دانلود مقاله نظریه برونر ۱۰ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۲ صفحه

قسمتی از متن word (..doc) :

۱
‏نظریه ‏برونر
‏جروم ‏برونر ‏یکى ‏از ‏روانشناسان ‏آمریکاست ‏که ‏در ‏زمینهٔ ‏یادگیرى ‏شناختی، ‏بویژه ‏دربارهٔ ‏فعالیت ‏آموزشى ‏و ‏کلاس، ‏به ‏مطالعه ‏و ‏تحقیق ‏پرداخته ‏است. ‏او ‏صاحب ‏نظریهٔ ‏یادگیرى ‏اکتشافی (discovery learning) ‏است. ‏برونر ‏بیشتر ‏به ‏مطالعهٔ ‏فرایند ‏یادگیرى ‏در ‏کلاس ‏درس ‏مى‌‏پردازد ‏و ‏به ‏مطالعهٔ ‏یادگیرى ‏حیوانات ‏از ‏جمله ‏موش، ‏میمون ‏و ‏پرندگان ‏کمتر ‏رغبت ‏نشان ‏مى‌‏دهد. ‏او ‏دیدگاه‌‏هاى ‏خود ‏را ‏در ‏کتابى ‏به ‏نام ‏به ‏سوى ‏یک ‏نظریهٔ ‏آموزشى (Toward a Theory of Instruction) ‏مطرح ‏کرده ‏است. ‏وى ‏معتقد ‏است ‏که ‏نظریات ‏آموزشى ‏باید ‏جوابگوى ‏این ‏سؤال ‏باشند ‏که ‏چگونه ‏مى‌‏توان ‏بهتر ‏و ‏بیشتر ‏آموخت، ‏نه ‏آنکه ‏تنها ‏به ‏توصیف ‏و ‏تشریح ‏یادگیرى ‏بپردازند. ‏به ‏اعتقاد ‏او، ‏شاگردان ‏را ‏نباید ‏در ‏برابر ‏دانسته‌‏ها ‏قرار ‏داد، ‏بلکه ‏باید ‏آنان ‏را ‏با ‏مسأله ‏روبرو ‏کرد ‏تا ‏خود ‏به ‏کشف ‏روابط ‏میان ‏امور ‏و ‏راه‌‏حل ‏آنها ‏اقدام ‏کنند. ‏برونر ‏مى‌‏گوید: ‏برنامه ‏باید ‏به ‏قدرى ‏منظم ‏و ‏سازمان ‏یافته ‏باشد ‏که ‏شاگرد ‏را ‏به ‏فعالیت ‏وادارد؛ ‏زیرا ‏اگر ‏ما ‏پاسخ ‏را ‏مستقیماً ‏در ‏اختیار ‏شاگردان ‏قرار ‏دهیم، ‏آنان ‏را ‏به ‏کتاب ‏و ‏معلم ‏متکى ‏مى‌‏سازیم ‏و ‏سبب ‏مى‌‏شویم ‏که ‏از ‏خود ‏کوششى ‏نشان ‏ندهند ‏و ‏در ‏نتیجه، ‏رضایت‌‏خاطر ‏از ‏یادگیرى ‏به ‏دست ‏نیاورند ‏و ‏انگیزه‌‏هاى ‏یادگیرى ‏در ‏آنان ‏تضعیف ‏شود.
۲
‏رشد ‏ذهنى ‏از ‏دیدگاه ‏برونر
‏برونررشد ‏ذهنى ‏کودک ‏را ‏به ‏یک‌‏سرى ‏گام‌‏هاى ‏پیاپى (A series of stairsteps) ‏که ‏هر ‏کدام ‏داراى ‏قابلیت‌‏هاى ‏معینى ‏است، ‏تشبیه ‏مى‌‏کند ‏که ‏رشد ‏هر ‏یک ‏از ‏این ‏قابلیت‌‏ها ‏پیش‌‏نیاز (Prerequisite) ‏رسیدن ‏به ‏گام ‏بالاتر ‏است. ‏محیط‌‏هاى ‏متفاوت ‏در ‏تسریع ‏و ‏کند ‏کردن ‏این ‏گام‌‏ها ‏نقش ‏مؤثرى ‏دارند. ‏بنابراین، ‏اختلاف‌‏نظر ‏دو ‏دانشمند ‏در ‏میزان ‏تغییرى ‏است ‏که ‏از ‏محیط ‏حاصل ‏مى‌‏شود. ‏پیاژه‏ عقیده داردکه ‏تغییر ‏به ‏مقدار ‏متوسط ‏حاصل ‏مى‌‏شود، ‏در ‏حالى ‏که ‏برونر ‏به ‏عظمت ‏این ‏تغییر ‏اعتقاد ‏دارد.
‏برونر ‏علاوه ‏بر ‏تأکید ‏نقش ‏محیط، ‏مى‌‏خواهد ‏تغییراتى ‏در ‏این ‏نقش ‏به‌‏وجود ‏آورد، ‏جائى ‏که ‏پیاژه ‏فقط ‏ناظر ‏به ‏رشد ‏در ‏مراحل ‏مختلف ‏بوده ‏و ‏مى‌‏خواهد ‏شواهدى ‏از ‏ادراک ‏کودک ‏در ‏این ‏مراحل ‏به‌‏دست ‏آورد. ‏هدف ‏کوشش‌‏هاى ‏برونر ‏این ‏است ‏که ‏فهم ‏کودکان ‏را ‏فزونى ‏بخشیده ‏و ‏حرکت ‏آنها ‏را ‏در ‏طى ‏این ‏مراحل ‏تسریع ‏نماید.
‏با ‏وجودى ‏که ‏برونر ‏معتقد ‏است ‏تغییرات ‏آشکار ‏تفکر ‏کودک ‏یکى ‏در ‏زمانى ‏است ‏که ‏او ‏صحبت ‏کردن ‏را ‏مى‌‏آموزد ‏و ‏تغییر ‏دیگر ‏در ‏۵ ‏تا ‏۷ ‏سالگى ‏و ‏سومین ‏تغییر ‏آشکار ‏در ‏آغاز ‏دورهٔ ‏نوجوانى ‏به‌‏وجود ‏مى‌‏آید، ‏معهذا ‏مى‌‏گوید ‏مراحل ‏متوالى ‏رشد ‏ذهنى ‏کودک ‏به‌‏طور ‏روشن ‏با ‏سن ‏او ‏ارتباط ‏ندارند. ‏این ‏نکات ‏با ‏سنین ‏موردنظر ‏پیاژه ‏براى ‏انتقال ‏از ‏مرحله‌‏اى ‏به ‏مرحلهٔ ‏دیگر، ‏تقریباً ‏مطابقت ‏دارند.