تحقیق تاریخچه‌ی موشک ۱۲ ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۱۷ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

۲
‏تاریخچه‌ی موشک
‏موشک یک موتور درون‌سوز است که برای کارکردن، نیازی به ‏هوای بیرون ندارد. موشک هم سوخت و هم ماده‌ی اکسیدکننده را با خود حمل می‌کند. این ‏دو ماده با هم در اتاقک احتراق می‌سوزند و گازهای داغی تولید می‌کنند که از طریق ‏دهانه‌ی خروجی تخلیه می‌شوند. درون اتاقک احتراق، گازهای داغ بر تمام جهات فشار ‏می‌آورند.
‏اگر اتاقک کاملا مسدود باشد، فشار در تمام جهت‌ها یکسان خواهدبود و ‏موشک حرکت نخواهدکرد. اما اتاقک احتراق چنان ساخته می‌شود که این گازها با سرعت ‏زیاد از دهانه‌ی خروجی تخلیه شوند. این کار باعث می‌شود که فشار گاز در تمام جهت‌ها ‏یکسان نباشد؛ چون فشار واردشده به طرف جلو بسیار بیشتر از طرف عقب است، موشک به سمت ‏جلو حرکت می‌کند. این حرکت، از قانون سوم نیوتن پیروی می‌کند:« برای هر عمل، ‏عکس‌العملی وجود دارد برابر و در جهت مخالف». در موشک، گازهای در حال فوران از ‏دهانه‌ی خروجی، عمل و فشار رو به جلو، یا پیشرانه، عکس‌العمل است. چون موشک سوخت و ‏اکسیدکننده را با خود حمل می‌کند، و از آن‌جا که قانون سوم نیوتن در همه جا صدق ‏می‌کند، پس موشک می‌تواند هم در جو زمین و هم در خلاء فضا حرکت کند.
‏مقدمه
‏موشکهای فضایی مانند موشکهای آتش بازی عمل می‌کنند. سوخت با ماده‌ای ‏به نام اکسنده که حاوی گاز تسریع کننده احتراق یعنی ‏اکسیژن ‏است، ترکیب می‌شود. آنگاه این ترکیب که یک پیشران محسوب می‌شود، می‌سوزد و گازهای ‏داغی را تولید می‌کند، این گازها منبسط شده ، از طریق یک دماغه خارج و باعث می‌شوند
۲
‏موشک به طرف بالا حرکت کند. این واکنش برای اولین بار در قرن هفدهم توسط دانشمند ‏انگلیسی ، ‏اسحاق ‏نیوتن ‏، در ‏قانون ‏سوم حرکتش ‏بیان شد. او اظهار داشت که برای هر عملی (خروج گازها در اینجا) عکس ‏العملی است مساوی و مخالف جهت آن (در اینجا ، حرکت موشک).
‏نیرویی ‏که یک موشک را به طرف جلو حرکت می‌دهد، ‏نیروی پیشران ‏نامیده می‌شود. قدرت ‏نیروی پیشران به سرعت خارج شدن گاز خروجی بستگی دارد. نیروی پیشران به موشک ‏شتاب ‏داده ، باعث ‏افزایش سرعت آن می‌شود. مقدار شتاب نیز بستگی به جرم موشک دارد. هر چه موشک سنگینتر ‏باشد، برای رسیدن به ‏فضا ‏، به نیروی پیشران بیشتری نیاز است. تا وقتی که ‏موتورهای ‏موشک ‏، روشن و در حال تولید نیروی پیشران هستند، شتاب ‏فضا پیما ‏نیز هر لحظه زیادتر ‏می‌شود.‏موتور موشک یا از پیشران مایع استفاده می‌کند یا جامد ، اما بعضی ‏اوقات ، یک موشک کامل ممکن است. در مراحل مختلف از هر دو نوع پیشران استفاده کند. ‏کارشناسان موشکهایی را پیشنهاد کرده‌اند که از ‏انرژی اتمی ‏به عنوان ‏سوخت ‏استفاده می‌کنند، چرا که آنها از نظر ‏مصرف انرژی بسیار مقرون به صرفه‌اند. اما ترس از خطر استفاده از سوخت اتمی مانع ‏استفاده از این موشکها شده است.
۴
‏موشکهایی با سوخت پیشران جامد
‏سوختهای پیشران از یک نوع سوخت و یک اکسنده ‏تشکیل شده‌اند. برای روشن شدن موشک ، کافی است یک جرقه کوچک سوخت پیشران آنرا آتش ‏بزند. سوخت آتش گرفته تا آخرین قطره می‌سوزد. گازهای حاصل از سوخت پیشران را از ‏طریق دماغه انتهایی موشک خارج می‌شوند. اولین موشکها را احتمالا در قرن یازدهم ‏میلادی در کشور چین ساخته‌اند. آنها موشکهایی بودند که از سوخت پیشران جامد استفاده ‏می‌کردند. سوخت موشک یک نوع ‏باروت ‏بود که از مخلوطی از ‏نیترات پتاسیم ‏، ‏زغال چوب ‏و ‏سولفور ‏تشکیل شده بود.‏موشکهایی که ‏از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند، اغلب به عنوان موشکهای تقویت کننده‌ای ‏استفاده می‌شوند که نیروی اولیه موشکهای بزرگتر را تأمین می‌کنند. موشکهای بزرگتر ‏خود از سوخت پیشران مایع استفاده می‌کنند. بزرگترین موشکهای مصرف کننده سوخت جامد ‏با ۴۵ متر ارتفاع جزء موشکهای تقویت کننده ‏شاتل ‏فضایی ‏ایالات متحده محسوب می‌شوند. آنها حاوی ۵۸۶۵۰۰ کیلوگرم (۲/۱ میلیون پوند) ‏سوخت پیشران هستند که بطور متوسط ۱۳ میلیون تن (۵/۳ میلیون پوند نیرو) نیروی پیشران ‏را تولید می‌کنند.‏این موشکها را طوری طراحی کرده‌اند که بعد از اتمام سوخت ‏و افتادن در دریا ، از دریا بیرون کشیده شده ، دوباره برای مأموریتهای بعدی ‏سوختگیری می‌شوند. ساخت موشکهایی که از سوخت جامد استفاده می‌کنند چندان دشوار ‏نیست. آنها مقدار زیادی نیروی پیشران را در یک مدت زمان کم تولید می‌کنند. تنها ‏ایراد این نوع موشکها این است که بعد از روشن شدن به راحتی خاموش نمی شوند. به
۴
‏عبارت دیگر ، نمی‌توان آن را به آسانی تحت کنترل درآورد.
‏نیروی پیش برنده
‏شاتل فضایی ایالات متحده از موشکهای تقویت کننده عظیم ‏الجثه‌ای برخوردار است که از سوخت پیشران جامد استفاده می کنند. این پیشران از پر ‏کلرات آمونیم به عنوان اکسنده و پودر آلومینیوم به عنوان سوخت تشکیل شده است.
‏موشکهای با سوخت مایع
‏اکثر موشکهایی که از آنها در ‏پروازهای ‏فضایی ‏استفاده می‌شود، از سوخت پیشران مایع بهره می برند. سوخت و اکسنده که در ‏مخزنهای جداگانه‌ای نگهداری می‌شوند، هر دو ‏مایع ‏هستند. پمپهای ‏قدرتمندی آنها را به محفظه احتراق می‌برند؛ در آنجا آنها باهم ترکیب شده ، شروع به ‏تولید گازهای خروجی می‌کنند. گازهای مذکور نیز به نوبه خود از دماغه انتهایی موشک ‏خارج می‌شوند. بعضی از موشکها از یک ماده قابل اشتعال سریع برای شروع احتراق ‏استفاده می‌کنند. سوخت پیشران سایر موشکها هگام ترکیب سوخت و اکسنده شروع به احتراق ‏می‌کند.
‏فرآیند احتراق پیشران مایع