تحقیق ترجمه دیابت فعال کردن جهش‌ها در ژنی که kir6 2 زیر گروه مسیر ـ پتاسیم حساس به ATP 18 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۶ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏فعال کردن جهش‏‌‏ها در ژنی که kir6.2‏ زیر گروه مسیر ـ پتاسیم حساس به ATP‏ و دیابت دوره‏‌‏ی ‏نوزادی را کدگذاری می‏‌‏کند و به رمز درمی‏‌‏آورد
‏چکیده
‏پیشینه تحقیق
‏بیماران دیابتی دوره نوزادی معمولاً در ۳ ماهه اول زندگی دارای چنین عارضه‏‌‏ای می‏‌‏شوند و نیازمند به درمان اسنولین دارند. در بیشترم موارد، دلیل ناشناخته‏‌‏ای می‏‌‏باشد. از آنجا که مسیرهای پتاسیم حساس به ATP‏ (kATP‏) در میان ترشح انسولین تحریک شده بوسیله گلوکز از طریق سلول‏‌‏های بتای وابسته به لوزالمعده قرار دارد، ما فرض می‏‌‏کنیم که فعال کردن جهش‏‌‏ها در ژنی که زیرگوره kir6.2‏ این مسیر را کدگذاری می‏‌‏کند، باعث دیابت‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی می‏‌‏شود.
‏مواد و ‏روش‏‌‏ها
‏ما ژن kCNJII‏ را در ۲۹ بیمار با دیابت‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی ثابت و دائمی ترتیب دادیم. عکس‏‌‏العمل تراوش انسولین نسبت به گلوکاکن سیاهرگی، گلوکز و تولبوتامید در بیمارها و بیمارانی ارزیابی شده که دارای جهش‏‌‏هایی در ژن بودند.
‏نتایج
‏شش جهش دوتخمکی جدید در ۱۰ نفر از این ۲۹ بیمار مشخص شد. در دو بیمار دیابت از نوع خانوادگی بود و در ۸ نفر دیگر دیابت از جهش‏‌‏های خود به خودی بوجود آمد. دیابت
‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادیشان بوسیله کتواسیداسیس ‏مشخص شد ‏یا اینکه بوسیله افزایش در قند خون مشخص شد و سپس با انسولین درمان شد. بیماران انسولین را در عکس‏‌‏العمل نسبت به گلوکز یا گلوکاگون ترشح نکردند، اما در عکس‏‌‏العمل نسبت به تولبوتامین انسولین ترشح کردند. ۴ نفر از بیماران همچنین دارای تاخیر پیشرفتی وضعیت ماهیچه‏‌‏ای بودند، ۳ نفر از آنها صرع داشتند و دارای ویژگی‏‌‏های کژریخت خفیف بودند. زمانی که معمولترین جهش‏‌‏ها در kir6.2‏ ‏با دریافت کننده‏‌‏ی سولفونیلوریای ۱ در اووسیت‏‌‏ها Xenopus laevis‏ نشان داده می‏‌‏شود، توانایی ATP‏ برای سد کردن مسیرهای kATP‏ ‏جهش یافته به طور زیاد کاهش پیدا می‏‌‏کند.
‏نتیجه‏‌‏گیری
‏جهش‏‌‏های فعال کننده هتروزیگوت در ژن کدگذار kir6.2‏ ‏باعث دیابت دوره‏‌‏ی نوزادی دائمی می‏‌‏شود و همچنین ممکن است با تاخیر پیشرفتی، ضعف ماهیچه‏‌‏ها و بیماری صرع همراه باشد. تعیین دلایل ژنتیکی دیابت‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی همیشتی و دائمی ممکن است درمان این بیمارا‏ن را با سولفونی لوریا آسان کند. دیابت‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی ‏ممکن است به عنوان افزایش قند خون نیاز به انسولین تعریف شود که در سه ماهه اول دوره زندگی تشخیص داده می‏‌‏شود. این ممکن است موقتی باشد‏ (در مانگین ۳ ماه از بین می‏‌‏رود) یا اینکه ممکن است دائمی باشد که نیازمند درمان با انسولین در طول زندگی باشد. پیشرفت اساسی در فهم ما از دیابت
‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی موقت می‏‌‏باشد که بیشتر موارد آن قابل استناد به یک ناهنجاری‏‌‏ در مناطق نقش‏‌‏پذیر کروموزوم ۶ می‏‌‏باشد. ‏در بیشتر بیماران، دلیل دیابت نوزادی دائمی ناشناخته می‏‌‏باشد. جهش‏‌‏های هتروزیگوت ترکیبی و هموزیگوت در ژن کدگذار گلوکوگیناز برای موارد معدودی تخمین زده می‏‌‏شود.
‏ژن‏‌‏ها برای وضعیت‏‌‏های چند سیستمی و نادر که شامل دیابت‏‌‏های نوزادی می‏‌‏شود، شناخته و تعیین شده است. مسیرهای پتاسیم حساس به ATP‏ (kATP‏) ‏نقش مرکزی در ترشح انسولین متحرک شده بوسیله گلوکز ‏از سلول‏‌‏های بتای وابسته به لوزالمعده بازی می‏‌‏کند. ترشح انسولین بوسیله بسته شدن کانال‏‌‏ها شروع می‏‌‏شود و بوسیله‏‌‏ی باز شدنشان منع می‏‌‏شود (شکل ۱). مسرهای kATP‏ ‏سلول بتا پیچیدگی اکتامتریک را شکل‏‌‏گیری منفذی اصلاح کردن سولفونی لوریا تنظیمی زیرواحدهای کانال پتاسیم ‏باطناً و ۴ زیرواحد دریافت کنند می‏‌‏باشد (SUR1‏). در دوره‏‌‏ی kir6.2‏ و SUR1‏ برای تنظیم متابولیکی صحیح کانال و مسیر موردنیاز می‏‌‏باشد. ATP‏ ‏کانال و مسیر را به وسیله اتصال به kir6.2‏ می‏‌‏بندد و نوکلئوتیدهای منیزیم ‏(Mg-ATP, Mg-ADP‏) فعالیت مسیر را بوسیله فعل و انعال داخلی با SUR1‏ ‏تحریک می‏‌‏کند. سولفونی لوریا ترشح انسولین را در دیابت نوع ۲ بوسیله اتصال به SUR1‏ و بوسیله بستن کانال و مسیرهای
kATP‏ ‏بوسیله یک مکانیزم غیر مستقل از ATP‏ تحریک می‏‌‏کند.
‏ما فرض می‏‌‏کنیم که فعال کردن جهش در ژن کدگذار زیرواحد kir6.2‏ مسیر kATP‏ سلول بتا (kCNJII‏) ‏باعث دیابت‏‌‏های بوجود آمده از پدر و مادر می‏‌‏شود، زیرا غیرفعال کردن جهش‏‌‏ها در این ژن منجر به ترشح انسولین کنترل نشده و ازدیاد انسولین مادرزادی می‏‌‏شود. فنوتیپ‏‌‏های مقایسه‏‌‏ای دیابت‏‌‏های دوران نوزادی دائمی و ازدیاد انسولین با فعال و غیرفعال کردن جهش‏‌‏ها به ترتیب از ژن کدگذار گلوکوکیناز دیده می‏‌‏شود. حمایت قوی از این نظریه و فرضیه به خاطر مشاهده‏‌‏ای می‏‌‏باشد که از موش‏‌‏های مهندس ژنتیک شده (ترانسژنیک) با مسیرهای kATP‏ سلول بتا به دست آمده است که این دارای دیابت های دوره‏‌‏ی نوزادی عمیق می‏‌‏باشد. بنابراین ما فرض ژن کدگذار kir6.2‏را در بیمارانی که دارای دیابت‏‌‏های دوره‏‌‏ی نوزادی دائمی بودند یا در دیابت‏‌‏های بلوغی توارثی نوجوانان (MODY‏)، توالی دادیم.
‏بیماران
‏ما DNA‏ی ۲۹ پروباند را به دیابت‏‌‏های دوره نوزادی دائمی، از جمله بین‏‌‏المللی برای مجموعه دیابت‏‌‏های نادر نوجوانان و کودکان (ISPAD‏)، توالی دادیم. بیماران در مجموعه برای مطالعه بین سپتامبر ۲۰۰۱ و اکتبر ۲۰۰۳ ثبت شدند. بیماران با ناهنجاری‏‌‏هایی در کروموزوم G24‏ جهش‏‌‏هایی در ژن کدگذار گلوکوناز، نارسایی لوزالمعده