مقاله در مورد حسین (ع) تنهاست
مقاله در مورد حسین (ع) تنهاست
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۳۷ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
۳۴
مقدمه
امروزه در دنیا همگان به دنبال مصلحی اجتماعی هستند تا از های و هور روزمره خود فایق آیند و دمی به آرامش بیاسایند. بیشتر افراد در برخوردهای روزمره خود به دنبال آن هستند که هم آینده دنیای خود را بسازند و هم آخرت اما این دو در کنار هم مانند آب و آتش اند که هیچ گاه به کنار هم گرد نمی آیند متاسفانه در دنیای سرمایه داری امروز کمتر فردی پیدا می شود که بخواهد به خاطر مردم قیام کند اما الگویی به عنوان نمونه والای تمامی آزادی خواهان مطرح است و آن حسین می باشد حماسه ای که او ایجاد نمود شاید دیگر تاریخ به خود نبیند امروزه اکثر افراد به جای آنکه علت قیام او را درک کنند به عزاداری و نوحه برای وی می پردازند اما آیا ارزش قیام حسین (ع) همین اندازه است؟ سالار شهیدان فردی است که می گوید: من در این قیام برای شما یک الگو هستم اما متاسفانه هیچ کس سعی ندارد تا مفهوم ایت قیام را درک کند اگر که همگان به مفهوم مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت برسند که به هیچ وجه تملق و چاپلوسی، دروغ و ریا، تلون و دورنگی ستم و جفا و … وجود نداشت استعمار انگلیس در قرون اخیر سعی داشته تا از اهرم هایی بین شیعه و سنی نفاق ایجاد کند یکی از این اهرم ها قیام امام حسین(ع) است که نه شیعه و نه سنی ارزش آن را درک نکرده اند بلکه فقط به گونه ای افراطی با آن برخورد می کنند شیعه تنها چیزی که از این قیام می داند سوگواری است و سنی سرکوب آن به عنوان یک قیام بر علیه دستگاه خلافت. و باز هم حسین تنهاست.
قیام حسین برای بعضی امروزه منبع درامدی شگرفت و صد البته مطمئن گشته در حالی کشاورزی این افراد هیچ چیز از حسین و حسینیان نمی دانند زیرا اگر می دانستند که قطعا به مبارزه ظلم می پداختند متاسفانه ما مردم جهان سومی یکی از ایرادات اصلی مان نداستن و نشناختن یک فرد در زمان خویش و تکویر وی به عنوان مخالف جامعه و سپس تکریم وی پس از مرگ تا سر حد یک بت است کاری که با حسین شد و هیچ کس او را نشناخت اما امروزه همه او را ستایش می کنند و باز هم حسین تنهاست.
۳۴
حسین (ع) را می توان از دو بعد بررسی کرد:
به عنوان امام
به عنوان یک آزاد مرد
اما ما شیعیان نه به او به چشم یک امام می نگریم و نه به چشم یک آزاد مرد چه اگر او را امام می دانستیم که باید چون امام خویش ظلم را ریشه کن سازیم و از او پیروی کنیم و اگر هم او را یک آزاد مرد به شمار می آوردیم که این گونه نباید سرتعظیم در مقابل جباران زمان فرود آوریم پس باز هم می بینیم که ما حسین(ع) را درک نمی کنیم و شاید هم نمی خواهیم او را درک کنیم چون در این حال وظیفه ما سنگین تر خواهد شد و کسی که یارای کشیدن بار این مسئولیت خطیر را داشته باشد و باز هم حسین تنهاست…
مبحث حسین شناسی از چند جهت قابل بررسی است:
حسین به عنوان یک مارکسیست و به نوعی یکپارچه گوارا که بر علیه ظالم زمان قیام می کند و کشته می شود این تفکر منجر می شود که ارزش یک شخصیت بزرگ همچون حسین در حد یک مبارز پایین می آید متاسفانه چنین تفکری در سالهای اخیر خصوصا در سالهای نخست انقلاب در میان تفکر اندیشمند ما رواج داشت اما واقعا ارزش حسین این است؟ و باز هم حسین تنهاست….
اما شاید عجیب ترین دیدگاه به قضیه حسین مساله عقلانی است سوالاتی بااین مضمون که آیا کار حسین عقلانی بود؟ آیا این که هفتاد و دو نفر در مقابل یک لشکر قرار گیرند و با علم اینکه شکست می خورند به مبارزه بپردازند کار درستی است؟ آیا حسین به دنبال مقام و حکومت بود و یا شهرت؟
