دانلود تحقیق پیرامون سلطنت شاه عباس
تحقیق پیرامون سلطنت شاه عباس
شاه عباس در تاریخ اول رمضان سال ۹۷۸ (۱۵۷۰ میلادی) در هرات متولد شد . وی
هنگامیکه درقزوین به جای پدر بر تخت سلطنت نشست بیش از هیجده سال نداشت.
پس
از انکه شاه عباس در قزوین به سلطنت رسید عبدالله خان دوم (۱۰۰۶-۹۹۱)
پادشاه ازبکان از فرصت استفاده کرد و به هرات حمله برد و بعد از شش ماه
حاکم قزلباش آن شهر را کشت و بر آنجا مسلط گردید. شاه عباس که تصمیم به جنگ
با عثمانی را داشت بناچار برادرزاده خود را نزد سلطان عثمانی فرستاد و در
سال ۱۵۹۰ میلادی طی قرارداد خفت باری با عثمانی صلح کرد. بر طبق این
قرارداد تبریز، شیروان، گرجستان و لرستان به عثمانی تعلق گرفت. شاه عباس
آنگاه برای دفع عبدالمؤمن خان پسر عبدالله خان که شهر مشهد رامحاصره کرده
بودرهسپار خراسان گردید اما در تهران بیمار و بستری گردید.
عبدالمؤمن
خان قبل از آنکه شاه عباس بهبود یابد ،مشهد را فتح نمود. به دستور او جمع
بسیاری از مردم مشهد کشته شدند و بسیاری از اشیاء نفیس موزه آستان قدس به
غارت رفت. وی سپس بر نیشابور و دامغان تسلط یافت و از سوی خود حاکمی را در
هر دو شهر نشاند. وی پس از آنکه شنید شاه عباس قصد حرکت به سوی خراسان را
دارد مشهد را ترک گفت.
شاه عباس چون بهبود یافت شورشهای گیلان،گرگان و
یزد را خاموش ساخت وآنگاه در اصفهان و قراباغ به استراحت پرداخت. در این
مدت هجوم اقوام ازبک ادامه داشت اما شاه عباس به خوشگذرانی مشغول بود و چون
سلطنت خود را در خطر نمی‌دید برایش مهم نبود که ازبکان مردم شهرهای فتح
شده را مورد آزار قرار می دهند (!!)
سرانجام مردم خراسان و هرات
نمایندگانی نزد شاه عباس فرستادند و به او گفتند که مردم آن مناطق از حملات
مداوم ازبکان بستوه آمده‌اند. در اواخر سال ۱۰۰۵ هجری سرانجام شاه عباس
عازم مشهد شد. وی در محرم سال ۱۰۰۶ هجری هرات را محاصره کرد و شش روز بعد
توانست آن را فتح کند و خواهرزاده عبدالله خان را شکست سختی بدهد . از آن
پس حملات ازبکان برای مدتی نسبتاً طولانی متوقف شد زیرا که عبدالله خان در
گذشت و پسرش عبدالمؤمن خان شش ماه پس از پدر به دست امیران ازبک به قتل
رسید.
فتح لارو بحرین
شاه عباس در سال ۱۰۰۳ حکومت فارس را به
الله وردی خان زرگرباشی سپرد. در این زمان ولایت لار مطیع یکدسته از خوانین
محلی بود که ادعا داشتند از نوادگان گرگین پهلوان مشهور شاهنامه هستند.
از
سوی دیگر ولایات میناب و گمبرون یا جرون (محل قدیم بندرعباس کنونی) اسماً
تحت فرمان امیران هرمز اما رسماً مطیع حکمران هند پرتغال بودند. بحرین نیز
طبق قرارداد ایران و پرتغال به ایران تعلق داشت.
