دانلود تحقیق حکومت سفاح و منصور عباسی
تحقیق حکومت سفاح و منصور عباسی
دانلود تحقیق با موضوع حکومت سفاح و منصور عباسی،
در قالب word و در ۲۵ صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
نخستین خلیفه عباسى، ابو العباس سفاح
بود. سفاح به معناى کسى است که خون فراوان مى ریزد .این لقب به نوعى، از
القابى است که در برخى از روایات منسوب به پیامبر ـ ص ـ به «مهدى امت» داده
شده است.مانند لقب منصور، هادى، مهدى، رشید، امین و مأمون. جالب آن که به
نقل از مسعودى مورخ، لقب نخست وى مهدى بوده است.در جاى دیگرى اشاره کردیم
که عباسیان، به مانند علویان، گرایشهاى شیعى داشتند، اما به سرعت براى حفظ
حکومت خود، عقاید مذهبى شان را تغییر دادند.با این حال، آثارى از این
گرایش، همانند اعتقاد مزبور که به نوعى سایر مسلمانان هم به آن اعتقاد
داشتند، در اندیشه هاى مذهبى برخى از آنها باقى ماند.وى در نخستین خطبهاش
از عمل به کتاب خدا و سنت رسول سخن گفت و افزود که پس از پیامبر ـ ص ـ تنها
دو امام به حق حکومت کردهاند: یکى امام على ـ ع ـ و دوم خود او.
سفاح
براى اطمینان بر حفظ حکومت، تمامى بلاد مهم را به اعضاى خانوادهاش واگذار
کرد : عبد الله بن على در شام، صالح بن على در مصر و فلسطین، عبد الصمد بن
على بر جزیره، داود بن على در حجاز، عیسى بن على در فارس، و سلیمان بن على
در بصره و..
نخستین اقدام سفاح و دستگاه عباسى، برافکندن ریشه امویان
بود.تقریبا هر اموى که شناخته شده بود، به قتل رسید.عباسیان، قبرهاى امویان
را در شام شکافتند و جنازههاى آنها را به آتش کشیدند.تنها قبرى که استثنا
شد، قبر عمر بن عبدالعزیز بود.داود بن على عباسى، در حجاز اعلام بخشش کرد و
پس از آن که امویان از پنهانگاهها بیرون شدند، آنها را کشت .زمانى که
سفاح کوشید تا امویانى را که در عراق به وى پناه آورده بودند ببخشد، شاعرى
وى را به خاطر بخشش امویان ملامت کرد و پس از شعر او بار دیگر امویان
پناهنده به قتل رسیدند.
در برخى از مناطق شامات، بارها بقایاى امویان و
یا فرماندهان آنها سر به شورش برداشتند، اما با شدت هر چه تمامتر سرکوب
شدند.سخت گیرى بر ضد امویان تا آن اندازه بود که آنها، به سرعت شامات را
رها کرده به شمال افریقا در دورترین نقاط گریختند و در اندلس دولت اموى را
بنیاد گذاشتند.
دکتر حسن ابراهیم حسن در کتاب «تاریخ سیاسى اسلام» راجع به سفاح مى گوید:
ابوالعباس
عبدالله بن محمد بن على ملقب به سفاح نخستین خلیفه عباسى بود. پدر وى محمد
در آخر دوران اموى در بسط دعوت عباسیان کوشش فراوان کرد و به سال ۱۲۵ ه ـ
بمرد و کار دعوت را به فرزند خویش ابراهیم ملقب به امام سپرد. ابراهیم امام
به دست مروان خلیفه اموى محبوس و مسموم شد و کار دعوت بدست ابوالعباس
افتاد. وى به کوفه رفت (۱۳۲) هفتهاى چند نهان مىزیست و عاقبت به اصرار
پیروان خود دعوت را آشکار کرد و به عنوان خلافت بدو سلام گفتند. ابوالعباس
از برادر خود منصور کوچکتر بود اما چون مادرش عرب بود وى را براى خلافت
مناسبتر دیدند که مادر منصور کنیز بود. آغاز خلافت ابوالعباس روز سوم ماه
ربیع الاول سال ۱۳۲ هجرى بود.
بود. سفاح به معناى کسى است که خون فراوان مى ریزد .این لقب به نوعى، از
القابى است که در برخى از روایات منسوب به پیامبر ـ ص ـ به «مهدى امت» داده
شده است.مانند لقب منصور، هادى، مهدى، رشید، امین و مأمون. جالب آن که به
نقل از مسعودى مورخ، لقب نخست وى مهدى بوده است.در جاى دیگرى اشاره کردیم
که عباسیان، به مانند علویان، گرایشهاى شیعى داشتند، اما به سرعت براى حفظ
حکومت خود، عقاید مذهبى شان را تغییر دادند.با این حال، آثارى از این
گرایش، همانند اعتقاد مزبور که به نوعى سایر مسلمانان هم به آن اعتقاد
داشتند، در اندیشه هاى مذهبى برخى از آنها باقى ماند.وى در نخستین خطبهاش
از عمل به کتاب خدا و سنت رسول سخن گفت و افزود که پس از پیامبر ـ ص ـ تنها
دو امام به حق حکومت کردهاند: یکى امام على ـ ع ـ و دوم خود او.
سفاح
براى اطمینان بر حفظ حکومت، تمامى بلاد مهم را به اعضاى خانوادهاش واگذار
کرد : عبد الله بن على در شام، صالح بن على در مصر و فلسطین، عبد الصمد بن
على بر جزیره، داود بن على در حجاز، عیسى بن على در فارس، و سلیمان بن على
در بصره و..
نخستین اقدام سفاح و دستگاه عباسى، برافکندن ریشه امویان
بود.تقریبا هر اموى که شناخته شده بود، به قتل رسید.عباسیان، قبرهاى امویان
را در شام شکافتند و جنازههاى آنها را به آتش کشیدند.تنها قبرى که استثنا
شد، قبر عمر بن عبدالعزیز بود.داود بن على عباسى، در حجاز اعلام بخشش کرد و
پس از آن که امویان از پنهانگاهها بیرون شدند، آنها را کشت .زمانى که
سفاح کوشید تا امویانى را که در عراق به وى پناه آورده بودند ببخشد، شاعرى
وى را به خاطر بخشش امویان ملامت کرد و پس از شعر او بار دیگر امویان
پناهنده به قتل رسیدند.
در برخى از مناطق شامات، بارها بقایاى امویان و
یا فرماندهان آنها سر به شورش برداشتند، اما با شدت هر چه تمامتر سرکوب
شدند.سخت گیرى بر ضد امویان تا آن اندازه بود که آنها، به سرعت شامات را
رها کرده به شمال افریقا در دورترین نقاط گریختند و در اندلس دولت اموى را
بنیاد گذاشتند.
دکتر حسن ابراهیم حسن در کتاب «تاریخ سیاسى اسلام» راجع به سفاح مى گوید:
ابوالعباس
عبدالله بن محمد بن على ملقب به سفاح نخستین خلیفه عباسى بود. پدر وى محمد
در آخر دوران اموى در بسط دعوت عباسیان کوشش فراوان کرد و به سال ۱۲۵ ه ـ
بمرد و کار دعوت را به فرزند خویش ابراهیم ملقب به امام سپرد. ابراهیم امام
به دست مروان خلیفه اموى محبوس و مسموم شد و کار دعوت بدست ابوالعباس
افتاد. وى به کوفه رفت (۱۳۲) هفتهاى چند نهان مىزیست و عاقبت به اصرار
پیروان خود دعوت را آشکار کرد و به عنوان خلافت بدو سلام گفتند. ابوالعباس
از برادر خود منصور کوچکتر بود اما چون مادرش عرب بود وى را براى خلافت
مناسبتر دیدند که مادر منصور کنیز بود. آغاز خلافت ابوالعباس روز سوم ماه
ربیع الاول سال ۱۳۲ هجرى بود.
