تحقیق امنیت و TCP IP Stack

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۴ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

۱
‏امنیت و TCP/IP Stack‏
‏
TCP/IP‏ یکی از پروتکل های مطرح در عرصه شبکه های کامپیوتری است که از چهار لایه متفاوت فیزیکی ، شبکه ، حمل و‏ ‏ کاربرد‏ ‏ تشکیل شده است . شکل زیر ارتباط پروتکل چهار لایه ای TCP/IP‏ و مدل مرجع OSI‏ هفت لایه ای را نشان می دهد :
‏هر لایه دارای مکانیزم های امنیتی ، پروتکل ها و برنامه های مختص به خود می باشد . در ادامه به برخی از امکانات امنیتی متداول و‏ ‏ مرتبط با هر یک از لایه های پروتکل TCP/IP‏ اشاره می گردد :
‏لایه فیزیکی :‏ معادل لایه های اول و دوم مدل مرجع OSI‏
‏ Packet‏ Filters‏ ‏ ‏، به منظور استقرار بین یک شبکه داخلی و یک شبکه خارجی طراحی می گردند. برای برخورد مناسب ( ارسال ، نپذیرفتن ، حذف ) با بسته های اطلاعاتی ورودی و یا خروجی از یک شبکه از مجموعه قوانین تعریف شده خاصی استفاده می گردد . ACL‏ ( برگرفته از Access‏ Control List‏ ‏ )‏ ‏ روتر ،‏ ‏ نمونه ای از یک Packet Filter‏ ‏ می باشد .‏ ‏
۲
NAT‏ ‏، ( برگرفته از Network Address Translation‏ ) ، مکانیزمی برای ترجمه آدرس است . اکثر کاربران اینترنت با سرعت بالا از NAT‏ استفاده می نمایند . تکنولوژی فوق به منظور تامین امنیت کاربران ،‏ ‏ آدرس داخلی آنان را از دید شبکه های خارجی مخفی نگه می دارد .
‏ CHAP‏ ( برگرفته از Challenge Handshake Authentication Protocol‏ ) ، یک پروتکل “تائید”‏ ‏ است که از آن به عنوان گزینه ای جایگزین در مقابل ارسال معمولی و رمز نشده نام و رمز عبور استفاده می گردد . پروتکل فوق از الگوریتم MD5‏ برای رمزنگاری رمزهای عبور استفاده می نماید .
PAP‏ ( برگرفته از Password Authentication Protocol‏ ) . پروتکل فوق ، به عنوان بهترین گزینه امنیتی در لایه فیزیکی مطرح نمی باشد و با ارائه امکاناتی کاربران را ملزم به درج نام و رمز عبور می نماید . اطلاعات درج شده توسط کاربران به صورت متن معمولی ( رمز نشده ) ارسال می گردد ( مهمترین محدودیت پروتکل PAP‏ ) .
‏لایه شبکه‏ ‏ : معادل لایه سوم مدل مرجع OSI‏
PPTP‏ ( برگرفته از‏ ‏ Point to Point Tunneling Protocol‏ ‏ ) توسط کنسرسیومی متشکل از مایکروسافت و ۳com‏ پیاده سازی و هدف آن ارائه امکانات لازم به منظور کپسوله سازی داده می باشد‏ ‏ . امنیت لازم برای PPTP‏ توسط رمزنگاری Point-to-point‏ مایکروسافت ارائه شده است .
۳
L2TP‏ ‏: پروتکل VPN‏ فوق به منظور امنیت و‏ ‏ بر اساس ‏ ‏پروتکل های PPTP‏ و L2F‏ پیاده سازی شده است .
‏ IPsec‏ ‏: از پروتکل فوق به منظور حفاظت بسته های اطلاعاتی IP‏ و دفاع در مقابل حملات شبکه ای استفاده می گردد . IPsec‏ ‏ ‏از‏ ‏ پروتکل های امنیتی و مدیریت کلید پویا استفاده نموده و‏ ‏ دارای دو پیکربندی پایه AH‏ ( برگرفته از Authenticated‏ Header‏ ) و ESP‏ ( برگرفته از Encapsulated Secure‏ Payload‏ ‏ ) می باشد .
‏لایه حمل‏ : معادل لایه های چهارم و پنجم مدل مرجع OSI‏ ‏
SSL‏ ‏ ( برگرفته از Secure Sockets Layer‏ ) ، پروتکلی است که با استفاده از آن به کابران این اطمینان داده می شود که به صورت ایمن اقدام به مبادله اطلاعات بر روی شبکه ( نظیر اینترنت ) نمایند .
TLS‏ ( برگرفته از Transport Layer Security‏ ‏ ) ، پروتکلی مشابه پروتکل SSL‏ است و از یک رویکرد لایه ای به منظور امنیت داده‏ ‏ استفاده می نماید . TLS‏ از‏ ‏ چندین پروتکل زیر مجموعه دیگر تشکیل می گردد .
‏لایه کاربرد‏ : برخی از‏ ‏ وظایف لایه پنجم و‏ ‏ معادل لایه های ششم و هفتم مدل مرجع OSI‏ ‏
RADIUS‏ ‏( برگرفته از Remote Authentication Dial-In User Service‏ ) متداولترین پروتکل تائید کاربران dialup‏ در دنیای شبکه های کامپیوتری است . پروتکل فوق امکانات لازم برای تائید و اعطای مجوز
۴
‏ ‏ لازم به کابران dialup‏ شبکه های کامپیوتری را فراهم می نماید .
TACACS‏ ‏ ‏( برگرفته از‏ ‏ Terminal Access Controller Access Control System‏ ‏ ) ، یک پروتکل “تائید” قدیمی در شبکه های مبتنی بر سیستم عامل یونیکس است که این امکان را برای یک سرویس دهنده راه دور فراهم می نماید تا رمز عبور درج شده توسط کاربران را به یک سرویس دهنده تائید شده هدایت تا صلاحیت آنان برای استفاده از یک سیستم بررسی گردد .
Kerberos‏ توسط MIT‏ و به عنوان یک پروتکل تائید قدرتمند پیاده سازی شده است . پروتکل فوق برای تائید مجوز کاربران در ارتباط با اشیاء متفاوت از tickets‏ استفاده می نماید . Kerberos‏ ، امکانات لازم به منظور رمزنگاری ، پیوستگی داده و محرمانگی را ارائه می نماید .
S-MIME‏ ( برگرفته از Secure / Multipurpose Internet Mail Extensions‏ ‏ ) ، پروتکلی به منظور ایمن سازی نامه های الکترونیکی است . پروتکل فوق با بهره گیری از امکاناتی نظیر رمزنگاری و امضاء دیجیتال ، امنیت نامه های الکترونیکی را تضمین می نماید .
‏کارشناسان امینت اطلاعات بر این عقیده هستند که چون نمی توان یک شبکه و یا host‏ را صرفا” با استفاده از امکانات امنیتی یک لایه صددرصد ایمن نمود ، می بایست از رویکرد “دفاع در عمق ” و یا امنیت لایه ای ( layered security‏ ‏ ) استفاده نمود .‏ ‏ ایده‏ ‏ “دفاع در عمق” می تواند بطرز قابل توجهی کاهش حملات موفقیت آمیز را به دنبال داشته باشد .