دانلود مقاله واژه تاریخ و تعریف آن ۲۳ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۲ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏۱
‏واژه تاریخ و تعریف آن
‏واژه «تاریخ» ( History ) ‏از زبان یونانى گرفته شده و هرودوت (هرودوتوس Herodotus ) ‏مُبدع و «پدر تاریخ» شناخته شده است. تاریخ، از نظر هرودوت، به معناى ‏مطالعه و یا بررسى روزگاران گذشته است. البته چیستى تاریخ از پرسش‏ ‏هایى است که ‏تاکنون پاسخى جامع، دقیق و مورد اتفاق نداشته، همه تعریف‏ ‏هاى آن با ایراد یا ‏انتقادهایى رو به رو بوده است; زیرا گروهى معناى تاریخ را بس گسترده دانسته، احوال ‏گذشته جهان و حتى پدیده‏ ‏هایى که انسان در آن مؤثر نیست، موضوع آن به شمار مى‏ ‏آورند; ‏دسته‏ ‏اى آن را به وقایع مشهور و حوادث روزگار پادشاهان و دولت‏ ‏ها محدود مى‏ ‏کنند ‏و جمعى مشخص ساختن احوال انبیا، ائمه (علیهم السلام) ، فرمانروایان، وزیران و ‏حوادث بزرگى مانند جنگ‏ ‏ها و فتوحات بر حسب زمان را معناى اصطلاحى تاریخ مى‏ ‏دانند ‏ابن‏ ‏خلدون، مورخ بزرگ، تاریخ را دانشى سرچشمه گرفته از حکمت و بیان‏ ‏گر سرگذشت ‏ملت‏ ‏ها، سیرت پیامبران و سیاست پادشاهان مى‏ ‏داند  ‏با در نظر گرفتن دو عنصر موضوعى تاریخ یعنى «انسان» و «زمان»، مى‏ ‏توان گفت: ‏تاریخ مجموعه‏ ‏اى از اطلاعات خام یا تحلیل شده درباره گذشته انسان‏ ‏ها است که امورى ‏چون نقل و تحلیل هدایت، گمراهى، تکامل، انحطاط، پیروزى، شکست، خوشبختى یا بدبختى ‏ملت‏ ‏ها را در بر دارد. ‏از آن‏ ‏جا که هر یک از تعریف‏ ‏هاى یادشده بُعد خاصى از تاریخ را بیان مى‏ ‏کند و ‏از جهتى با اشکال جامع یا مانع نبودن رو به رو است و نیز به دلیل گسترده شدن مسائل ‏مربوط به تاریخ، ‏برخى از اندیش‏ ‏مندان، علوم مربوط به تاریخ را تقسیم کرده، براى هر قسم تعریفى خاص ‏ارائه کرده‏ ‏اند. فیلسوف شهید مطهرى(ره) تاریخ را یکى از منابع معرفت انسانى دانسته، ‏علم تاریخ را به دو بخش نقلى و علمى تقسیم مى‏ ‏کند و قواعد استنباطى تاریخ علمى را ‏به حال و آینده قابل تعمیم مى‏ ‏داند.
‏تاریخ نقلى
‏تاریخ نقلى علم به وقایع و حوادث سپرى شده و آگاهى از اوضاع و احوال گذشتگان ‏مى‏ ‏باشد. زندگینامه‏ ‏ها، فتحنامه‏ ‏ها و سیره‏ ‏ها، از این مقوله است. علم تاریخ در این ‏معنا، به یک سلسله امور جزئى و فردى مربوط است; و در واقع علم به «بودن»هاست; چرا ‏که به گذشته تعلق دارد.
‏تاریخ علمى
‏تاریخ علمى یعنى مطالعه، بررسى و تحلیل وقایع گذشته و استنباط قواعد و سنت‏ ‏هاى ‏حاکم بر زندگى گذشتگان. در واقع محتواى تاریخ نقلى ـ حوادث و وقایع گذشته ـ «مبادى» ‏و مقدمات این علم شمرده مى‏ ‏شود و براى استنباط قوانین کلى و عمومى و کشف طبیعت ‏حوادث تاریخى و روابط علّى و معلولى آن‏ ‏ها سودمند است
‏فایده تاریخ
‏۳
‏شاید از خود پرسیده باشید آشنایى با انبوه نام‏ ‏ها، حوادث، فراز و نشیب‏ ‏ها، طلوع ‏و افول‏ ‏ها و عملکرد نیاکان و دیگر انسان‏ ‏ها در زندگى روزمره و شکل‏ ‏گیرى زندگى آینده ‏ما چه نقشى دارد؟ ‏اگر بپذیریم هر حادثه‏ ‏اى مولود علت یا علت‏ ‏هاى پیش از خویش و نیز دست کم ‏انگیزه سلسله حوادث بعدى است، بدین نتیجه مى‏ ‏رسیم که زندگى ملت‏ ‏ها چون رشته‏ ‏اى دراز ‏است و مجموع انسان‏ ‏هاى یک عصر تنها یکى از مهره‏ ‏هاى آویخته بدین رشته به‏ ‏شمار ‏مى‏ ‏آید. استوارى و نااستوارى هر مهره به چگونگى پیوند آن به مهره پیشین و پسین ‏وابسته است. پس زندگى مردم یک عصر در هر کشور از زندگانى گذشتگان و آیندگان جدا ‏نیست و براى یافتن ‏علت حوادث نامطلوب و راه رویارویى با آن‏ ‏ها، باید به تحقیق در گذشته ملت‏ ‏ها ‏پرداخت ‏تاریخ نه مایه سرگرمى بلکه نوعى پل ارتباطى میان نسل‏ ‏هاى متوالى بشر براى ‏دستیابى به تجربه‏ ‏ها و اندوخته‏ ‏هاى پیشینیان است. مطالعه تطبیقى و تحلیلى تمدن‏ ‏هاى ‏گوناگون، کوشش براى یافتن رابطه‏ ‏اى علّى میان حوادث زنجیره‏ ‏اى تاریخ و دقت در آنچه ‏براى انسان‏ ‏ها رفته است، سرمایه مناسبى است که مى‏ ‏تواند انسان را در پى‏ ‏ریزى یک ‏زندگى سالم و خردمندانه یارى دهد. ‏افزون بر این، بررسى تاریخ پاسخى مثبت به آرزوهاى همیشگى انسان است که اصرار ‏دارد از خود و دیگران آگاهى حاصل کند، (۳) علل و انگیزه ظهور و سقوط تمدن‏ ‏ها را ‏بشناسد، حق را از باطل تمیز دهد و با راه تکامل و سعادت دنیوى و اخروى خود آشنا ‏شود. بنابراین، مصلحان بزرگ و انسان‏ ‏هاى متعالى در تجربه‏ ‏هاى انسانى تاریخ دقت ‏مى‏ ‏کنند و در بهره‏ ‏گیرى از آن مى‏ ‏کوشند. امام على (علیه السلام) به فرزندش امام‏ ‏حسن (‏علیه السلام) و همه انسان‏ ‏ها مى‏ ‏فرماید: فرزندم، هر چند من عمر همه کسانى را که ‏پیش از من زیسته‏ ‏اند، سپرى نکرده‏ ‏ام; ولى در اعمال همه آن‏ ‏ها نگریسته، در اخبارشان ‏اندیشیده‏ ‏ام. براى شناخت تاریخ آنان چنان در آثارشان به تفکر پرداخته‏ ‏ام که چون یکى ‏از آنان شده‏ ‏ام. به سبب آگاهى از سرگذشت آنان، گویا با همه آن‏ ‏ها، از اولین فرد تا ‏آخرین‏ ‏شان زندگى کرده، زلال و پاکى زندگانى آنان را از تیرگى‏ ‏هاى آن و نفع و ‏سودمندى‏ ‏اش را از زیان آن بازشناخته‏ ‏ام. خداوند متعال در بیش‏ ‏تر سوره‏ ‏هاى قرآن به بیان سرگذشت انبیا و ملت‏ ‏هاى پیشین ‏پرداخته است. در مکتب اسلام، (۶) تجربه پیشینیان چنان اهمیت دارد که خداوند به ‏پیامبرش فرمان مى‏ ‏دهد در راه اعتلاى کلمه توحید و رستگارى و هدایت بندگان از تاریخ ‏استفاده کند
‏اعتبار و ارزش داده‏ ‏هاى تاریخ
‏گروهى به علم تاریخ و داده‏ ‏هاى آن بسیار بدبین و بى‏ ‏اعتمادند. اینان علم تاریخ ‏را نورى ضعیف مى‏ ‏دانند که در مسیر ناهموار زندگى کم‏ ‏تر مى‏ ‏توان بدان اعتماد کرد ‏دشوارى ارزیابى دقیق علل رفتارها، روابط علّى و معلولى آن‏ ‏ها (در تاریخ علمى)‏، ‏هم‏ ‏چنین مشکل تاثیر بسیار غرض‏ ‏ها، تعصب‏ ‏ها، منافع و اهتمام خودکامگان و سیاستمداران ‏به تدوین تاریخ، این بدبینى را دو چندان کرده است. ‏به عقیده بیش‏ ‏تر محققان، نگاهى چنین بدبینانه نسبت به شناسنامه تمدن‏ ‏ها واقع ‏بینانه نیست; (۳) زیرا اولا ماهیت برخى از وقایع به‏ ‏گونه‏ ‏اى است که امکان تحریف و ‏دروغ در آن‏ ‏ها راه ندارد; و ثانیاً نمى‏ ‏شود همه افراد بشر را متهم کرد که «همیشه»‏، ‏مطابق منافع و خواسته‏ ‏هاى خود، حوادث را ثبت و نقل کرده‏ ‏اند. (۴) نگاه عبرت‏ ‏آموز و ‏مثبت امام على (علیه السلام) به تاریخ بر درستى این دیدگاه گواهى مى