نگرش اقتصادی به روابط عمومی ۲۵ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۲۴ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏نگرش اقتصادی به روابط عمومی
‏مقدمه
‏روابط عمومی تمنیات و آرزوهایی دارد تا خود را به صورت حرفه‌ای درآورد. ‏فرهنگ روابط عمومی ابزاری است که می‌تواند به انجام این وضعیت کمک کند؛ ولی طبیعت ‏دوره تحصیلات و منظور از مواد درسی، موضوعات مورد مشابهی است که در این باره اغلب ‏بین دانشگاهیان و کارورزان اختلاف‌نظر وجود دارد.
‏در بریتانیا دولت صریحا آموزش ‏حرفه‌ای را تشویق می‌کند؛ بنابراین لازم است آموزش به طور روزافزون در خدمت مشاغل و ‏تقاضاهای صنعتی باشد.
‏این مقاله در جست‌وجوی ارتباط بین روابط عمومی،‌ آموزش و ‏تحقیق است. این بحث شامل دید عمیق به پیشرفت‌های آموزش روابط عمومی در بریتانیا در ‏مقایسه با پیشرفت‌های ایالات متحده و اروپاست.
‏حرفه‌ای کردن روابط عمومی
‏حصول حالت حرفه‌ای برای روابط عمومی مهم است، زیرا ‏که با چنین شناختی می‌توان به احترام و آرزوهای اجتماعی نایل آید و به خوبی تشخیص ‏آشکار تبلیغات از واقعیت را آسان کرد.
‏در ادبیات روابط عمومی که با مفهوم ‏حرفه‌ای بودن در ارتباط‌ است، تمایل قوی‌ای وجود دارد تا آن را به عنوان چیزی تلقی ‏کند که به طور انفرادی به کار برده می‌شود تا اینکه شغل تلقی شود.
‏این پرسش که ‏چه حدی از اکثریت موردنیاز است و چه راه آسانی برای بیرون راندن مناظرات از ‏پرسش‌های مهمی که درباره نقش روابط عمومی در جامعه به نظر می‌رسد، افق دید را ‏وسیع‌تر می‌کند؛ شیوه «گرونیگ» و «هانت» _ که منحصرا در اینجا به کار گرفته‌اند _ ‏شبیه است به آنچه که در حوزه روابط عمومی تا حد پرسش‌هایی درباره رفتار انفرادی ‏تنزل پیدا می‌کند. این گونه نیست که چنین تقربی برای خودش طرفداری نداشته باشد، ‏مساله در عدم وجود جایگزین‌هایی است که شکاف اصلی را در ادبیات جامعه‌شناسی روابط ‏عمومی ایجاد می‌کنند. بدون شک این شکاف در موقع خود توسط دانشجویان روابط عمومی (که
‏دارای زمینه یا علاقه‌مند به جامعه‌شناسی، سیاست و مطالعات مردمی هستند و آنان در ‏پاسخگویی به چنین سئوالاتی بهتر عمل کنند، مجهز می‌کند) پرخواهد شد.
‏روابط عمومی ‏در ایالات متحده آمریکا یک بنیان علمی و نیز یک اجتماع حرفه‌ای و مجموعه‌ای از ‏اخلاقیات نظام یافته برای شتاب دادن به کار است و کارورزان روابط عمومی با انجام ‏امتحانات و یک شیوه گزارش تخلفات شامل بازنگری و انتقاد کردن نیز زیرساختی برای ‏افزایش منابع روابط عمومی و فرهنگ و مواد درسی معین در سطح دانشگاه ارایه ‏می‌دهند.
‏دیگران فقط روابط عمومی را _ هر چند که پیش از آن به صورت حرفه‌ای عمل ‏کرده باشند _ گاهی کلید محک نادیده‌ای ‏که از ادبیات جامعه‌شناسی بروز می‌کند، توصیف ‏می‌کنند. برای مثال اگر چه روابط عمومی اغلب به دلیل جدید بودن،‌ شغل پنداشته شده و ‏آنچنان که باید جدی گرفته نمی‌شود. به عنوان یک قانون دانشگاهی،‌ تاریخ عملکرد ‏حرفه‌ای روابط عمومی را می‌توان به طور منطقی از سال ۱۹۲۳ _ یعنی زمانی که «ادوارد ‏برنی»(Ed Bernay) ‏اولین کتاب خود درباره روابط عمومی را منتشر و عنوان اولین واحد ‏درسی در دانشگاه را تدریس کرد _ مشخص کرد.
‏نشریات ثبت شده درباره توصیه‌های ‏آموزشی در حوزه روابط عمومی تحت تاثیر تجربیات آمریکایی‌ها بوده است و تا اندازه‌ای ‏این موضوع بازتاب این واقعیت است که تا این تاریخ دو مجله دانشگاهی در روابط عمومی، ‏یعنی «مروری بر روابط عمومی» و مجله «تحقیق در روابط عمومی» در آمریکا پایه‌گذاری ‏شده‌اند و به طور وسیعی به تحقیق آمریکایی و جهت‌گیری‌های دانشگاهی اشاره ‏دارند.
‏موسسه روابط عمومی (IPR) ‏دوره امتحانات خود را در سال ۱۹۵۰ دایر کرده و ‏با به کار گماردن استادانی از گروه مطالعات مدیریت و پلی تکنیک نایب‌السلطنه لندن، ‏اولین امتحان متوسط در جولای ۱۹۵۷ برگزار کرده است.
‏بعدها در سال ۱۹۵۰ کمیته ‏فرهنگی موسسه روابط عمومی نخستین گزارش را درباره جنبش اولیه هواداری در بخش ‏دانشگاهی در دانشگاه شفیلد _ جایی که در آن یک کرسی روابط عمومی وجود داشت _ و در ‏لندن مدرسه اقتصاد، (جایی که در آن سخنرانی‌هایی درباره آگهی‌های تبلیغاتی انجام ‏می‌شد) و در کالج «کیل» (که بعدا دانشگاه شد) جایی که قرار بود که یک کرسی در رشته ‏ارتباطات در آن دایر شود، ارایه کرد.