خانه های ایرانی ( ppt )

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل :  powerpoint (..ppt) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید : ۸۱ اسلاید

 قسمتی از متن powerpoint (..ppt) : 
 

به نام خدایی که خالق همه ی این زیبایی هاست
در معماری ایرانی و در شکل‏گیری فضاهای مختلف و بخصوص فضاهای مسکونی، مسائل اعتقادی و خاص ایرانیان تأثیرگذار بوده است. یکی از این ویژگیها، احترام به زندگی خصوصی و حرمت قائل شدن برای آن است. دیگری عزت نفس ایرانیان است که این نیز به نحوی در خانه‏های ایرانی قابل مشاهده است.
به شهادت تاریخ معماری اسلامی، خانه هایی که مسلمانان برای خود بنا می کردند بنوعی امتداد و گسترش مسجد تلقی می شد. خانه هایی که سادگی و طهارت مسجد را استمرار می بخشید. فرش هایی که انسان با کفش هرگز بر آن پای نمی گذارد. خلوت اتاقهای عاری از هرگونه تجمل که میان خانه و مسجد پیوندی معنوی برقرار می سازد
خانه های ایرانی
خانه همان نگینی است که روزگاری در سرزمین مان پشت به دیوارهای ستبر کاهگلی و رو به حیاطی هر چند کوچک ، در دل خویش می نمود و همه زندگی خود را – چه زیبا و چه ملال آور ، برای ساکنین خود نگه می داشت و در دل بافتی محلی، متشکل از طبقات اجتماعی مختلف ، قرار می گرفت . گرچه رو به بیرون نداشت ، اما دل در بیرون داشت . همه ضخامت آن دیوار ها نمی گذاشت اهالی محل از حال هم بی خبر بمانند و اجتماعات مردمی در مسجد و حسینیه و چارسوق های بازار شکل می گرفت .
 خانه ، شکل تبلور فضای خصوصی در معماری ایران است .شکل این خانه در گذشته ، دارای خصوصیاتی  مشترک در پهنه سرزمین ایران بوده است . بنای آن به صورت مجموعه ای یک تا دو طبقه ، گرداگرد حیاطی  غالبا با حوضی در وسط بوده. این خانه سر به تو دارد . تمامی پنجره ها رو به حیاط باز می شوند و از زندگی پر  جوش و خروش بیرون سر باز می زنند . شکل خانه نشأت گرفته از مقتضیات جوی ، زندگی خانوادگی و   تعهدات دینی اسلامی است . مشکلات جوی همچون روزهای گرم تابستان و شبهای نسبتا خنک را در این  خانه های سنتی با تمهیداتی مرتفع ساخته اند . قسمت های مختلف خانه برای زمان های متفاوتی از روز و  سال مناسب اند . اتاق ها رو به حیاط باز می شوند و اغلب پنجره ای به بیرون خانه نیست .شکل بلند دیوارها   و گودی حیاط ، میزان تابش نور آفتاب را بر آن محدود می کند . در شبهای تابستان ، آنگاه که همه بر بام خانه  ها خفته اند ، هوای خنکی که در بام مسطح خانه جریان می یابد به راحتی به سوی حیاط راه می گشاید و در  ساعات روز خنکای آن ، بر کف حیاط پرتو افکن گشته ، به یاری خنک شدن خانه می آید . اتاقها توسط  حفاظهای مشبک و پنجره های رنگین با نوری نه تیره نه روشن تزئین شده اند .
تاریخچه
به نظر می رسد معماری در تعین بخشیدن جامع به روحیات مردم یک عصر و بیان نسبت انسان با عالم درون و بیرونش (هرچند نمادین و انتزاعی) تواناتر از هنرهای دیگر بوده و همچون آینه ای علاوه بر تجلی دادن نیازهای معنوی و مادی انسانها، کیفیت و کمیت زیست آنها را با زبانی خاص نمایانده است.
شاید بارزترین جلوه معمارانه بشر، خانه و خانه سازی باشد:
انسان پس از این که از غارها بیرون آمد و به زراعتگری پرداخت و از شکارچی سرگردان به کشاورز مستقر تبدیل شد، به ایجاد خانه اندیشید. خانه برای آدمیان در طول عصرها و نسل های متمادی، همیشه در بردارنده مفاهیمی بس والا و برین بوده است. سکونت در غار از آن روی که بشر آن را با دست های خود نساخته بود و نمی توانست وی را از بلایای طبیعی صیانت کند و ضمنأ بخشی از طبیعت ِیله و رهای پیرامون بود، هرگز تعلق خاطری برای وی ایجاد نمی کرد و انسان آن را بخشی و حصه ای از روح خود نمی دانست و نمی شمرد.
به مرور زمان که انسان ها بی هم بودن و بی هم ماندن را- به گونه ای شهودی- مهم ترین درد خود تلقی کردند و دریافتند که هرگز نمی توانند بی مساعدت یکدیگر به رابطه های معنی دار بیندیشند و اندیشه و احساس خود را گردآورند، به خانه اندیشیدند. خانه و خانه سازی از این زمان به بعد، به مثابه حوالتی تاریخی برای بشر تلقی شد. به خصوص اقوامی که از موهبت اقلیم حاصل خیز هم برخوردار شده بودند، امر محتوم حیات ذوقی و زیست متعارف خود را در خانه سازی به جریان انداختند و به خانه و خانه داشتن به عنوان موهبتی که می توان بر آن تکیه کرد و افتخار نمود نگریستند.
بشر در فرآیندِ خانه سازی به جایی رسید که هر قومی را که در این صناعت فرخنده جایگاه جمیلی داشت، به دیده تحسین می نگریست و صاحب تمدن می دانست.
واژه خانه در طول روزگاران، چنان با عناصر حیاتی وجود انسان آمیخت که خانه دار شدن را عین سکونت خاطر و خانه به دوشی و خانه خرابی را نهایت درماندگی دانستند.