دانلود تحقیق چگونه تشویش و نگرانی را از خود دور کنیم
تحقیق چگونه تشویش و نگرانی را از خود دور کنیم
در بهار سال ۱۸۷۱ یک دانشجوی جوان بردی گذران امتحان نهائی خود در
بیمارستان (مونترال جنرال) در تشویش بود نمی دانست چه باید بکند و سرانجامش
چه خواهد شد و از همه گذشته چطور زندگانیش را اداره خواهد کرد. در آن سال
مطالعه ۲۱ کلمه اثر عمیقی در زندگانی آینده این جوان باقی گذاشت و همین ۲۱
کلمه ای که مورد مطالعه و استفاده آن دانشجوی جوان قرار گرفت او را یکی از
بزرگترین پزشکان عصر خود کرد. دانشکده پزشکی (جونز هوپکنز) را که شهرت
جهانی دارد تأسیس کرد و دانشگاه آکسفورد او را پروفسور طب با امتیاز تاج
شناخت که از بزرگترین افتخاراتیست در انگلستان که هر پزشکی آرزو دارد به آن
برسد. پادشاه انگلیس او را بلقب شوالیه مفتخر کرد و بعد از مرگش شرح
زندگانیش را در دو کتاب در ۱۴۶۶ صفحه منتشر شد. نام این شخص سرویلیام آسلر و
۲۱ کلمه ای که او را از زندگی نجات داد و از (توماس کالایل) نویسنده شهیر
انگلیسی باین شرح بود وظیفه اساسی این نیست که ببینیم چه چیزهایی در فواصل
دور در پشت ابر و تاریکی ابهام مخفی است بلکه کار اساسی ما باید صرف آن
چیزهایی گردد که در دسترس ما قرار گرفته اند.
چهل و دو سال بعد در یک
شب مهتاب بهاری که لاله های آتشین باغ بزرگ دانشگاه (یال) شکفته بود همین
سرویلیام آسلر خطاب به دانشجویان دانشکده گفت که درباره شخصی چون او که در
چهار دانشگاه کرسی استادی دارد و کتاب معروفی نوشته فکر میکنند که (مغزش
دارای ساختمان مخصوصی ) است در صورتی که این موضوع حقیقت نداشته و دوستان
یکرنکش میدانند که مغزش کاملاً طبیعی است. پس سرّ موفقیت او چه بود بهتر
است از زبان خودش بشنوید که چگونه حساب دیروز را از امروز و امروز را از
فردا جدا میکرد. چند ماه قبل از اینکه قبل از اینکه برای دانشجویان دانشگاه
یال صحبت کند با یک کشتی بزرگ اقیانوس پیما اقیانوس اطلس را پیمود.ناخدای
کشتی می توانست روی عرشه ایستاده و دکمه کوچکی را فشار دهید. بلافاصله صدای
برهم خوردن ماشین آلات و اجزای مختلف یک کشتی بگوش می رسید و در یک آن
کشتی بزرگ اقیانوس پیما به اطاق ها و قسمت های مجزا و غیر قابل نفوذ تقسیم
می گردید. ویلیام آسلر چون به آنجا رسید خطاب به دانشجویان گفت شما هر کدام
سازمانی عجیب تر از آن کشتی اقیانوس پیما هستید که برای مسافرت طولانی تری
ساخته شده اید آنچه من از شما می خواهم این است که ماشین حیات را طوری تحت
اختیار درآورید که بتواند دیروز و امروز را از هم تفکیک کنید و فردا را بی
جهت در کار امروز دخالت ندهید تا بتوانید در این مسافرت دور و دراز با
اطمینان خاطر پیش بروید.
