تحقیق تولید کائوچوی طبیعی

۱- کائوچوی طبیعی ( NR )
بسیاری از درختها ، درختچها و حتی بوته ها
هستند که شیره یی شبیه به شیر تولید می کنند که لاتکس نامیده می شود .لاتکس
شامل یک محلول کلوئیدی کائوچوی پخش شده در یک واسطه ی مایع می باشد ،
مکانیزم سنتز طبیعی ( biosyntesis ) کائوچو به طور زیادی درک شده است .
کائوچو از اسید mevalonic ناشی می شود که در طی یک سری از واکنش ها به
ایزوپنتنیل پیرو فسفات تبدیل می شود .
درختان تولید کننده ی لاتکس ، که
بیش از صدها نوع آن شناخته شده است متعلق به گونه های مختلف هستند واغلب
در آب و هوای گرمسیری پیدا می شوند .
گونه ها ی اصلی این درختان
عبارتند از : افور بیاسه ، ( فرفیون ) ، موراسه ، ( از خانواده ی توت ) ،
اپیوم ، آسکله پیاس ، سایر گونه هایی که در مراجع بحث شده است .
البته از تمام گیاهان تولید کننده ی کائوچو به منظور هدف های صنعتی برداشت
نمی شود زیرا بازدهی بار آنها خیلی کم و غیره اقتصادی ست . در شیره ی این
گیاهان مقدار یا درصد کائو چو ( هیدرو کربور پلی ایزوپرن ) بیش از حد کم
است و یا کائوچوی آنها شامل مقدار زیادی ناخالص های رزینی می باشد .
در
اوایل نهالستان و گونه های اقتصادی که استفاده می شدند عبارت بودند از
:فیکوس ( ficuselastica ) فون تومی یا ( funtumia ) ، کاستیلا( de
Castilloa )
مانی هوت ( manihot plants ) ، اما درخت هوآی
برزیلی بزودی جایگزین آنها شد ، چون هوآ ی دارای باردهی بیشتری نسبت به
درخت های قبلی بود . بنابراین ،امروزه در نهالستان های جدید گونه ی هوشآی
بزریلی کشت می شود . هوآدرختی ست با حداکثر ۲۰ متر ارتفاع و یک ریشه ی
اصلی و عمیق . اولین محصولاتش را فقط وقتی می توان انتظار داشت که حداقل ۶
سال از عمر درخت گذشته باشد . اخیراٌ گوایول نیز به منظور تولید کائوچوکشت
انبوه می شود .
در نهالستان های جدید ، روش ارحج ازدیاد این گونه ، روش
های گوناگون گیاهی (برخلاف کاشتن دانه ) می باشد . آن گروه از گیاهانی که
از ترویج و ازدیاد گیاهی و به صورت انفرادی ایجاد شده اند به گونه های
کلونی (clone )‌ ترجیح داده می شوند . درروش های چدید پیوند زدن ،قلمه ی
جوانی ازگیاه را همراه با یک ساقه به درختتنومندی که ریشه هایش در برابر
بیماریها مقاوم است ،ساقه یی با پوست مقاوم در برابر شیره گیری و سایبانی (
شاخه یی ) که قوی و کاملاٌ گسترده باشد ، پیوند می زنند . با ازدیاد به
روش دانه گاشتن ، نژادهای پیوندی جدیدی درمزارع مدرن برای افزایش بازدهی از
حدود ۵۰۰ کیلوگرم درهکتار تا حداقل ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار است که افرایش
آن تا بیش از ۲۰۰۰ کیلوگرم در هکتار قابل انتظار است بعلاوه ، آخرین روش
بهبود محصول ، تحریک جریان لاتکس به وسیله ی مواد شیمیایی گوناگون مانند ۲-
آمینو -۳-۵-۶ تری کلروپی کولینیک اسید ، یا ۲- کلرو اتیل فسفر یک اسید
می‌باشد . بعد ازعملیات ، این مواد شیمیایی به پوست درخت نفوذ می کنند
واتیلن درگیا ه تولید می شود .
تولید کنندگان
از زمان ها دور ،مالزی
بزرگترین تولید کننده ی کائوچوی طبیعی بوده است . این کشور در سال ۱۹۸۵
،با تولید ۴۱/۱ میلیون تن ۹/۳۴ درصد از کل سهم تولید کائوچوی طبیعی جهان
را داشته است . در سال ۱۹۷۰سهم جهانی تولید مالزی ۴۱ درصد بوده است . در
سال۱۹۷۹ ، حدود ۴۰ کشتزار برزگ ۵۵ درصد از کل محصول کائوچوی طبیعی مالزی را
تولید می کردند اما درسال ۱۹۸۳ بدلیل تمایل به کشت محصولات پرسودی تری مثل
روغن نخل و کاکائو ، این سهم به ۴۱ درصد کاهش یا فت انتظار می رود که کاهش
مساحت زیرکشت برای تولید کائو چوی طبیعی در مالزی ادامه یابد و این درحالی
ست که کل تولید مالزی بخاطر بهره وری بیشتر از نهالستانها افزایش خواهد
یافت اکنون اندونزی با ۵/۲میلیون هکتار مساحت زیر کشت سطح بیشتری رابرای
تولید کائو چوی طبیعی در مقایسه با مالزی که حدود ۲ میلیون هکتار زیر کشت
دارد ، در دست دارد . اما بخاطر تولید کمتر ، اندونزی با تولید یک میلیون
تن کائو چوی طبیعی یا ۲۵ درصد سهم تولید جهانی ، در مکان دوم قرار دارد پس
از اندونزی ،تایلند با ۵/۱ میلیون هکتار سطح زیر کشت و حدود ۶/۰ میلیون تن
تولید کائوچوی طبیعی ریال ۱۵ درصد ازسهم تولید جهانی را به خود اختصاص
داده است . علاوه بر این ،در سال ۱۹۸۳ کشورهای هند و چین با تولید ۱۷/۰
میلیون تن (۳/۴ درصد سهم تولید جهانی )( در چین ،تولید برای مصارف داخلی
است )، سریلانکا با ۱۴/۰ میلیون تن ( ۴/۳ درصد ) ، تعدادی ازکشورهای آسیایی
، آفریقایی و امریکایی واقع در عرض جغراقیایی ۱۰درجه ، در کنار خط استوا
، نیز تولید کننده های کائوچوی طبیعی‌هستند . در سال ۱۹۸۵ تولید کل کائو
چو ی طبیعی به ۰۴۴/۴ میلیون تن رسیده است.