تحقیق تعیین و انتصاب رهبر ( ورد)
تحقیق تعیین و انتصاب رهبر ( ورد)
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۹ صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
۱
« عطار »
آغاز زندگی عطار
بیشک یکی از بزرگترین عرفا و شاعران قرن ششم و آغاز قرن هفتم ایران زمین فریدالدین ابوحامد محمدبنابوبکر ابراهیمبناسحاق عطارکدکنی نیشاپور است وی یکی از شاعران و عارفان نامدار و معروف ایران است که تاکنون آن چنان که باید شناخته نشده است ولادت شیخ در حدود سال پانصد و چهل اتفاق افتاده و محل تولد وی کدکن از توابع شهر نیشابور بوده است پدر و مادر عطار تا پایان جوانی وی حیات داشتهاند و آن گونه که پیداست هر دو اهل زهد و تقوا نیز بودهاند نام پدر عطار ابراهیم بوده که به شغل عطاری یعنی داروفروشی مشغول بوده است از همان دوران جوان فریدالدین به جای پدر مینشیند سالها به کار عطاری داروفروشی میپردازد بنابراین کلمهی عطار دربارهی شیخ فریدالدین نیشابوری اسمی یا مسمی بوده زیرا شغل رسمی او طبابت و داروسازی بود عطار دربارهی شغل خود و رونق آن میگوید به داروخانه پانصد شخص بودند که در هر روز ـــــــ مینمودند؟
مهدی سهیلی فرزند غلامرضا، از جد چهارم پدری سرزمین سمنان منسوب است و از نیای مادر به اصفهان مربوط میگردد .
۳
وی در هفتم تیر ماه یکهزار و سیصد و سه هجریخورشیدی در بازار چه سعادت محلهی مولوی تهران متولد شد. از نوجوانی به مطالعه علاقهی بسیاری داشت و عاقبت دست توانمند الهی سرنوشت او را به عالم قلم پیوند زد که ثمرهی آن آثاری است که برخی در فهرست پایانی کتاب آمده است. از دیگر فعالیتهای او برنامههای رادیویی بود که به مدت تقریبی بیست سال، انشا و ایراد میگردید. برنامهی «مشاعره»را به سال ۱۳۳۹ در رادیو بنیان گذاشت. نمایشنامه نویسی، تهیه و اجرای برنامههای «کاروانی از شعر»، «دریچهیی به جهان روشنایی» و سرپرستی برنامهی «بزم شاعران» نیز از این جملهاند. مهدی سهیلی در هیجدهم مرداد ماه یکهزار و سیصد و شصت و شش در سن شصت و سه سالگی در تهران در گذشت.
صائب تبریزی، شهسوار میدان خیال
زمانی که میرزامحمدعلیصائب به سال ۱۰۱۶ در اصفهان دیده به جهان میگشود ده سالی میشد که این شهر را شاه عباس کبیر به پایتختی خود برگزیده بود. در این سالها هم شاه عباس کبیر در اوج اعتبار و قدرت بود و هم شهر اصفهان به مرکز سیساسی و اقتصادی و فرهنگی بس درخشانی تبدیل شده بود. پدر صائب، میرزاعبدالرحیم تبریزی از بازرگانان شهر تبریز بود که در نخستین سالهای رونق اصفهان به سودای تجارت رخت اقامت به آن شهر کشیده بود و در محله
۳
ی عباسآباد از کدخدایان معتبر و موجه و معتمد به حساب میآمد صائب در همان سالهای پررونق در این شهر افسانهای به تحمیل کمالات، به ویژه خط و شهر ادب، مشغول بود. در همین روزگار جوانی بود که به مکه و مشهد عزم سفر کرد. میرزا محمدعلی که بعدها به عنوان شاعری «صائب» و «صائب» شهرت یافت.
عبدالرحمن که بعدها به نورالدین هم ملقب گردید و تخلص جامی را برای خود برگزید به سال ۸۱۷ در ناحیهی خرجرد جام دیده به جهان گشود. در کودکی به همراه پدر به هرات رفت و چندی در مدرسهی نظامیهی آنجا اقامت گزید.
هرات در آن سالها پایتخت هنر و ذوق و ادب ایران و یکی از شهرهای فرهنگی آبادان و پررفت و آمد آن سامان بود. سلطان حسین بایقرا و وزیر دانشمندش امیرعلیشیر نوایی در آن شهر مشوق و حامی هنرمندان و صاحبان ذوق بودند.
جامی فنون ادب و دانشهای شرعی و دینی را در آن شهر فراگرفت و پس از آن به حکومت روی آورد. او در شصت سالگی به قصد زیارت خانهی خدا از خراسان بیرون آمد. مدتی در بغداد ماند و از آنجا به کربلا و نجف رفت و چندی نیز در حلب و دمشق ماند او در این سفر پیشنهادهای زیادی از جانب شاهان برای اقامت و ملا
۴
زمت درگاه روبهرو شد اما هیچ یک از آنها را نپذیرفت و سرانجام به هرات بازگشت. در این سالها جامی دیگر به چنان شکوه و مرتبهای معنوی دست نیافت. که سلطان حسین و امیر علیشیر به دوستی با او افتخار میکردند نورالدین عبدالرحمان جامی سرانجام در محرم سال ۸۹۸ در هرات در گذشت.
«محمد اقباللاهوری (۱۲۵۰-۱۳۱۶ ﻫ . ش) شاعر و متفکر پاکستانی است. او تحصیلات خود را در فلسفه و حقوق در انگلستان و آلمان تکمیل کرد و با سرمایهی فرهنگی اسلامی و ایمان خاص از پیشروان اصلاح در شبه قارهی هند شد اقبال در استقلال پاکستان نقش مهمی داشت وی به زبانفارسی مسلط بود و به زبانفارسی وارد و شعر سرود.»
«ناصرخسرو قبادیانی (۳۹۴- ۴۸۱ ﻫ . ق) حکیم، شاعر و جهانگرد مشهور ایرانی است که در حدود چهل سالگی همان گونه که خود گفته است. از خواب غفلت بیدار شد و سفری هفت ساله را آغاز کرده سفرنامهی ناصرخسرو شرح مسافرتهای او به سرزمینهای اسلامی و شامل مشاهدات و ملاقاتهای وی حوادثی است که در طول این سفرها رخ داده است نثر سفرنامه ساده و توضیحات آن دقیق است و اطلاعات بسیار ارزنده از روزگار نویسنده به دست میدهد»
