تحقیق تاریخ اداری قبل از اسلام ایران ۷۹ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۵۸ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

۱
‏۱- تاریخ اداری قبل از اسلام ایران
‏ ‏در بررسی سازمان های اداری پیش ازاسلام ایران، توجه به دو نکته ی زیرین لازم به نظر می رسد :
‏آگاهی های ما از گذشته های تاریخی دور ایران بسیار اندک‏ ‏ بوده‏ ‏ و مبتنی است ‏بر ‏بررسی‏ -‏ های ‏دو قرن نزدیک دانشمندان اروپایی و شرق شناسانی مانند ‏«‏ سیلوستر دوساسی ‏»‏ پایه گذار مطالعه های‏ ‏شرق شناسی فرانسه (۱۷۹۳) و برنوف ، کاشف مبانی علمی ( ۱۸۳۰ ) .
‏در ایران باستان مانند دیگر کشورهای جهان ، مردم زندگی ابتدائی داشته و پای بند اصول اخلاقی جامعه بوده و در نتیجه سازمان های اداری ساده و رئیسان قبیله ها ، مرجع داوری و حل اختلاف بوده اند که در این صورت ، مهمترین کار دولت جمع – آ وری مالیات ها به ساده ترین شکل خود بوده است .
‏۱-۱- دوره هخامنشیان
‏ ‏بررسی تاریخ‏ ‏ تحول اداری ایران را با ورود آریان ها به فلات ایران شروع‏ ‏ می کنیم‏ ‏ و از مطالعه‏ ی زندگی و سرگذشت بومیان این سرزمین صرف نظر می نمائیم .
‏ آریان ها یا آریائی ها که شاخه ای ازمردمان هند و اروپائی بودند و درآسیای میانه زندگی می کردند ، در حدود دو هزار سال پیش از میلاد مسیح ، از گروه اصلی خود ، جدا شده و به سوی سرزمین ایران حرکت کردند و در این جا زندگی نوینی را آغاز نمودند .
‏ سازمان اجتماعی آریان ها ، از روحانیون جنگ آوران و برزگران ترکیب یافته و اداره ی خانوارها ، بر قدرت پدر یا بزرگتر خانواده مبتنی بود . سلسله مراتب سازمان اجتماعی بدین ترتیب بود که از چند خانواده ، تیره ، از تعدادی ‏تیره یا عشیره قبیله و از چند قبیله یک قوم به وجود می آمد ، که در یک ایالت زندگی می کردند . رئیس هر ایالت شاه و پادشاه ایران ، شاهنشاه خوانده می شد .
‏ برابر نوشته های تاریخی ، در گذشته های دور ، مذهب و زبان آریان ها با هندی ها یکی بود . تا این که‏ آن ها ‏ مذهب خود را جدا کرده‏ ‏ و به وجود خیر و شّر اعتقاد پیدا کردند ، ‏بدین ترتیب که خوبی هائی مانند : روشنائی ، باران و غیره را به خیر و بدی هائی مانند : تاریکی ، خشک سالی ، ناخوشی و مرگ را به شرّ‏ ‏نسبت می دادند . با گذشت زمان مذهب آن ها کامل تر شد و باور کردند که خداوند خوبی ها ‏«‏ اهورامزدا ‏»‏ و خدای ‏«‏ اهریمن ‏»‏ است . ‏
‏ ‏ ‏در آن زمان‏ زردشت پیامبر آن ها و اوستا کتاب مقدس او بود که گفته اند بیست و یک کتاب بوده و به خط طلا بر دوازده هزار پوست گاو نوشته شده بود که پس از پایان کار سلسله ی هخامنشی ، آن کتاب ها از میان رفته و قسمتی کوچکی از آن ها باقی مانده است .
۱
‏۱- تاریخ اداری قبل از اسلام ایران
‏ ‏در بررسی سازمان های اداری پیش ازاسلام ایران، توجه به دو نکته ی زیرین لازم به نظر می رسد :
‏آگاهی های ما از گذشته های تاریخی دور ایران بسیار اندک‏ ‏ بوده‏ ‏ و مبتنی است ‏بر ‏بررسی‏ -‏ های ‏دو قرن نزدیک دانشمندان اروپایی و شرق شناسانی مانند ‏«‏ سیلوستر دوساسی ‏»‏ پایه گذار مطالعه های‏ ‏شرق شناسی فرانسه (۱۷۹۳) و برنوف ، کاشف مبانی علمی ( ۱۸۳۰ ) .
‏در ایران باستان مانند دیگر کشورهای جهان ، مردم زندگی ابتدائی داشته و پای بند اصول اخلاقی جامعه بوده و در نتیجه سازمان های اداری ساده و رئیسان قبیله ها ، مرجع داوری و حل اختلاف بوده اند که در این صورت ، مهمترین کار دولت جمع – آ وری مالیات ها به ساده ترین شکل خود بوده است .
‏۱-۱- دوره هخامنشیان
‏ ‏بررسی تاریخ‏ ‏ تحول اداری ایران را با ورود آریان ها به فلات ایران شروع‏ ‏ می کنیم‏ ‏ و از مطالعه‏ ی زندگی و سرگذشت بومیان این سرزمین صرف نظر می نمائیم .
‏ آریان ها یا آریائی ها که شاخه ای ازمردمان هند و اروپائی بودند و درآسیای میانه زندگی می کردند ، در حدود دو هزار سال پیش از میلاد مسیح ، از گروه اصلی خود ، جدا شده و به سوی سرزمین ایران حرکت کردند و در این جا زندگی نوینی را آغاز نمودند .
‏ سازمان اجتماعی آریان ها ، از روحانیون جنگ آوران و برزگران ترکیب یافته و اداره ی خانوارها ، بر قدرت پدر یا بزرگتر خانواده مبتنی بود . سلسله مراتب سازمان اجتماعی بدین ترتیب بود که از چند خانواده ، تیره ، از تعدادی ‏تیره یا عشیره قبیله و از چند قبیله یک قوم به وجود می آمد ، که در یک ایالت زندگی می کردند . رئیس هر ایالت شاه و پادشاه ایران ، شاهنشاه خوانده می شد .
‏ برابر نوشته های تاریخی ، در گذشته های دور ، مذهب و زبان آریان ها با هندی ها یکی بود . تا این که‏ آن ها ‏ مذهب خود را جدا کرده‏ ‏ و به وجود خیر و شّر اعتقاد پیدا کردند ، ‏بدین ترتیب که خوبی هائی مانند : روشنائی ، باران و غیره را به خیر و بدی هائی مانند : تاریکی ، خشک سالی ، ناخوشی و مرگ را به شرّ‏ ‏نسبت می دادند . با گذشت زمان مذهب آن ها کامل تر شد و باور کردند که خداوند خوبی ها ‏«‏ اهورامزدا ‏»‏ و خدای ‏«‏ اهریمن ‏»‏ است . ‏
‏ ‏ ‏در آن زمان‏ زردشت پیامبر آن ها و اوستا کتاب مقدس او بود که گفته اند بیست و یک کتاب بوده و به خط طلا بر دوازده هزار پوست گاو نوشته شده بود که پس از پایان کار سلسله ی هخامنشی ، آن کتاب ها از میان رفته و قسمتی کوچکی از آن ها باقی مانده است .
۱
‏۱- تاریخ اداری قبل از اسلام ایران
‏ ‏در بررسی سازمان های اداری پیش ازاسلام ایران، توجه به دو نکته ی زیرین لازم به نظر می رسد :
‏آگاهی های ما از گذشته های تاریخی دور ایران بسیار اندک‏ ‏ بوده‏ ‏ و مبتنی است ‏بر ‏بررسی‏ -‏ های ‏دو قرن نزدیک دانشمندان اروپایی و شرق شناسانی مانند ‏«‏ سیلوستر دوساسی ‏»‏ پایه گذار مطالعه های‏ ‏شرق شناسی فرانسه (۱۷۹۳) و برنوف ، کاشف مبانی علمی ( ۱۸۳۰ ) .
‏در ایران باستان مانند دیگر کشورهای جهان ، مردم زندگی ابتدائی داشته و پای بند اصول اخلاقی جامعه بوده و در نتیجه سازمان های اداری ساده و رئیسان قبیله ها ، مرجع داوری و حل اختلاف بوده اند که در این صورت ، مهمترین کار دولت جمع – آ وری مالیات ها به ساده ترین شکل خود بوده است .
‏۱-۱- دوره هخامنشیان
‏ ‏بررسی تاریخ‏ ‏ تحول اداری ایران را با ورود آریان ها به فلات ایران شروع‏ ‏ می کنیم‏ ‏ و از مطالعه‏ ی زندگی و سرگذشت بومیان این سرزمین صرف نظر می نمائیم .
‏ آریان ها یا آریائی ها که شاخه ای ازمردمان هند و اروپائی بودند و درآسیای میانه زندگی می کردند ، در حدود دو هزار سال پیش از میلاد مسیح ، از گروه اصلی خود ، جدا شده و به سوی سرزمین ایران حرکت کردند و در این جا زندگی نوینی را آغاز نمودند .
‏ سازمان اجتماعی آریان ها ، از روحانیون جنگ آوران و برزگران ترکیب یافته و اداره ی خانوارها ، بر قدرت پدر یا بزرگتر خانواده مبتنی بود . سلسله مراتب سازمان اجتماعی بدین ترتیب بود که از چند خانواده ، تیره ، از تعدادی ‏تیره یا عشیره قبیله و از چند قبیله یک قوم به وجود می آمد ، که در یک ایالت زندگی می کردند . رئیس هر ایالت شاه و پادشاه ایران ، شاهنشاه خوانده می شد .
‏ برابر نوشته های تاریخی ، در گذشته های دور ، مذهب و زبان آریان ها با هندی ها یکی بود . تا این که‏ آن ها ‏ مذهب خود را جدا کرده‏ ‏ و به وجود خیر و شّر اعتقاد پیدا کردند ، ‏بدین ترتیب که خوبی هائی مانند : روشنائی ، باران و غیره را به خیر و بدی هائی مانند : تاریکی ، خشک سالی ، ناخوشی و مرگ را به شرّ‏ ‏نسبت می دادند . با گذشت زمان مذهب آن ها کامل تر شد و باور کردند که خداوند خوبی ها ‏«‏ اهورامزدا ‏»‏ و خدای ‏«‏ اهریمن ‏»‏ است . ‏
‏ ‏ ‏در آن زمان‏ زردشت پیامبر آن ها و اوستا کتاب مقدس او بود که گفته اند بیست و یک کتاب بوده و به خط طلا بر دوازده هزار پوست گاو نوشته شده بود که پس از پایان کار سلسله ی هخامنشی ، آن کتاب ها از میان رفته و قسمتی کوچکی از آن ها باقی مانده است .
۲
‏ در این دوران شاه مرکز قدرت ها بود ، امتیاز را او می داد ، قانون ها از او ناشی می شد ، فرمانده کل قوا بوده و رئیس کل تشکیلات کشوری به حساب می آمد ، رئیس مذهب نیز بود ، زیرا پادشاه هخامنشی خود را نماینده اهورامزدا ( خداوند ) در روی زمین می دانست . چنان که داریوش در سنگ نبشه ی نقش رستم می گوید : ‏«‏ چون اهورامزدا دید کار زمین مختل است آن را ‏به من سپرد و من آن را به ترتیب صحیح در آوردم ‏»‏ .
‏ گسترش و بزرگی امپراطوری هخامنشیان ( ۵۵۰ تا ۲۳۰ قبل از میلاد ) . مشکل ادرای و سازمانی تازه ای در زمینه ی برقراری ارتباط ، میان واحد های مختلف مملکتی به وجود آورد و کنترل سازمان های دولتی را که از مدیترانه به پنجاب و از نیل به ترکستان گسترده شده بود دشوار ساخت .
‏ برای رفع این مشکل ، شبکه ی راهها به وجود آمد که پایتخت را به دورترین نقطه های مرزی مربوط می ساخت و در رشد بازرگانی داخلی و خارجی ایران ، تاثیر به سزایی داشت . اقتصاد پولی در ایران آغاز شد و نوعی تمرکز سیاسی و عدم تمرکز اداری ایجاد گردید ، بدین ترتیب که سیاست های مربوط به تمامی کشور در پایتخت گرفته می شد ، در حالی که تصمیم -های محلی به حکومت های محلی و ساتراپ ها سپرده شده بود .
‏ پارسی ها ، بالا بردن سطح فرهنگ و تمدن سرزمین های تصرف شده را وظیفه خود می ‏–‏ دانستند و با مردمان آن ها به مهربانی رفتار می کردند و در ارائه ی خدمات عمومی مانند ایجاد راهها و شبکه های آبیاری‏ ‏ پیش قدم بودند ، چنان که‏ ‏ داریوش‏ ‏ در تکمیل کانال‏ ‏ نیل کوشش کرد‏ ‏ ‏ ‏
‏( ۵۲۱ ‏–‏ ۴۵۸ ق.م ) تا کشتی های بتوانند از مصر به ایران و هند ، رفت و آمد نمایند .
‏ قابل ذکر است که بر روی استوانه ای از گل که در حدود ۶۵ سال پیش در بین النهرین پیدا شده ، به خط بابلی و به فرمان کورش کبیر اولین منشور آزادی ملت ها نوشته شده است ، این فرمان در سال ۵۵۰ ق.م صادر گردیده و به موجب آن یهودیان پس از۷۰ سال اسیری به وطن خود بازگشتند که این رویداد در تورات نیز آمده است .
‏ با توجه به آن چه که در بالا آمد و نوشته های گزنفون در کتاب تربیت کورش ، می توان برداشت کرد که پارسی ها به آموزش کارمندان ، پیش از ورود به سازمان و هم چنین آموزش
‏ ضمن خدمت توجه داشته و شالوده ترفیع بر شایستگی و لیاقت کارکنان استوار بوده است .
‏ ‏در نهایت‏ ‏ به نظر برخی از‏ ‏دانشمندان مدیریت ، ایرانیان باستان ، در مدیریت و اداره ی سازمان های بزرگ ، چنان استعداد و توانائی از خود نشان دادند که مقدونی ها ، عرب ها و مغول ها ، پس از پیروزی‏ ناگزیر شدند که شغل های مهم و ‏حساس مملکتی را به آنان بسپارند ‏.