دانلود مقاله ولادت و حسب و نسب

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۵ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏ولادت‏ ‏و‏ ‏حسب‏ ‏و‏ ‏نسب‏
‏بنا‏ ‏بوشته‏ ‏مورخین‏ ‏ولادت‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏در‏ ‏روز‏ ‏جمعه‏ ۱۳ ‏رجب‏ ‏در‏ ‏سال‏ ‏سى‏‏‏ام‏ ‏عام‏ ‏الفیل‏ (۱) ‏بطرز‏ ‏عجیب‏ ‏و‏ ‏بیسابقه‏‏‏اى‏ ‏در‏ ‏درون‏ ‏کعبه‏ ‏یعنى‏ ‏خانه‏ ‏خدا‏ ‏بوقوع‏ ‏پیوست،محقق‏ ‏دانشمند‏ ‏حجه‏ ‏الاسلام‏ ‏نیر‏ ‏گوید‏:
‏اى‏ ‏آنکه‏ ‏حریم‏ ‏کعبه‏ ‏کاشانه‏ ‏تست‏‏‏
‏بطحا‏ ‏صدف‏ ‏گوهر‏ ‏یکدانه‏ ‏تست‏‏‏
‏گر‏ ‏مولد‏ ‏تو‏ ‏بکعبه‏ ‏آمد‏ ‏چه‏ ‏عجب‏‏‏
‏اى‏ ‏نجل‏ ‏خلیل‏ ‏خانه‏ ‏خود‏ ‏خانه‏ ‏تست‏
‏پدر‏ ‏آنحضرت‏ ‏ابو‏ ‏طالب‏ ‏فرزند‏ ‏عبد‏ ‏المطلب‏ ‏بن‏ ‏هاشم‏ ‏بن‏ ‏عبد‏ ‏مناف‏ ‏و‏ ‏مادرش‏ ‏هم‏ ‏فاطمه‏ ‏دختر‏ ‏اسد‏ ‏بن‏ ‏هاشم‏ ‏بود‏ ‏بنا‏ ‏بر‏ ‏این‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏از‏ ‏هر‏ ‏دو‏ ‏طرف‏ ‏هاشمى‏ ‏نسب‏ ‏است‏ (۲)
‏اما‏ ‏ولادت‏ ‏این‏ ‏کودک‏ ‏مانند‏ ‏ولادت‏ ‏سایر‏ ‏کودکان‏ ‏بسادگى‏ ‏و‏ ‏بطور‏ ‏عادى‏ ‏نبود‏ ‏بلکه‏ ‏با‏ ‏تحولات‏ ‏عجیب‏ ‏و‏ ‏معنوى‏ ‏توأم‏ ‏بوده‏ ‏است‏ ‏مادر‏ ‏این‏ ‏طفل‏ ‏خدا‏ ‏پرست‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏با‏ ‏دین‏ ‏حنیف‏ ‏ابراهیم‏ ‏زندگى‏ ‏میکرد‏ ‏و‏ ‏پیوسته‏ ‏بدرگاه‏ ‏خدا‏ ‏مناجات‏ ‏کرده‏ ‏و‏ ‏تقاضا‏ ‏مینمود‏ ‏که‏ ‏وضع‏ ‏این‏ ‏حمل‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏او‏ ‏آسان‏ ‏گرداند‏ ‏زیرا‏ ‏تا‏ ‏باین‏ ‏کودک‏ ‏حامل‏ ‏بود‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مستغرق‏ ‏در‏ ‏نور‏ ‏الهى‏ ‏میدید‏ ‏و‏ ‏گوئى‏ ‏از‏ ‏ملکوت‏ ‏اعلى‏ ‏بوى‏ ‏الهام‏ ‏شده‏ ‏بود‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏طفل‏ ‏با‏ ‏سایر‏ ‏موالید‏ ‏فرق‏ ‏بسیار‏ ‏دارد‏.
‏شیخ‏ ‏صدوق‏ ‏و‏ ‏فتال‏ ‏نیشابورى‏ ‏از‏ ‏یزید‏ ‏بن‏ ‏قعنب‏ ‏روایت‏ ‏کرده‏‏‏اند‏ ‏که‏ ‏گفت‏ ‏من‏ ‏با‏ ‏عباس‏ ‏بن‏ ‏عبد‏ ‏المطلب‏ ‏و‏ ‏گروهى‏ ‏از‏ ‏عبد‏ ‏العزى‏ ‏در‏ ‏کنار‏ ‏خانه‏ ‏خدا‏ ‏نشسته‏ ‏بودیم‏ ‏که‏ ‏فاطمه‏ ‏بنت‏ ‏اسد‏ ‏مادر‏ ‏امیر‏ ‏المؤمنین‏ ‏در‏ ‏حالیکه‏ ‏نه‏ ‏ماه‏ ‏باو‏ ‏آبستن‏ ‏بود‏ ‏و‏ ‏درد‏ ‏مخاض‏ ‏داشت‏ ‏آمد‏ ‏و‏ ‏گفت‏ ‏خدایا‏ ‏من‏ ‏بتو‏ ‏و‏ ‏بدانچه‏ ‏از‏ ‏رسولان‏ ‏و‏ ‏کتابها‏ ‏از‏ ‏جانب‏ ‏تو‏ ‏آمده‏‏‏اند‏ ‏ایمان‏ ‏دارم‏ ‏و‏ ‏سخن‏ ‏جدم‏ ‏ابراهیم‏ ‏خلیل‏ ‏را‏ ‏تصدیق‏ ‏میکنم‏ ‏و‏ ‏اوست‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏بیت‏ ‏عتیق‏ ‏را‏ ‏بنا‏ ‏نهاده‏ ‏است‏ ‏بحق‏ ‏آنکه‏ ‏این‏ ‏خانه‏ ‏را‏ ‏ساخته‏ ‏و‏ ‏بحق‏ ‏مولودى‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏شکم‏ ‏من‏ ‏است‏ ‏ولادت‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏بر‏ ‏من‏ ‏آسان‏ ‏گردان‏ ‏،‏ ‏یزید‏ ‏بن‏ ‏قعنب‏ ‏گوید‏ ‏ما‏ ‏بچشم‏ ‏خوددیدیم‏ ‏که‏ ‏خانه‏ ‏کعبه‏ ‏از‏ ‏پشت‏(‏مستجار‏) ‏شکافت‏ ‏و‏ ‏فاطمه‏ ‏بدرون‏ ‏خانه‏ ‏رفت‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏چشم‏ ‏ما‏ ‏پنهان‏ ‏گردید‏ ‏و‏ ‏دیوار‏ ‏بهم‏ ‏بر‏ ‏آمد‏ ‏چون‏ ‏خواستیم‏ ‏قفل‏ ‏درب‏ ‏خانه‏ ‏را‏ ‏باز‏ ‏کنیم‏ ‏گشوده‏ ‏نشد‏ ‏لذا‏ ‏دانستیم‏ ‏که‏ ‏این‏ ‏کار‏ ‏از‏ ‏امر‏ ‏خداى‏ ‏عز‏ ‏و‏ ‏جل‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏فاطمه‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏چهار‏ ‏روز‏ ‏بیرون‏ ‏آمد‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏حالیکه‏ ‏امیر‏ ‏المؤمنین‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏روى‏ ‏دست‏ ‏داشت‏ ‏گفت‏ ‏من‏ ‏بر‏ ‏همه‏ ‏زنهاى‏ ‏گذشته‏ ‏برترى‏ ‏دارم‏ ‏زیرا‏ ‏آسیه‏ ‏خدا‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏پنهانى‏ ‏پرستید‏ ‏در‏ ‏آنجا‏ ‏که‏ ‏پرستش‏ ‏خدا‏ ‏جز‏ ‏از‏ ‏روى‏ ‏ناچارى‏ ‏خوب‏ ‏نبود‏ ‏و‏ ‏مریم‏ ‏دختر‏ ‏عمران‏ ‏نخل‏ ‏خشک‏ ‏را‏ ‏بدست‏ ‏خود‏ ‏جنبانید‏ ‏تا‏ ‏از‏ ‏خرماى‏ ‏تازه‏ ‏چید‏ ‏و‏ ‏خورد‏(‏و‏ ‏هنگامیکه‏ ‏در‏ ‏بیت‏ ‏المقدس‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏درد‏ ‏مخاض‏ ‏گرفت‏ ‏ندا‏ ‏رسید‏ ‏که‏ ‏از‏ ‏اینجا‏ ‏بیرون‏ ‏شو‏ ‏اینجا‏ ‏عبادتگاه‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏زایشگاه‏ ‏نیست‏) ‏و‏ ‏من‏ ‏داخل‏ ‏خانه‏ ‏خدا‏ ‏شدم‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏میوه‏‏‏هاى‏ ‏بهشتى‏ ‏و‏ ‏بار‏ ‏و‏ ‏برگ‏ ‏آنها‏ ‏خوردم‏ ‏و‏ ‏چون‏ ‏خواستم‏ ‏بیرون‏ ‏آیم‏ ‏هاتفى‏ ‏ندا‏ ‏کرد‏ ‏اى‏ ‏فاطمه‏ ‏نام‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏على‏ ‏بگذار‏ ‏که‏ ‏او‏ ‏على‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏خداوند‏ ‏على‏ ‏الاعلى‏ ‏فرماید‏ ‏من‏ ‏نام‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏نام‏ ‏خود‏ ‏گرفتم‏ ‏و‏ ‏بادب‏ ‏خود‏ ‏تأدیبش‏ ‏کردم‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏بغامض‏ ‏علم‏ ‏خود‏ ‏آگاه‏ ‏گردانیدم‏ ‏و‏ ‏اوست‏ ‏که‏ ‏بتها‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏خانه‏ ‏من‏ ‏میشکند‏ ‏و‏ ‏اوست‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏بام‏ ‏خانه‏‏‏ام‏ ‏اذان‏ ‏گوید‏ ‏و‏ ‏مرا‏ ‏تقدیس‏ ‏و‏ ‏تمجید‏ ‏نماید‏ ‏خوشا‏ ‏بر‏ ‏کسیکه‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏دوست‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏فرمانش‏ ‏برد‏ ‏و‏ ‏واى‏ ‏بر‏ ‏کسى‏ ‏که‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏دشمن‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏نافرمانیش‏ ‏کند‏. (۳)
‏و‏ ‏چنین‏ ‏افتخار‏ ‏منحصر‏ ‏بفردى‏ ‏که‏ ‏براى‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏در‏ ‏اثر‏ ‏ولادت‏ ‏در‏ ‏اندرون‏ ‏کعبه‏ ‏حاصل‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏بر‏ ‏احدى‏ ‏از‏ ‏عموم‏ ‏افراد‏ ‏بشر‏ ‏چه‏ ‏در‏ ‏گذشته‏ ‏و‏ ‏چه‏ ‏در‏ ‏آینده‏ ‏بدست‏ ‏نیامده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏سخن‏ ‏حقیقتى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏نیز‏ ‏بدان‏ ‏اقرار‏ ‏و‏ ‏اعتراف‏ ‏دارند‏ ‏چنانکه‏ ‏ابن‏ ‏صباغ‏ ‏مالکى‏ ‏در‏ ‏فصول‏ ‏المهمه‏ ‏گوید‏:
‏و‏ ‏لم‏ ‏یولد‏ ‏فى‏ ‏البیت‏ ‏الحرام‏ ‏قبله‏ ‏احد‏ ‏سواه‏ ‏و‏ ‏هى‏ ‏فضیله‏ ‏خصه‏ ‏الله‏ ‏تعالى‏ ‏بها‏ ‏اجلالا‏ ‏له‏ ‏و‏ ‏اعلاء‏ ‏لمرتبته‏ ‏و‏ ‏اظهارا‏ ‏لتکرمته‏. (۴)
‏یعنى‏ ‏پیش‏ ‏از‏ ‏آنحضرت‏ ‏احدى‏ ‏در‏ ‏خانه‏ ‏کعبه‏ ‏ولادت‏ ‏نیافت‏ ‏مگر‏ ‏خود‏ ‏او‏ ‏واین‏ ‏فضیلتى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏خداى‏ ‏تعالى‏ ‏به‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏اختصاص‏ ‏داده‏ ‏تا‏ ‏مردم‏ ‏مرتبه‏ ‏بلند‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏بشناسند‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏او‏ ‏تجلیل‏ ‏و‏ ‏تکریم‏ ‏نمایند‏.
‏در‏ ‏جلد‏ ‏نهم‏ ‏بحار‏ ‏در‏ ‏مورد‏ ‏وجه‏ ‏تسمیه‏ ‏آنحضرت‏ ‏بعلى‏ ‏چنین‏ ‏نوشته‏ ‏شده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏چون‏ ‏ابوطالب‏ ‏طفل‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏مادرش‏ ‏گرفت‏ ‏بسینه‏ ‏خود‏ ‏چسباند‏ ‏و‏ ‏دست‏ ‏فاطمه‏ ‏را‏ ‏گرفته‏ ‏و‏ ‏بسوى‏ ‏ابطح‏ ‏آمد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏پیشگاه‏ ‏خداوند‏ ‏تعالى‏ ‏چنین‏ ‏مناجات‏ ‏نمود‏.
‏یا‏ ‏رب‏ ‏هذا‏ ‏الغسق‏ ‏الدجى‏‏‏
‏و‏ ‏القمر‏ ‏المبتلج‏ ‏المضى‏‏‏ء‏
‏بین‏ ‏لنا‏ ‏من‏ ‏حکمک‏ ‏المقضى‏‏‏
‏ماذا‏ ‏ترى‏ ‏فى‏ ‏اسم‏ ‏ذا‏ ‏الصبى‏ (۵)
‏هاتفى‏ ‏ندا‏ ‏کرد‏:
‏خصصتما‏ ‏بالولد‏ ‏الزکى‏‏‏
‏و‏ ‏الطاهر‏ ‏المنتجب‏ ‏الرضى‏‏‏
‏فاسمه‏ ‏من‏ ‏شامخ‏ ‏على‏‏‏
‏على‏ ‏اشتق‏ ‏من‏ ‏العلى‏ (۶)
‏علماى‏ ‏بزرگ‏ ‏اهل‏ ‏سنت‏ ‏نیز‏ ‏در‏ ‏کتب‏ ‏خود‏ ‏بهمین‏ ‏مطلب‏ ‏اشاره‏ ‏کرده‏‏‏اند‏ ‏و‏ ‏محمد‏ ‏بن‏ ‏یوسف‏ ‏گنجى‏ ‏شافعى‏ ‏با‏ ‏تغییر‏ ‏چند‏ ‏لفظ‏ ‏و‏ ‏کلمه‏ ‏در‏ ‏کفایه‏ ‏الطالب‏ ‏چنین‏ ‏مینویسد‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏پاسخ‏ ‏تقاضاى‏ ‏ابوطالب‏ ‏ندائى‏ ‏برخاست‏ ‏و‏ ‏این‏ ‏دو‏ ‏بیت‏ ‏را‏ ‏گفت‏.
‏یا‏ ‏اهل‏ ‏بیت‏ ‏المصطفى‏ ‏النبى‏‏‏
‏خصصتم‏ ‏بالولد‏ ‏الزکى‏‏‏
‏ان‏ ‏اسمه‏ ‏من‏ ‏شامخ‏ ‏العلى‏‏‏
‏على‏ ‏اشتق‏ ‏من‏ ‏العلى‏ (۷)
‏و‏ ‏در‏ ‏بعضى‏ ‏روایات‏ ‏آمده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏فاطمه‏ ‏بنت‏ ‏اسد‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏وضع‏ ‏حمل‏(‏پیش‏ ‏از‏ ‏اینکه‏ ‏بوسیله‏ ‏نداى‏ ‏غیبى‏ ‏نام‏ ‏او‏ ‏على‏ ‏گذاشته‏ ‏شود‏) ‏نام‏ ‏کودک‏ ‏را‏ ‏حیدر‏ ‏نهاد‏ ‏و‏ ‏هنگامیکه‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏قنداق‏ ‏کرده‏ ‏بدست‏ ‏شوهر‏ ‏خود‏ ‏میداد‏ ‏گفت‏ ‏خذه‏ ‏فانه‏ ‏حیدره‏ ‏و‏ ‏بهمین‏ ‏جهت‏ ‏آنحضرت‏ ‏در‏ ‏غزوه‏ ‏خیبر‏ ‏بمرحب‏ ‏پهلوان‏ ‏معروف‏ ‏یهود‏ ‏فرمود‏:
‏انا‏ ‏الذى‏ ‏سمتنى‏ ‏امى‏ ‏حیدره‏
‏ضرغام‏ ‏اجام‏ ‏و‏ ‏لیث‏ ‏قسوره‏ (۸)
‏و‏ ‏چون‏ ‏نام‏ ‏آنحضرت‏ ‏على‏ ‏گذاشته‏ ‏شد‏ ‏نام‏ ‏حیدر‏ ‏جزو‏ ‏سایر‏ ‏القاب‏ ‏بر‏ ‏او‏ ‏اطلاق‏ ‏گردید‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏القاب‏ ‏مشهورش‏ ‏حیدر‏ ‏و‏ ‏اسد‏ ‏الله‏ ‏و‏ ‏مرتضى‏ ‏و‏ ‏امیر‏ ‏المؤمنین‏ ‏و‏ ‏اخو‏ ‏رسول‏ ‏الله‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏کنیه‏ ‏آنجناب‏ ‏ابو‏ ‏الحسن‏ ‏و‏ ‏ابوتراب‏ ‏است‏.
‏همچنین‏ ‏خدا‏ ‏پرستى‏ ‏و‏ ‏اسلام‏ ‏آوردن‏ ‏فاطمه‏ ‏و‏ ‏ابوطالب‏ ‏نیز‏ ‏از‏ ‏روایات‏ ‏گذشته‏ ‏معلوم‏ ‏میشود‏ ‏که‏ ‏آنها‏ ‏در‏ ‏جاهلیت‏ ‏موحد‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏براى‏ ‏تعیین‏ ‏نام‏ ‏فرزند‏ ‏خود‏ ‏بدرگاه‏ ‏خدا‏ ‏استغاثه‏ ‏نموده‏‏‏اند،فاطمه‏ ‏بنت‏ ‏اسد‏ ‏براى‏ ‏رسول‏ ‏اکرم‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏ ‏بمنزله‏ ‏مادر‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏از‏ ‏اولین‏ ‏گروهى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏آنحضرت‏ ‏ایمان‏ ‏آورد‏ ‏و‏ ‏بمدینه‏ ‏مهاجرت‏ ‏نمود‏ ‏و‏ ‏هنگام‏ ‏وفاتش‏ ‏نبى‏ ‏اکرم‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏ ‏پیراهن‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏براى‏ ‏کفن‏ ‏او‏ ‏اختصاص‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏بجنازه‏‏‏اش‏ ‏نماز‏ ‏خواند‏ ‏و‏ ‏خود‏ ‏در‏ ‏قبر‏ ‏او‏ ‏قرار‏ ‏گرفت‏ ‏تا‏ ‏وى‏ ‏از‏ ‏فشار‏ ‏قبر‏ ‏آسوده‏ ‏گردد‏ ‏و‏ ‏او‏ ‏را‏ ‏تلقین‏ ‏فرمود‏ ‏و‏ ‏دعا‏ ‏نمود‏. (۹)
‏و‏ ‏ابوطالب‏ ‏هم‏ ‏موحد‏ ‏بوده‏ ‏و‏ ‏پس‏ ‏از‏ ‏بعثت‏ ‏رسول‏ ‏اکرم‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏ ‏بدو‏ ‏ایمان‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏چون‏ ‏شیخ‏ ‏و‏ ‏رئیس‏ ‏قریش‏ ‏بود‏ ‏لذا‏ ‏ایمان‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏مصلحه‏ ‏مخفى‏ ‏مینمود،در‏ ‏امالى‏ ‏صدوق‏ ‏است‏ ‏مردى‏ ‏بابن‏ ‏عباس‏ ‏گفت‏ ‏اى‏ ‏عمو‏ ‏زاده‏ ‏رسولخدا‏ ‏مرا‏ ‏آگاه‏ ‏گردان‏ ‏که‏ ‏آیا‏ ‏ابوطالب‏ ‏مسلمان‏ ‏بود؟گفت‏ ‏چگونه‏ ‏مسلمان‏ ‏نبود‏ ‏در‏ ‏حالیکه‏ ‏میگفت‏:
‏و‏ ‏قد‏ ‏علموا‏ ‏ان‏ ‏ابننا‏ ‏لا‏ ‏مکذب‏‏‏
‏لدینا‏ ‏و‏ ‏لا‏ ‏یعبأ‏ ‏بقول‏ ‏الا‏ ‏باطل‏
‏یعنى‏ ‏مشرکین‏ ‏مکه‏ ‏دانستند‏ ‏که‏ ‏فرزند‏ ‏ما‏(‏محمد‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏) ‏نزد‏ ‏ما‏ ‏مورد‏ ‏تکذیب‏ ‏نیست‏ ‏و‏ ‏بسخنان‏ ‏بیهوده‏ ‏اعتناء‏ ‏نمیکند‏ ‏مثل‏ ‏ابوطالب‏ ‏مثل‏ ‏اصحاب‏ ‏کهف‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏ایمان‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏در‏ ‏دل‏ ‏مخفى‏ ‏نگهمیداشتند‏ ‏و‏ ‏ظاهرا‏ ‏مشرک‏ ‏بودند‏ ‏و‏ ‏خداوند‏ ‏دو‏ ‏ثواب‏ ‏بآنها‏ ‏داد،حضرت‏ ‏صادق‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏هم‏ ‏فرمود‏ ‏مثل‏‏‏ابوطالب‏ ‏مثل‏ ‏اصحاب‏ ‏کهف‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏دل‏ ‏ایمان‏ ‏داشتند‏ ‏و‏ ‏ظاهرا‏ ‏مشرک‏ ‏بودند‏ ‏و‏ ‏خداوند‏ ‏دو‏ ‏پاداش‏ (‏یکى‏ ‏براى‏ ‏ایمان‏ ‏و‏ ‏یکى‏ ‏براى‏ ‏تقیه‏) ‏بآنها‏ ‏داد‏. (۱۰)
‏اشعار‏ ‏زیادى‏ ‏از‏ ‏ابوطالب‏ ‏در‏ ‏مدح‏ ‏پیغمبر‏ ‏اکرم‏ ‏صلى‏ ‏الله‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏مانده‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏اسلام‏ ‏وى‏ ‏از‏ ‏مضمون‏ ‏آنها‏ ‏کاملا‏ ‏روشن‏ ‏و‏ ‏هویداست‏ ‏چنانکه‏ ‏به‏ ‏آنحضرت‏ ‏خطاب‏ ‏نموده‏ ‏و‏ ‏گوید‏:
‏و‏ ‏دعوتنى‏ ‏و‏ ‏علمت‏ ‏انک‏ ‏ناصحى‏‏‏
‏و‏ ‏لقد‏ ‏صدقت‏ ‏و‏ ‏کنت‏ ‏قبل‏ ‏امینا‏