دانلود تحقیق تاریخچه کشور فلسطین
تحقیق تاریخچه کشور فلسطین
دانلود تحقیق در مورد تاریخچه کشور فلسطین،
در قالب word و در ۲۵۵ صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
فلسطین، قلب میهن عربی و واسطه العقد و قبله انظار آن است. فلسطین گهواره ادیان توحیدی بزرگ تاریخ و ملتقای تمدنهاست. سرزمینی پربرکت و زیبا که از لحاظ سوق الجیشی، سیاحتی و دینی یکی از مهم ترین نقاط زمین است.
مساحت فلسطین در حدود ۲۷۰۰۹ کیلومتر مربع است. مستطیل شکل است و از شمال تا جنوب در حدود ۴۳۰ کیلومتر طول دارد. عرض آن شامل میان ۵۱ و ۷۰ کیلومتر و در وسط میان ۷۲ و ۹۵ کیلومتر است. عرض فلسطین در جنوب بیشتر است و به حدود ۱۱۷ کیلومتر می رسد.
فلسطین از غرب محدود است به دریای مدیترانه از شرق به سوریه و اردن از شمال به لبنان و سوریه و از جنوب به شبه جزیره سینا (مصر) و خلیج عقبه.
قدمت فلسطین:
فلسطین سابقه تاریخی ۱۰ هزار ساله دارد. قدمت شهر اریحا به ۷ هزار سال قبل می رسد. اولین ساکنان فلسطین کنعانیان (فلسطینی ها) بودند که از سه هزار سال قبل از میلاد به این سرزمین آمند.
در سال ۱۲۰۰ قبل از میلاد، قبایل عبری (یهودی) از کلده از شرق به سرزمین کنعان و در نتیجه به شهر اریحا حمله کردند.
تا ۲۰۰ سال عبری ها حکومتی نداشتند و با فلسطینی ها در جدال بودند تا در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد داود پیامبر اولین حکومت عبری (یهودی) را در فلسطین بنا نهاد. به تدریج فلسطینی ها و اسرائیلی ها با یکدیگر خو گرفتند و ترکیب شدند. حکومت داود پیامبر فقط ۸۰ سال بود.
مهاجرت یهودیان- طرح صهیونیستی:
فلسطین بخشی از امنیت امپرتوری عثمانی شد که گاه تابع حاکم بیروت و احیاناً تحت ولایت صیدا و یا دمشق در می آمد، عکس آن نیز اتفاق می افتاد و گاه حاکم عثمانی در حیفا و یا عکا و یا قدس، بیروت و یا صیدا و … را نیز اداره می نمود.
با تدوین قانون اساسی عثمانی در سال ۱۸۷۶ م انتخابات پارلمانی برگزار شد و نمایندگانی از ولایات تابعه عربی از جمله فلسطینیان قدس به جمع نمایندگان پیوستند.
کما این که جمعی از شخصیت های عرب و من جمله فلسطینی ها در پست های عالی رتبه لشکری و کشوری گمارده شدند.
اشغالگران یهود کم کم زمین های فئودال ها و زمین داران بزرگ لبنانی و سوری را خریداری و کشاورزان فلسطینی را از این زمین ها، بیرون راندند.
در سال ۱۸۸۶ م، اولین درگیری روی داد و کشاورزان رانده شده از دو روستای الخضیره و ملبس (بتاح تکفا) این دو مستعمره را مورد حمله قرار دادند.
این حوادث دولت عثمانی را بر آن داشت تا در (سال ۱۸۸۷ م) مهاجرت صهیونیست ها به فلسطین را منوط به شرایط خاصی کند.
در سال ۱۸۹۲ م، حمله به مستعمره های یهودی با همان دلایل پیشین تکرار گشت و بخشنامه های جدیدی از سوی دولت عثمانی با هدف محدود کردن مهاجرت یهودیان صادر گردید، لیکن عثمانی ها زیر فشار اروپا ناگزیر از لغو آن شدند.
فلسطینی های قدس، یافا، نابلس، عکا و غزه که توانسته بوند طی سال های ۱۹۰۸ و ۱۹۱۲ م به پارلمان عثمانی راه پیدا کنند، موضوع اولین کنگره صهیونیستی (سال ۱۸۹۷ م) در بال سویس و برنامه ریزی یهودیان برای ایجاد کشوری قومی در فلسطین را در دربار مطرح و به بحث و بررسی آن بپردازند و موفق شدند عثمانی ها را متقاعد سازند که مهاجرت یهود به فلسطین را ممنوع کرده و تسلیم فشارهای اروپایی نشوند.
این عده هم چنین علیه رشوه خواری تعدادی از استاندارانی که به یهودیان جهت مهاجرت به فلسطین و تملک زمین های فروشی توسط برخی از سرمایه داران سوری و لبنانی و عمدتاً مسیحی (آل سرسق، توینی، کساب، خوری و مطران و …) کمک می کردند، شکوائیه ای را مطرح ساختند…
