کاربرد ریاضی در معماری

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۵ صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

۱
‏کاربرد ریاضی در معماری
‏پیر لوئیجی نروی
Pier Luigi Nervi
‏تولد در سوندریو لومباردی به سال ۱۸۹۱،مرگ در رم ‏به سال ۱۹۷۹.در سال ۱۹۱۳ در رشته مهندسی ساختمان از دانشگاه بولونا فارغ التحصیل ‏شد.از ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۱ استاد مهندسی سازه در دانشکده معماری رم ‏بود.
‏مهندس محاسب و معمار بزرگی که ردیف” فوی ساینت” ‏و”مایار” قرار داردکه در نتیجه ی تسلط برمحاسبات دقیق ریاضی در معماری به شیوه ی ‏زیبا و حیرت انگیزی دست یافت و با فرم هایی که از طبیعت الهام می گرفت همراه با ‏کاربرد تکنیکی مصالح،چشم اندازی
۲
‏موسیقایی در معماری به وجود آورد.او بارها و بارها ‏در نوشته هایش،فرآیند خلاقه ی فرم را در یکسانی،چه در زمینه ی کارهای تکنیکی مهندسی ‏و چه در زمینه های مختلف کارهای هنری به عنوان یک اصل می دانست.روشی که با استناد ‏به آن زیبایی الگوی سازه ای تنها حاصل پی آمدهای روش های محاسباتی نیست،بلکه نوعی ‏روش شهودی است که چگونگی کاربرد محاسباتی آن را معلوم می کند،و بدین ترتیب به آن ‏هویت می بخشد.
‏نروی متخصص بتن آرمه بود.اولین پروژه ‏ای که طراحی کرد ساختمان سینما ناپل بود که به سال ۱۹۲۷ ساخته شد.روش ساختاری این ‏بنا در عمل رابطه ی بین فرم و عملکرد را به اثبات رساند(روندی که در آینده به نوعی ‏با کژفهمی مواجه شد).این سبک و سیاق را نروی از طریق محاسبات سازه ای به دست آورد و ‏آن را در معماری امری ضروری می دانست.اولین کار مهم او پروژه ی استادیم ورزشی ‏فلورانس بود که در بین سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۲ ساخته شد.پوشش ساده ای که شیوه ی نمایان ‏سازه ای آن از اهمیت خاص برخوردار بود و در اغلب جراید به عنوان الگوی معماری قرن ‏معرفی شد و حالت نمایشی شورانگیزآن با طراحی های لوکوربوزیه قابل مقایسه بود که به ‏نحوی بسیار صریح و روشن امکانات کاربری بتن آرمه را به نمایش درآورد.نروی با طراحی ‏پروژه های آشیانه هواپیما اورویتو(۸-۱۹۳۵)و اوربتللو و همچنین ساختمان برج دل ‏لاگو(۳-۱۹۴۰)،به مطالعه در زمینه ی روش های سقف پوسته ای شبکه تیرچه های باربر ‏پرداخت.این شیوه ی
۳
‏ساختاری همواره به مثابه یک هدف ثابت دنبال شد و در تحقیقاتش ‏گستره وسیع تری یافت ودر ابعاد بسیار عظیم به صور مختلف ادامه پیدا کرد ودر فرآیند ‏خلاقه ی شخصی اش مورد استفاده قرار گرفت.با اجرای این پروژه های آشینه هواپیما (که ‏تاکنون ویران شده اند)،نروی به فرآیند درخشان سازه ای خود مقام و منزلتی بخشید که ‏در کل به زیبایی تکنیک ساختاری اش متکی بود.
‏در حدود ۱۹۴۰‏،به مطالعه تجربی در زمینه ی مقاومت فرم پرداخت،و به نتایج موفقیت آمیزی نایل ‏شد؛روند اینترنشنال استیل بسیار نیرومندی که در پوشش سقفهای پوسته ای کاربرد ‏داشت؛در کل جذبه های تکنیکی و شاکله ی بسیار زیبا از دستاوردهای عظیمش بود.این روش ‏را در پوشش سقف تالار بزرگ نمایشگاه تورین به کاربرد(۹-۱۹۴۸)،که یکی از آثار ‏ماندگار و از شاهکارهای معماری قرن بیستم است،هرچند که این پروژه از طرف کسانی که ‏وظیفه ی معماری را اهمیت عملکردی جزئیات داخلی آن می دانند،مورد برداشت های نادرستی ‏واقع شد،در نتیجه ساختمان بسیار مهم وارزشمندی که نروی آن را در زمره ی مهمترین ‏آثارش می دانست،تا حدودی مورد بی توجهی قرار گرفت.ساختمان عظیمی که شامل یک پوشش ‏سازه ای بود که با اجزای پیش ساخته ی بتنی به حالت کج و موجی ساخته ‏شد.
‏او چند ساختمان پوسته ای بتنی در ابعاد کوچکتر ‏به اجرا درآورد،به نحوی که زیر سقف به طور کامل آزاد بود،بعضی از این پروژه ها پلان ‏دایره ای شکل دارند،از جمله ساختمان کازینوی رم لیدو(۱۹۵۰) و
۴
‏ساختمان تالار ‏اجتماعات و ضیافت “چیانچینو ترم” که بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ ساخته شد.در همین زمان ‏نیزبه تحقیقاتش در زمینه بتن آرمه ادامه داد،کاربرد قطعات پیش ساخته ی بتنی به صورت ‏تولید انبوه را در رابطه با پوشش سقف سالن های نمایش به عنوان اختراع به ثبت ‏رساند.این ابداع در انواع مختلف سازه های طاق تویزه پشت بنددار کاربرد داشت و ‏همچنین به اغلب پروژه های خیالی و آرمان گرایانه قابلیت اجرایی داد.اختراع مهم ‏دیگراو در عرصه تکنیک،سیستم هیدرولیکی پیش کشیده ی بتن آرمه بود.به هیچ روی دست از ‏تلاش و تحقیق بر نمیداشت.حتی با آزادی عمل هرچه بیشتر روش سازه ای اش را تکامل و ‏بهبود بخشید،با ساده گرایی و سرعت در اجرا،به نحوی متفاوت به تحقیقاتش ادامه ‏داد،شیوه ی ساختاری بسیار زیبایی که از المان های سازه ای ریتمیک تشکیل میشد.نمونه ‏های شاخص این روش،ساختمان ورزش رم بود که با همکاری “آنیباله ویته لوزی”از سال ۱۹۵۶ ‏تا ۱۹۵۷ به اجرا درآمد و مهم تر از همه ساختمان تالار کنفرانس یونسکو در پاریس (که ‏با همکاری مارسل بروئه و زرفوس در فاصله سال های ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۷ ساخته ‏شد).
‏همچنین شبیه به ساختمان تالار کنفرانس ‏پاریس_پوشش پوسته ای بسیار زیبا و پر وقاری که طراحی آن ملهم از پوشش پوسته صدف ‏دریایی و بالهای حشرات و کاسبرگ گل ها بود-ساختمان آسمان خراش پیرلی را نیز با ‏الهام از فرمهای موجود در طبیعت به فاصله ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ در میلان با همکاری “جیو ‏پونتی و چند معمار دیگر”به