تحقیق آمار افسردگی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۷۴ صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏۱
‏فصل اول
‏طرح پژوهش
‏۱‏-۱- ‏مقدمه
‏آدمی مدام در حال تغییر است و هرگز حالت ایستا ندارد. با این تفاوت که در طول بخش اول زندگی تغییرات، تکاملی هستند که به رشد و نضج ساختار و کارکرد می‏‌‏انجامد، در بخش بعدی زندگی این تغییرات عمدتاً انحطاطی هستند که متضمن برگشت به مرحله اولیه زندگی می باشند؛ این دوران به دوران ‏«‏سالخوردگی یا کهنسالی‏»‏ معروف است (بختیاری و همکاران، ۱۳۸۴) کامینگ و هنری‏ -Cumming e & Henry, W. E.
‏(۱۹۶۱)، در نظریه خود بنام دل کندن بیان می دارند که، پیری عبارتست از عقب‏‌‏نشینی پیش رونده از نظر جسمی، روانی و اجتماعی. سالمندان از نظر جسمی فعالیت خود را کند و انرژی خود را پس‏‌‏انداز می کنند.
‏۳
‏در سالمندی، به استثنای تغییراتی که از نظر جسمی و سلامتی بوجود می‏‌‏آید، سالمندان به میانسالان شباهت دارند و همان نیازهای رو‏انی و اجتماعی را احساس می‏‌‏کنند.)‏نوگارتن‏ -Neugarten
‏ و همکارانش،۱۹۶۴)
‏کاهش تعامل اجتماعی در دوران پیری به این علت است که اجتماع از سالمندان برخلاف میل اکثر آنها دل می کند. (وندر زندن‏ -Zanden; Vender
‏، ۱۹۹۶: ترجمه گنجی، ۱۳۸۳). مگازینر و همکاران‏ -Magaziner et al.
‏ (۱۹۸۸) بیان می کنند که میزان درگیری یا دل کندن سالمند، بیشتر به چهره های زندگی گذشته، موقعیت اجتماعی- اقتصادی و به سلامتی‏ مربوط است تا فرایند اجتناب ناپذیر پیری.‏ ‏به عقیده بولینگ و براون(۱۹۹۱)، اکثر سالمندانی که سلامت جسمی دارند ‏سطح فعالیت خود را تا اندازه‏‌‏ای ثابت نگه می‏‌‏دارند.
‏ ‏سالمند بیش از پیش آسیب‏‌‏پذیر می‏‌‏شود چون قدرت چانه زدن او، مخصوصاً در کشورهای صنعتی بطور دائم پایین می‏‌‏آید، پیشرفت تکنولوژی مهارتهای او را که در گذش‏ته آموخته است بی اعتبار می‏‌‏کند.(جیمز داوود‏ -Dawd; James
‏،۱۹۸۴، ۱۹۸۰ و ۱۹۷۵).
‏ ‏همچنین طبق نظر لوونتال‏ -Lawenthal
‏ (۱۹۶۴)، احساس تنهایی سالمند بر اثر درجه معینی از انزوای فعلی حاصل نمی‏‌‏شود بلکه بیشتر، انزوای قبلی فرد از نظر روابط اجتماعی است که احساس تنهایی بوجود می‏‌‏آورد.
‏بازنشستگی و ‏از دست دادن همسر ‏به شرکت سالمند در ساخت‏‌‏های نهادی اصلی اجتماع (کار و خانواده) پایان می دهد، بنابراین موقعیت‏‌‏هایی که آنها بتوانند خود را از نظر اجتماعی مفید نشان دهند بسیار کم است. ‏(اسمیت بلو۲‏ -Smith- Blou
‏ ،۱۳۷۳).
‏باس و فایر‏ -Buss & Feier
‏(۱۹۷۷) بیان می‏‌‏کنند که ۹% کسانی که بیش از ۶۵ سال دارند در حالت انزوای اجتماعی بسر می‏‌‏برند و این حالت به آنها اجازه نمی‏‌‏دهد که با دیگران ارتباط نزدیک و صمیمی داشته باشند.
‏با افزایش چشمگیر تعداد سالمندان در جمعیت و افزایش بیشتر انتظارات، نیاز به حمایت در سالمندان مقیم جامعه افزایش یافته است (گالانگر و ترگلیو- لوندیگان‏ -Gallangher & Truglio- Londrigan
‏،‏۲۰۰۴)‏.‏ در نیمه سال ۲۰۰۴، ۱۰ درصد از جمعیت جهان یعنی ۶۰۶ میلیون نفر، در سن ۶۰ سالگی یا بالاتر بودند. (لی، ۲۰۰۵) پیش‏‌‏بینی می‏‌‏شود تا سال ۲۰۲۵ این رقم از مرز یک میلیارد و صد میلیون نفر تجاوز نماید‏ ‏ (محتشم امیری و همکاران، ۲۰۰۲) ‏.جمعیت سالمندان در ایران در سال ۱۳۸۶، ۴ میلیون پانصد و شصت و دو هزار نفر گزارش شده است که حدود ۶/۵ درصد از جمعیت‏ ایران را تشکیل می دهد. اگر این افراد در کنار خانواده خود زندگی کنند از طول عمر و عزت نفس بیشتری برخوردار می
‏۴
‏‌‏شوند. در حالی که در حال حاضر جمعیت سالمند جامعه دچار مشکلات متعدد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هستند.
‏یکی از مسائل پیری که بر سالمندان اثر می‏‌‏گذارد، حمایت محدود خانواده یا دوستان است. سالمند نیاز به داشتن تماس با دیگران دارد تا در هنگام نیاز از آنها کمک بخواهد‏ ‏ ‏(هوگستل‏ ‏-Hogstel
‏،۲۰۰۱).‏ ظهور خانواده هسته‏‌‏ای امروزی، نقش‏‌‏ها و عملکردهای اعضای خانواده را تغییر داده است و سالمندان برای ورود به زندگی فرزندان خود محدود شده‏‌‏اند.
‏فرزندان خود را ملزم به برآوردن نیازهای والدین پریشان در حمایت مالی، خدمات بهداشتی یا مسکن نمی‏‌‏دانند و باوری که فرزندان، بهترین تکیه گاه سالمن‏دان هستند، در حال کمرنگ شدن است‏ (الیوپولوس‏ -Eliopoulus
‏،۲۰۰۵).
‏زندگی سالمندان در محیط اجتماعی متفاوتی سپری می‏‌‏شود. برای مثال ۲۸-۲۴ درصد افراد بالای ۶۵ سال تنها زندگی می کنند و معمولاً بازنشسته شده‏‌‏اند. بازنشستگی اجباری همراه با احترام عمیق به کار می تواند احساسات منفی نسبت به موقعیت به وجود آورد. این احساسات قادرند مشکلات جسمی و روانی ایجاد کنند. دشواری های هیجانی ممکن است علل اجتماعی دیگری نیز داشته باشند بطور مثال از دست دادن درآمد، احساس اینکه فرد دیگر حاکم بر سرنوشت خود نیست. تغییر محل سکونت یا اختلال سلامتی، به طور کلی هر آنچه که به کم شدن عزت نفس و ارزش اجتماعی فرد کمک کند می‏‌‏تواند زمینه حضور اختلالات ‏روانی در سالمندان را فراهم آورد‏ ‏(گنجی و همکاران،۱۳۶۵).
‏به نظر می‏‌‏رسد نتیجه عمده این تغییرات، احساس تنهایی باشد که شخص با تفکر در مورد این عوامل به سمت افسردگی سوق پیدا می‏‌‏کند (آلکسویلوس‏ -Alexopoulus. G
‏،۲۰۰۱).‏
‏در این مرحله انسان موفق کسی است که با وجود ضعف تدریجی نیروی بدنی و افزایش احساس اتکا به دیگران، بتواند رضایت خود را از زندگی حفظ کند. حال اگر فرد نتواند این رضایت را حفظ کند، نومید می‏‌‏شود و نومیدی احساسی است که فرد تصور می کند عمرش به هدر رفته و با این فکر که برای جبران زمان از دست رفته خیلی دیر شده، در این حالت فرد از مرگ به هراس افتاده، احساس شکست می‏‌‏کند و ممکن است فرد را به عارضه های گوناگونی دچار‏ سازد که افسردگی یکی از آنهاست‏(شاملو، ۱۳۷۸)‏.
‏فشارهای ناشی از دگرگونی های جسمی، روانی، اجتماعی نقش عمده‏‌‏ای در افسردگی سالمندان دارند و نه تنها موجب ناامیدی، زوال روانی- اجتماعی، ناخوشی‏‌‏های جسمانی، از دست رفتن منابع اقتصادی و افزایش مدت نگهداری آنها درسرای سالمندان می‏‌‏شود، بلکه میزان خودکشی را به میزان قابل ملاحظه‏‌‏ای افزایش می‏‌‏دهد. (علیخانی، ۱۳۸۱)‏.‏ ‏با حمایت ‏های اجتماعی و مرتفع کردن‏ نیازهای عاطفی، روحی و روانی‏ و شناسایی عواملی که به بهبودی زندگی سالمندان کمک می کند می توان به بهبود شرایط زندگی سالمندان کمک کرد
‏۴
‏و شادی و طراوت را به زندگی ‏آنها برگرداند.‏
‏۲-۱- ضرورت و اهمیت پژوهش
‏ با افزایش چشمگیر تعداد سالمندان در جمعیت و افزایش بیشتر انتظارات، نیاز به حمایت، در سالمندان مقیم جامعه افزایش یافته است. (گالانگر، تروگلیو- لوندریگان۱- Ghallangher & Truglio-londring
‏، ۲۰۰۴.به نقل از سالاروند) در نیمه سال ۲۰۰۴، ۱۰ درصد از جمعیت جهان یعنی ۶۰۶ میلیون نفر، در سن ۶۰ سالگی یا بالاتر بودند (لی تفد۲- LeeTFD
‏، ۲۰۰۵) پیش‏‌‏بینی می‏‌‏شود تا سال ۲۰۲۵ این رقم از مرز یک میلیارد و صد میلیون نفر تجاوز نماید. (محتشم امیری، فرازمند و حسین طلوعی، ۲۰۰۲). جمعیت سالمندان در ایران در سال ۱۳۸۶، ۴ میلیون و پانصد و شصت و دو هزار نفر گزارش شده است. که حدود ۶/۵ درصد از جمعیت ایران را تشکیل می‏‌‏دهد.
‏ اگر این افراد در کنار خانواده خود زندگی کنند از طول عمر و عزت نفس بیشتری برخوردار می گردند. در حالی که در حال حاضر جمعیت سالمند جامعه دچار مشکلات متعدد اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هستند (سالاروند و عابدی، ۱۳۸۶)
‏ یکی از مسائل پیری که بر سالمندان اثر می گذارد، حمایت محدود خانواده و یا دوستان است. سالمند نیاز به داشتن تماس با دیگران دارد تا در هنگام نیاز از آنها کمک بخواهد (هوگستل۱- Hogstel
‏، ۲۰۰۱). ظهور خانواده هسته ای امروزی، نقش‏‌‏ها و عملکردهای اعضای خانواده را تغییر داده است و سالمندان برای ورود به زندگی فرزندان خود محدود شده‏‌‏اند. فرزندان خود را ملزم به برآوردن نیازهای والدین پیرشان در حمایت مالی، خدمات بهداشتی یا مسکن نمی‏‌‏دانند و باوری که فرزندان بهترین تکیه‏‌‏گاه سالمندان هستند، در حال کمرنگ شدن است. (الیوپولوس۲- Eliopoulus
‏، ۲۰۰۵).
‏در چنین شرایطی سالمند بیش از پیش آسیب‏‌‏پذیر می‏‌‏شود چون قدرت چانه زدن او، مخصوصاً در کشورهای صنعتی به طور دائم پایین می‏‌‏آید، پیشرفت تکنولوژی مهارتهای او را که در گذشته آموخته است بی‏‌‏اعتبار می‏‌‏کند. (جیمز داوود۳‏ -Dowd; James
‏ ،۱۹۸۴، ۱۹۸۰ و ۱۹۷۵).
‏ همچنین طبق نظر لوونتال۴‏ -Lowenthal
‏(۱۹۶۴) احساس تنهایی سالمند بر اثر درجه معینی از انزوای فعلی حاصل نمی‏‌‏شود بلکه بیشتر، انزوای قبلی فرد از نظر روابط اجتماعی است که احساس تنهایی به وجود می‏‌‏آورد. بیکمن۵‏-Beckman
‏(۱۹۸۱) و لارسون و همکاران۶‏ -Larson et al
‏(۱۹۸۶) معتقدند که روابط سالمندان با دوستان گاهی مهمتر و پاداش دهنده‏‌‏تر از روابط آنها با فرزندان است؛ در عین حال سالمندان به صمیمیت و استقلال خود خیلی اهمیت می دهند (چارلین و فورستنبرگ