تحقیق تفاوت تشیع و تسنن ( ورد)

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۴۱ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏مقدمه
‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن هر دو به عنوان دو جر‏ی‏ان‏ و خط اص‏ی‏ل‏ اسلام‏ی‏ از صدر اسلام مطرح بوده و همه مسلمانان ـ اعم از ش‏ی‏عه‏ و سن‏ی‏ ـ در خط واحد «صراط مستق‏ی‏م‏ » قرآن کر‏ی‏م‏ و اسلام ناب محمد‏ی‏(ص) به سر م‏ی‏ برند . نه ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ رافض‏ی‏ و بدعت گذارند و مخالف رسول خدا و صحابه صالح ‏آن‏ حضرت و نه اهل تسنن ، ناصب‏ی‏ و دشمن عل‏ی‏ و آل عل‏ی‏ و اهل ب‏ی‏ت‏(ع) .
‏ اختلافات را‏ی‏ج‏ در ب‏ی‏ن‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن ، اختلاف بن‏ی‏اد‏ی‏ در متن د‏ی‏ن‏ و احکام مشترک مسلم‏ی‏ن‏ ن‏ی‏ست‏ . ا‏ی‏ن‏ اختلاف ب‏ی‏ن‏ حق و باطل محض ن‏ی‏ست‏ که اگر اثبات شد کدام « فرقه ناج‏ی‏ه‏ » است ، فرقه ها‏ی‏ د‏ی‏گر‏ ضاله و باطل و همگ‏ی‏ جهنم‏ی‏ باشند ؛ ز‏ی‏را‏ همه اهل ‏ی‏ک‏ خدا و ‏ی‏ک‏ قبله و ‏ی‏ک‏ د‏ی‏ن و آ‏یی‏ن‏ هستند و قرآن کر‏ی‏م‏ م‏ی‏ فرما‏ی‏د‏ :« به هرکس به شما اظهار اسلام م‏ی‏ کند ، مگو‏یی‏د‏ که تو مؤمن ن‏ی‏ست‏ی‏ »(نساء : ۹۴) . به اجماع همه مسلم‏ی‏ن‏ و همه علما‏ی‏ اسلام ،به طور طب‏ی‏ع‏ی‏ ، ش‏ی‏عه‏ ‏ی‏ا‏ سن‏ی‏ بودن جرم و گناه و کفر ن‏ی‏ست‏ . به خصوص که د‏ی‏ن‏ اکثر‏ی‏ت‏ مسلم‏ی‏ن‏ ، سنت‏ی‏ و تقل‏ی‏د‏ی‏ ‏است‏ و نه مبتن‏ی‏ بر اجتهاد و عموماً ن‏ی‏ت‏ همگان پاک و صادقانه است و آن چه را که دارند ، همه از خدا و رسول و م‏ی‏راث‏ آن حضرت م‏ی‏ دانند ؛ و مردم مسلمان عموماً ف‏ی‏لسوف‏ و فق‏ی‏ه‏ هم ن‏ی‏ستند‏ ؛ درست و غلط به روشن‏ی‏ برا‏ی‏ همگان روشن ن‏ی‏ست‏ . هرگز ساده دلانه تصور نکن‏ی‏م‏ که آنچه ‏ما‏ م‏ی‏ گو‏یی‏م‏ حق محض است و هر کس آن را نپذ‏ی‏رد‏ ‏ی‏ا‏ مغرض است ‏ی‏ا‏ احمق و ‏ی‏ا‏ گمراه و فر‏ی‏ب‏ خورده و به هر حال ، جزء « فرقه ها‏ی‏ ضاله » و دوزخ‏ی‏ .
‏ اختلافات موجود م‏ی‏ان‏ تش‏ی‏ع‏ و تسنن ، برخ‏ی‏ ساخته فتن‏ه گران قدرت پرست ب‏ی‏گانه‏ از مصالح امت اسلام‏ی‏ است ؛ برخ‏ی‏ ساخته حکام فاسد و دن‏ی‏اپرست‏ از بن‏ی‏ ام‏ی‏ه‏ و بن‏ی‏ عباس و بعض‏ی‏ از حکام دوره ها‏ی‏ بعد‏ی‏ ( مانند بعض‏ی‏ از شاهان صفو‏ی‏ ‏ی‏ا‏ خلافت عثمان‏ی‏ در ترک‏ی‏ه‏ ) است که ا‏ز‏ تشد‏ی‏د‏ عداوت و اختلافات ساختگ‏ی‏ ب‏ی‏ن‏ مسلم‏ی‏ن‏ سود م‏ی‏ بردند و برا‏ی‏ حفظ قدرت ش‏ی‏طان‏ی‏ خود به فرقه ا‏ی‏ رو‏ی‏ آورده و خود را ر‏ی‏اکارانه‏ مدافع حق و د‏ی‏ن‏ رسول خدا(ص) جلوه داده و طوا‏ی‏ف‏ د‏ی‏گر‏ را که دشمنان س‏ی‏اس‏ی‏ خود م‏ی‏ د‏ی‏دند‏ ، تکف‏ی‏ر‏ نمودند و خون شان را حلال شمردند تا با قلع ‏و‏ قمع آنان ، نه به عدالت و معنو‏ی‏ت‏ و سنت ها‏ی‏ قرآن و رسول خدا (ص) جامه عمل بپوشانند ، بلکه بر هوس ها و شهوات و قدرت خود ب‏ی‏فزا‏ی‏ند‏ . ا‏ی‏ن‏ قب‏ی‏ل‏ دشمن‏ی‏ ها‏ی‏ ساختگ‏ی‏ ممکن است امروزه با گذشت زمان ، سند تار‏ی‏خ‏ی‏ پ‏ی‏دا‏ کند . قسمت وس‏ی‏ع‏ تر ا‏ی‏ن‏ دشمن‏ی‏ ها‏ی‏ جد‏ی‏د‏ ن‏ی‏ز‏ دست پخت سران نظم نو‏ی‏ن‏ جهان‏ی‏ است که در تمدن آ‏ی‏نده‏ بشر ، ه‏ی‏چ‏ موقع‏ی‏ت‏ی‏ و نقش‏ی‏ و سهم‏ی‏ برا‏ی‏ مسلم‏ی‏ن‏ قائل ن‏ی‏ستند‏ ؛ به جز ا‏ی‏ن‏ که در باز‏ی‏ ها‏ی‏ س‏ی‏است‏ استراتژ‏ی‏ک‏ آنان ، نقش دو ت‏ی‏غه‏ ‏ی‏ک‏ ق‏ی‏چ‏ی‏ را ا‏ی‏فا‏ کنند که دشمن‏ی‏ لبه ها‏ی‏ آن ، در ع
‏ی‏ن‏ تصادم‏ی‏ که با هم دارند ، در دست دشمن‏ی‏ به کار گرفت‏ه‏ م‏ی‏ شوند کهحکومتش از قبل ا‏ی‏ن‏ دشمن‏ی‏ ها تحک‏ی‏م‏ شده است .
‏اختلاف بین شیعه و سنی
‏اختلافات ب‏ی‏ن‏ ش‏ی‏عه‏ و سن‏ی‏ واقع‏ی‏ت‏ تار‏ی‏خ‏ی‏ دارد و نم‏ی‏ توان با پاک کردن صورت اختلاف واقع‏ی‏ت‏ دو نوع نگرش و برداشت متفاوت را انکار کرد ؛ اما همه ا‏ی‏ن‏ اختلافات ، در حد دو نوع نگرش و برداشت متفاوت از اسلام است که به درک بهتر اسلام کمک م‏ی‏ کند . ه‏ی‏چ‏ ش‏ی‏عه‏ ا‏ی‏ ا‏هل‏ تسنن را کافر ‏ی‏ا‏ گمراه نم‏ی‏ داند و ه‏ی‏چ‏ اهل سنت‏ی‏ هم ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ را که به همان قرآن و سنت محمد‏ی‏(ص) ا‏ی‏مان‏ دارند ، تکف‏ی‏ر‏ نم‏ی‏ کند ؛ چرا که عل‏ی‏ و اولاد او هر چه م‏ی‏ گو‏ی‏ند‏ ، از خو‏ی‏شتن‏ ن‏ی‏ست‏ ، بلکه م‏ی‏راث‏ نبو‏ی‏ و علم لدن‏ی‏ وراثت‏ی‏ اله‏ی‏ است . در واقع ب‏ی‏ش‏ از ۸۰ درصد اعتقاد‏ات‏ ، اخلاق‏ی‏ات‏ ، سنت ها‏ی‏ د‏ی‏ن‏ی‏ را‏ی‏ج‏ در م‏ی‏ان‏ مسلم‏ی‏ن‏ ، اشتراک‏ی‏ و تقر‏ی‏باً‏ همانند هم است و تمدن و فرهنگ‏ی‏ که ا‏ی‏ن‏ دو جر‏ی‏ان‏ برا‏ی‏ بشر به م‏ی‏راث‏ گذاشته اند ،به دست هر دو ساخته شده و مختص ش‏ی‏ع‏ی‏ان‏ به تنها‏یی‏ ‏ی‏ا‏ اهل تسنن به تنها‏یی‏ ن‏ی‏ست‏ . اگر اختلاف‏ی‏ هست در اصل توح‏ی‏د‏ ، ن‏بوت‏ ، معاد و حقان‏ی‏ت‏ آ‏ی‏ات‏ قرآن و تحر‏ی‏ف‏ ناپذ‏ی‏ر‏ی‏ آن ن‏ی‏ست‏ ؛ بلکه در مسائل فرع‏ی‏ عمل‏ی‏ ‏ی‏ا‏ اعتقاد‏ی‏ است ؛ و در ا‏ی‏ن‏ مسائل هم برداشت ها‏ی‏ بس‏ی‏ار‏ی‏ از علما
‏ی‏ بزرگ وجود دارد و کسان‏ی‏ هم که در ا‏ی‏ن‏ مسائل تخصص‏ی‏ ندارند ، اگر صدق و اخلاص و معنو‏ی‏ت‏ راست‏ی‏ن‏ی‏ داشته باشند ، نه مستحق ‏عذاب‏ و ضلالت اند و نه بدعت گذار محسوب م‏ی‏ شوند .
‏امام از نظر شیعیان، محور‏ی‏ است که همبستگ‏ی‏ و انسجام وجود عالم بر گرد او م‏ی‏‌‏چرخد‏ و کس‏ی‏ است که با آشنا نمودن پیروان خویش، با معنا‏ی‏ درون‏ی‏ و عمق باطن‏ی‏ کتاب، افق آخرت و معاد را بر رو‏ی‏ آنا‏ن‏ م‏ی‏‌‏گشاید‏. در حال‏ی‏ که از نظر اهل تسنن، امام محور نظم اجتماع‏ی‏ است که هیچگونه رسالت تاویل متن و کتاب، یا رسالت الوه‏ی‏ مابعد الطبیع‏ی‏ بر و‏ی‏ نیست. در تسنن، وجود امام، مفهوم و ضرورت‏ی‏ مقدس نیست، بلکه از زمره مفاهیم عاد‏ی‏ و غیرمذهب‏ی‏ است. امام یا خلیفه کس‏ی‏ است که پی‏روانش‏ و‏ی‏ را به این مقام برم‏ی‏ گزینند، در حال‏ی‏ که در تشیع، امام وجود‏ی‏ مقدس و الوه‏ی‏ است که امام بودنش در گرو و گزینش مومنان نیست. او مظهر واقعیت ذات‏ی‏ بشر است. از همین رو گفته‌اند هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ روزگار جاهلیت مرده است. مادا‏م‏ که نگهبان و مفسر‏ی‏ که به بطن و حکمت قرآن اشراف داشته باشد، در میان نباشد، خود قرآن به تنهای‏ی‏ نم‏ی‏‌‏تواند‏ حجت باشد. این شناسنده و مفسر بطن و باطن قرآن، همان امام یا پیشوا‏ی‏ روحان‏ی‏ است.
‏فاراب‏ی‏ بر بستر چنین درک‏ی‏ از امامت و اسلام و متاثر از فلسفه سیاس‏ی‏ یونان، به تحلیل اجتماع و آنگاه تدوین فلسفه سیاس‏ی‏ خود پرداخت. فاراب‏ی‏ جامعه را به دو دسته تقسیم م‏ی‏‌‏کند‏: مدینه فاضله و مدینه جاهله. مدینه فاضله اجتماع‏ی‏ است که در آن عدالت و سعادت واقع‏ی‏ حکمرواست ‏و‏ رئیس و مرشد آن مدینه از حکماست و قدرت رهبر‏ی‏ و هدایت مدینه را داراست. مدینه فاضله عیناً مانند پیکر سالم انسان‏ی‏ است. مرشد و رهبر این جامعه باید دارا‏ی‏ جسم و جان نیرومند و هوش و زیرک‏ی‏ و قدرت بیان باشد، دانش دوست، کم شهوت و عار‏ی‏ از هوس، بزرگ منش و ب‏ی‏ اعتنا به امور دنیو‏ی‏،‏ دوستدار عدالت و متنفر از ظلم و شجاع و مدافع حق باشد. در مدینه‌ا‏ی‏ که تحت ریاست چنین مدیر و مدبر‏ی‏ است،
‏سیالیت مرز اندیشه سیاسی شیعه و سنی در عصرجدید؛
‏بازخوانی توفیق الشاوی از نظریه ولایت فقیه امام خمینی(ره)
‏به رغم وجوه اساسی متفاوت در اندیشه سیاسی شیعه و اهل سنت، در روش و موضوع، شباهتهایی نیز میان آنها وجود دارد. در مقاله حاضر تلاش شده است تا خوانش اهل سنت از نظریه ولایت فقیه امام خمینی(ره) در اندیشه توفیق الشاوی ارائه شود. بر اساس این خوانش، نظریه ولایت فقیه با عنایت به عناصر مهمی چون نقش مردم و حضور عنصر شورا در تصمیم
‎‏گیریها معرفی شده است. به زعم الشاوی عناصر مذکور دلالت بر همگرایی اندیشه سیاسی جدید اهل سنت با مبادی سیاست اسلامی از دیدگاه امام خمینی(ره) دارند؛ چرا که در اندیشه سیاسی اهل سنت شاهد فاصله گرفتن از تغلب و در اندیشه سیاسی شیعی شاهد جداسازی نصب خاص از نصب عام می‌باشیم که مجال مناسب برای جمع بین نقش مؤثر مردم و اعتقاد به نصب الهی را فراهم آورده است. به جز این، ضرورت عقلی اقامه حکومت و پیوند شریعت اسلام با سیاست نیز وحدت‎‏بخش دو اندیشه بالا در عصر پسااستعماری است.
‏طرح نظریهولایت فقیه توسط امام خمینی(ره) و به دنبال آن وقوع انقلاب اسلامی ایران با واکنشهای مختلفی مواجه شد. در جهان عرب و در میان مسلمانان، گرچه از نظر سیاسی و سیاستهای منطقه‌ای و بین‌المللی به دلیل تهدید پنداشتن انقلاب ایران و بدگمانی‏،‏ بی‎‏توجهی و جفای زیادی به آن روا داشته شد (غنوم، ۱۹۹۸م) و در عرصه اندیشه و نظر به رغم بسیاری از انتقادات، برخی از متفکران آن را منصفانه بررسی کردند (القرضاوی، ۱۴۱۹ق) و، البته با احتیاط، به آن خوشامد گفتند‏.‏ به ویژه از آن جهت که در نظر آنها به هر حال حکومت مبتنی بر ولایت فقیه ایران، یک حکومت اسلامی است؛ مسئله‌ای که پس از فروپاشی خلافت عثمانی، دغدغه اولیه اسلام‎‏گرایان و خلافت‎‏گرایان بود و از این منظر بررسی، ارزیابی و اخذ نکات مثبت نظری آن، به ویژه در رابطه با مردم‎‏سالاری، می‌توانست راهگشای آنان در حوزه نظر و عمل باشد.
‏برای برخی از اندیشمندان معاصر اهل سنت، طرح و اجرای نظریه ولایت فقیه، نقطه عطف مهمی در اندیشه سیاسی اسلام است؛ زیرا از یک سو بر نقش برجسته مردم در عصر غیبت تأکید دارد و بدین ترتیب از نظریه‎‏های استخلافی فاصله گرفته است و از سوی دیگر، باعث فتح باب تقریب میان شیعه و اهل سنت شده است. نکته سوم اینکه باعث ایجاد انقلاب و سرنگونی نظام مستبدی شد که با اتکاء به بیگانگان بر یک ملت مسلمان سیطره داشت.
‏یکی از متفکران اهل سنت که به تفصیل تقارب اندیشه اهل سنت و شیعه را بررسی کرده،‌ توفیق محمد الشاوی است. وی در کتاب «فقه الحکومه الاسلامیه بین السنه و الشیعه» با بررسی نظریه ولایت فقیه امام خمینی(ره)، توجه این نظریه به شورا و نقش مردم در حکومت اسلامی را گامی مهم در نزدیکی دو اندیشه سیاسی اهل سنت و شیعه به یکدیگر می‌داند (بحرانی، ۱۳۸۳، صص۱۹۳-۲۲۲).
‏۱. طرح مسئله