تحقیق تیمور گورکان ۲۰ ص ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۵ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏تیمور گورکان
۸۰۷ -۷۷۱ ‏ق / ۱۴۰۵- ۱۳۶۹ م
‏تیمور در خانواده‏اى از قبایل ‏ترک ‏ماوراءالنهر ‏و در ‏شهر ” کش ” – ‏از توابع ‏سمرقند ‏در ترکستان ( ‏آسیای مرکزی ‏فعلی )- در ۷۳۶ ق / ۱۳۳۵ م دیده ‏به جهان گشود و خیلی زود در سوارکاری و تیر اندازی مهارت یافت.. پدرش تراغاى، از ‏جنگجویان ایل برلاس بود که طایفه‏اش در این نواحى از قدرت و نفوذ محلى برخوردار ‏بودند. در ۷۶۱ ق / ۱۳۶۰ م، فردى به نام تغلق تیمور، از نوادگان ‏جغتاى ‏، از ترکستان به ‏ماوراءالنهر ‏لشکر کشید. حاجى برلاس که دفاع ‏از شهر کش – بعدها شهر سبز خوانده شد – را در مقابل این مهاجم دشوار یافت ، دفاع از ‏ولایت را به پسر تراغاى – تیمور گورکان – سپرد. تیمور که در چنین آشوبى قدم به صحنه ‏حوادث گذاشت در آن هنگام ۲۵ سال داشت. تیمور توانست با زیرکى و سیاست، از همان آغاز ‏کار، و با اظهار طاعت نسبت به مهاجمان، شهر کش را از قتل و غارت نجات دهد. سپس با ‏امیر حسین – نواده قزغن در کابل – بناى دوستى گذاشت و بالاخره خواهر او – اولجاى ‏ترکان – را به عقد ازدواج خود درآورد .
‏تیمور به سبب همین خویشاوندى، در ‏خانواده امیر حسین به گورکان – داماد – مشهور شد. مع هذا، دوستى تیمور با امیر حسین ‏دیرى نپایید و با مرگ اولجاى ترکان، جنگ بین این دو امیر اجتناب ناپذیر شد. در ‏آخرین نبرد، ‏قلعه هندوان ‏نزدیک ‏بلخ‏، به محاصره سپاه تیمور درآمد و امیر ‏حسین مغلوب و مقتول شد. با این پیروزى تیمور در بلخ به فرمانروایى مستقل رسید(رمضان ۷۷۱ ‏ق / آوریل ۱۳۷۰ م) و خود را صاحبقران خواند. چهار تن از زنان امیر حسین را نیز ‏به ازدواج خود درآورد و باقى را به سرداران بخشید. پس از آن به ماوراءالنهر رفت و ‏سمرقند را پایتخت خویش ساخت
.
‏در جنگ با والی ‏سیستان ‏نیز ‏چند زخم برداشت، دو انگشت دست راستش قطع شد و پای راستش چنان صدمه دید که تا پایان ‏عمر می‌لنگید و به این دلیل به «تیمور لنگ» شهرت یافت.
‏بعد از قدرت یافتنش و یا ‏شاید در زمان جانشینانش ، نسب او را به سردار و خویشاوند نزدیک- و شاید افسانه ای- ‏چنگیز خان مغول می رساندند . این بدان جهت بود که می خواستند خود را جانشینان چنگیز ‏قلمداد کنند .
‏لشگر کشی های تیمور :
‏تیمور که در عین سلحشوری و ‏بی باکی, فردی هوشیار و فرصت طلب بود, توانست به زودی با شکست امیر حسین از نوادگان ‏قزغن در ‏کابل ‏که مدعی منصب اجدادی خود بود, ‏بلخ ‏را تسخیر به این ترتیب و حکومت مستقلی ‏را تشکیل دهد «رمضان ۷۷۱ ق/ آوریل ۱۳۷۰ م» او سپس خود را صاحبقران خواند. پس از آن ‏تیمور طی پنج سال از ۷۷۲ تا ۷۷۷ ق/ ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۵ م, سه بار به ‏خوارزم ‏و پنج بار به قلمرو خانان جَثَه در ‏آن سوی ‏سیحون ‏لشکر کشید. با این وجود فتح خوارزم ده ‏سال پس از آغاز سلطنتش ممکن شد و عاقبت آنجا را ویران کرد .
‏تیمور ‏دشت قفچاق ‏و ‏مغولستان ‏را فتح نمود و در سال ۷۸۳ هجری ‏فرزند ده ساله خود، ‏میرانشاه‏، را با سپاهی، مامور تسخیر خراسان ‏کرد و خود نیز به آنها پیوست. تیمور ‏نیشابور ‏و ‏هرات ‏را تصرف کرد و در هرات از سرهای مردم ‏مناره ها ساخت. سپس مازندران را که تا سال ۷۵۰ هجری در تصرف ‏ملوک باوند ‏بود، تسخیر کرد.
‏حمله ‏سه ساله
:
‏در یورشی سه ساله که از ۷۸۸ تا ۷۹۰ طول کشید ‏آذربایجان‏، ‏لرستان‏، ‏ارمنستان‏، ‏گرجستان ‏و ‏شروان ‏را نیز تصرف کرد و در سال ۷۹۳ مردم ‏خوارزم را قتل عام کرد.
‏حمله پنج ساله :
‏حمله‌ی پنج ساله وی بین ‏سال‌های ۷۹۴ تا ۷۹۸ صورت گرفت و پس از آن حکومت هر شهر را به یکی از فرزندان یا ‏خویشاوندان خود سپرد. سپس ‏مسکو ‏را فتح کرد و عازم ‏هندوستان ‏شد. در سال ۸۰۱ آنجا را تصرف کرد و صد هزار نفر را به قتل رساند. پس از تقسیم شهرها ‏و نواحی تصرف شده، به سمرقند بازگشت.
‏حمله هفت ساله :
‏لشگرکشی ‏وی به ‏ایروان ‏از سال ۸۰۲ تا ۸۰۷ هجری طول کشید که ‏آن را یورش هفت ساله می‌نامند. در سال ۸۰۳ با ‏عثمانیان ‏جنگید و چندین شهر را گرفت. در ‏همین هنگام سفیرهایی به ‏مصر ‏فرستاد، ولی چون نتیجه ‏نگرفت، مصمم شد به مصر حمله کند، و در طول این لشکرکشی، ‏حلب‏، ‏دمشق ‏و ‏بغداد ‏را نیز ‏تصرف نمود.
‏در سال ۸۰۴ ‏با یزید سلطان عثمانی ‏را مغلوب و اسیر کرد. ‏بعد از آن قصد فتح ‏چین ‏کرد و عازم آنجا شد. او ‏با سپاهیانش تا کنار ‏رود سیحون ‏نیز رفت ولی در اترا بیمار شد و ‏در رمضان سال ۸۰۷ / فوریه ۱۴۰۵ میلادی ، در ۷۱ سالگی درگذشت.
‏تیمور از ۷۷۸ ‏ق / ۱۳۷۷م تا هنگام مرگش در ۸۰۷ ق / ۱۴۰۵ م، به مدت ۲۹ سال، جهانى را با تهاجمات و ‏یورشهاى مکرر خود و با خشونتى وصف ناپذیر، در هم کوبید و بنیان امپراتورى را گذاشت
‏که بالافاصله پس از مرگش، انحطاط و زوال و تجزیه آن آغاز شد. بدین ترتیب فتوحات ‏تیمور که به قیمت خونریزیهاى دهشتبار و ویرانیهاى بسیار به دست آمد، دیرى نپایید. ‏قلمرو تیمور با ظهور دو طایفه ترکمان – ‏قرا قویونلو ‏و ‏آق ‏قویونلو – ‏تجزیه و بعدها توسط دولت صفوى یکپارچه و متمرکز شد.
‏نگاهی ‏دیگر به تیمور :
‏یکی از شگفت انگیز ترین ویژگی های تیمور ، فتوحات او در ‏سنین بالای اوست . تیمور از ابتدای جوانی ، هیچ نقش جدی و مهمی در تاریخ تحولات ‏منطقه خودش ندارد . گویی تنها نظاره گر حوادث است و منتظر . بسیاری رخدادها در ‏منطقه او بوجود آمد اما او هیچ واکنشی نشان نداد . خصوصا شواهد بسیار فراوانی وجود ‏دارد که به دقت به تحولات داخلی ایران می نگریست و مواظب اختلافات موجود میان شاهان ‏و سردستگان ایرانی و مغول بود . او منتظر فرصت مناسب بود و به دقت برنامه هایش را ‏تنظیم نموده بود .
‏تنها در سنین حدود پنجاه سالگی است که ناگاه این چشمه خروشان ‏به جوشش در می آید و بخش بزرگی از دنیای آن زمان را فتح می کند و به خاک و خون می ‏کشد .
‏تیمور جهان گیر است و نه جهان دار !
‏تیمور فاتح خیلی خوبی ‏است . یعنی تقریبا هیچ گاه در دوره فتوحاتش شکست نمی خورد . همه جهان پیرامونش را ‏فتح می کند . چنانچه شهر مسکو ، با وجود فاصله بسیار طولانی ای که با منطقه ‏ایران ‏و ‏ماوراء النهر ‏دارد ، بازهم از هجوم به آنجا ‏باز نمی ماند .
‏هند و بخش هایی از ‏سوریه ‏و مناطق شرقی ‏ترکیه ‏فعلی ، فاصله هایی بسیار طولانی هستند .‏و همه می دانیم که تدارکات برای یک لشگر کشی اهمیتی بسیار زیاد دارد و حتی چنانچه