دانلود تحقیق امام صادق (ع) و پزشکی
تحقیق امام صادق (ع) و پزشکی
دانش پزشکى امام صادق علیه السلام و طبیب هندی:
بدون تردید، علوم حضرات
معصومین علیهم السلام اکتسابى نیست و آنچه از ذهن شفاف و نورانى آن
بزرگواران انعکاس مىیابد، اشعههایى از انوار الهى است که از پیامبر خاتم
صلی الله علیه و آله تا معصوم چهاردهم امام زمان(عج) نسلى بعد از نسل، به
یادگار مانده و زمینیان را بهرهمند ساخته است. اگر غیر از این بود،
مىبایست علوم آنها مقطعى و زودگذر باشد و جز در عصر خویش، کاربردى آن هم
در همه زمینهها، بدون کمترین تخلف نداشته باشد و در برخورد با شخصیتهاى
علمى هم عصر خود و عالمان قرون بعد، منفعل گردد.
جستجوى مفصل این نکته
را به عهده خوانندگان محترم گذاشته و تنها مناظره زیر را که به علم پزشکى
امام صادق علیه السلام اشاره دارد. نقل به مضمون مىکنیم.
روزى امام
صادق علیه السلام به مجلس منصور دوانیقى وارد شد. طبیب هندى کنار خلیفه
نشسته بود. او کتابهایى که در موضوع «علم طب» نگاشته شده بود را براى
خلیفه مىخواند تا ضمن سرگرم ساختن او بر معلومات خلیفه بیفزاید.
امام
صادق علیه السلام در گوشهى مجلس نشست. بارانى از هیبت و ابهت از چهره حضرت
مىبارید. مدتى گذشت. هنگامى که طبیب از خواندن کتابها فارغ شد، نگاهاش
به امام صادق علیه السلام دوخته شد. لحظاتى مشغول تماشاى سیماى حضرت شد.
ابهت و صلابت امام تنش را لرزاند. نگاهاش را به سوى خلیفه برگرداند و با
این سؤال سکوت را شکست:
– این مرد کیست؟
– او عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله) است.
– آیا میل دارد از اندوختههاى علمى من بهرهمند گردد؟
– نگاه خلیفه روى امام قرار گرفت. قبل از این که چیزى بگوید،امام لب به سخن گشود:
– نه!
– طبیب که از پاسخ امام شگفتش زده بود، پرسید:
– چرا؟
– چون بهتر از آنچه تو دارى، در اختیار دارم.
– چه چیز در اختیار دارى؟
–
گرمى را با سردى معالجه مىکنم و سردى را با گرمى، رطوبت را با خشکى درمان
مىکنم و خشکى را با رطوبت و آنچه را که پیامبر اسلام(صلی الله علیه و
آله) فرموده به کار مىبندم و نتیجه کار را به خداوند وامىگذارم.
سپس به سخن جدش رسول الله اشاره کرده، افزود: «معده خانه هر بیمارى و پرهیز، سر هر درمان است.»
طبیب هندى براى این که سخنان امام را سبک جلوه دهد، پرسید:
– مگر طب غیر از اینها است که گفتى؟!
– امام فرمود:
– گمان مىکنى من مثل تو اینها را از کتابهاى طبى آموختهام؟!
– حتما، غیر از این، راهى براى فراگیرى علم طب وجود ندارد.
– نه، به خدا سوگند، جز از خداوند، از دیگرى نیاموختهام. اکنون بگو کدام یک از من و تو در علم طب داناتریم؟
– کار من طبابت است و حتما در طب از شما عالمترم.
– پس لطفا به سوالهایم پاسخ گویید.
بدون تردید، علوم حضرات
معصومین علیهم السلام اکتسابى نیست و آنچه از ذهن شفاف و نورانى آن
بزرگواران انعکاس مىیابد، اشعههایى از انوار الهى است که از پیامبر خاتم
صلی الله علیه و آله تا معصوم چهاردهم امام زمان(عج) نسلى بعد از نسل، به
یادگار مانده و زمینیان را بهرهمند ساخته است. اگر غیر از این بود،
مىبایست علوم آنها مقطعى و زودگذر باشد و جز در عصر خویش، کاربردى آن هم
در همه زمینهها، بدون کمترین تخلف نداشته باشد و در برخورد با شخصیتهاى
علمى هم عصر خود و عالمان قرون بعد، منفعل گردد.
جستجوى مفصل این نکته
را به عهده خوانندگان محترم گذاشته و تنها مناظره زیر را که به علم پزشکى
امام صادق علیه السلام اشاره دارد. نقل به مضمون مىکنیم.
روزى امام
صادق علیه السلام به مجلس منصور دوانیقى وارد شد. طبیب هندى کنار خلیفه
نشسته بود. او کتابهایى که در موضوع «علم طب» نگاشته شده بود را براى
خلیفه مىخواند تا ضمن سرگرم ساختن او بر معلومات خلیفه بیفزاید.
امام
صادق علیه السلام در گوشهى مجلس نشست. بارانى از هیبت و ابهت از چهره حضرت
مىبارید. مدتى گذشت. هنگامى که طبیب از خواندن کتابها فارغ شد، نگاهاش
به امام صادق علیه السلام دوخته شد. لحظاتى مشغول تماشاى سیماى حضرت شد.
ابهت و صلابت امام تنش را لرزاند. نگاهاش را به سوى خلیفه برگرداند و با
این سؤال سکوت را شکست:
– این مرد کیست؟
– او عالم آل محمد(صلی الله علیه و آله) است.
– آیا میل دارد از اندوختههاى علمى من بهرهمند گردد؟
– نگاه خلیفه روى امام قرار گرفت. قبل از این که چیزى بگوید،امام لب به سخن گشود:
– نه!
– طبیب که از پاسخ امام شگفتش زده بود، پرسید:
– چرا؟
– چون بهتر از آنچه تو دارى، در اختیار دارم.
– چه چیز در اختیار دارى؟
–
گرمى را با سردى معالجه مىکنم و سردى را با گرمى، رطوبت را با خشکى درمان
مىکنم و خشکى را با رطوبت و آنچه را که پیامبر اسلام(صلی الله علیه و
آله) فرموده به کار مىبندم و نتیجه کار را به خداوند وامىگذارم.
سپس به سخن جدش رسول الله اشاره کرده، افزود: «معده خانه هر بیمارى و پرهیز، سر هر درمان است.»
طبیب هندى براى این که سخنان امام را سبک جلوه دهد، پرسید:
– مگر طب غیر از اینها است که گفتى؟!
– امام فرمود:
– گمان مىکنى من مثل تو اینها را از کتابهاى طبى آموختهام؟!
– حتما، غیر از این، راهى براى فراگیرى علم طب وجود ندارد.
– نه، به خدا سوگند، جز از خداوند، از دیگرى نیاموختهام. اکنون بگو کدام یک از من و تو در علم طب داناتریم؟
– کار من طبابت است و حتما در طب از شما عالمترم.
– پس لطفا به سوالهایم پاسخ گویید.
