شد لامپ‌های قوی بسازد. این لامپ‌ها تحو‌لی بزرگ در زمینۀ دستگاه‌های الکترونیکی به‌وجود آوردند.
فهرست مطالب:
مقدمه
رادیو
رادیو در ایران
توسعۀ رادیو در ایران
اهداف و تشکیلات رادیو
صدای جمهوری اسلامی ایران
رادیو در رقابت با تلویزیون
مطالعات رادیو
رادیو در نظام رسمی ایران
رادیو پیام
دیدگاه مدیریتی
حوزۀ تولید رادیویی
رمزگشایی مخاطب
و . . .
منابع دارد
